Κατά την τέλεση της
Θείας Λειτουργίας, στην οποία ως Ιερομόναχος συμμετείχε και ο στάρετς Θεόφιλος,
ο δια Χριστόν σαλός, πολλοί παρατηρούσαν μια ιδιόρρυθμη και ανεξήγητη
συμπεριφορά του Θεόφιλου. Σταματούσε επί πολύ, έπειτα ξανάρχιζε, δεν τηρούσε
επακριβώς τη σειρά των ευχών, μετεκινείτο συνεχώς κλπ.
Αυτά τράβηξαν την
προσοχή των προϊσταμένων του, οι οποίοι και ανέφεραν σχετικώς στον αγιώτατο
Μητροπολίτη Κιέβου Φιλάρετο. Εκείνος ήταν έτοιμος να τιμωρήσει τον στάρετς για
τις "αταξίες" του αυτές. Όμως ο στάρετς Θεόφιλος εμπιστεύθηκε σ΄ ένα
μόνο μοναχό, στον οποίο είχε πλήρη εμπιστοσύνη, τους πραγματικούς λόγους για
τους οποίους παρουσίαζε την παράξενη αυτή συμπεριφορά.
Του είπε : "Ο Θεός
βλέπει την απλότητά μου. Λειτουργώ σύμφωνα με τη σωστή τάξη, διαβάζω όλες τις
απαιτούμενες ευχές και τιμώ τον προεξάρχοντα ως ανώτερό μου. Όσο όμως βυθίζομαι
στη θεωρία της τελέσεως του Μυστηρίου, ξεχνώ τον εαυτό μου και ό,τι είναι γύρω
μου. Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας βλέπω μια σταυρόσχημη ακτίνα να
κατεβαίνει από ψηλά και να αιωρείται πάνω από τον προεξάρχοντα και τους
συλλειτουργούς του, μερικές φορές όμως όχι σ΄ όλους. Βλέπω κάποια δροσιά να
κατεβαίνει στα Τίμια Δώρα και λαμπρούς αγγέλους να πετούν πάνω από την Αγία
Τράπεζα κράζοντας "άγιος, άγιος, άγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και
η γη της δόξης σου". Τότε όλη μου η ύπαρξη αρπάζεται ανέκφραστα και μου
είναι αδύνατο να τραβήξω τον εαυτό μου από το
γλυκό όραμα.. Αδελφέ, δεν σου λέω δικαιολογίες σου λέω μόνο την καθαρή
αλήθεια. Μόνο σε παρακαλώ μη φανερώσεις όσα σου είπα, για να μη σκανδαλίσω τους
άλλους, ο βρωμερός αμαρτωλός".
ΠΗΓΗ :
"ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ", τευχ. 17-18, σ. 127 κ.ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου