Όταν με τη βοήθεια του
Θεού αξιώθηκα να φορέσω τούτο το ευλογημένο ράσο, οικονόμησε ο Θεός να γνωρίσω
έναν ενάρετο Γέροντα ονόματι Δανιήλ.
Αυτός ήταν 40 χρόνια
καλόγερος στο Άγιον Όρος.
Το διακόνημα του
Γέροντος Δανιήλ ήταν το Δοχειό (αποθήκη που φυλάγεται τυρί και λάδι).
Κάποτε ο μακάριος αυτός
Γέροντας θέλησε να ερευνήσει ένα υπόγειο, το οποίο ήταν ακριβώς κάτω από το
Δοχειό. Η είσοδος στο κρησφύγετο αυτό ήταν καλυμμένη από σανίδια. Ύστερα από
πολύ κόπο κατάφερε να ανοίξει την καταπακτή και προσπάθησε να κατέβει στη
σαπισμένη από την πολυκαιρία σκάλα. Δυστυχώς όμως η σκάλα δεν άντεξε το Γέροντα
και έσπασε, με αποτέλεσμα να βρεθεί στο κατασκότεινο υπόγειο, το οποίο απείχε
από την είσοδο 3 μέτρα. Μη μπορώντας να κάνε τίποτα δια να εξέλθει άρχισε να
δέεται και να παρακαλεί θερμά με δάκρυα την Παναγία για να τον βοηθήσει. Η
Παναγία ως θερμή αντιλήπτωρ επάκουσε την δέηση του Γέροντος Δανιήλ, και αμέσως
ένας απαλός αέρας τον δυνάμωσε και σαν αύρα μετέφερε τον Γέροντα πάνω στο
Δοχειό. Αμέσως ο Γερο - Δανιήλ ευχαρίστησε και δοξολόγησε την Παναγία διά την
ταχεία αντίληψή της. Από τότε έκλεισε και ασφάλισε την καταπακτή, η οποία είναι
κλειστή μέχρι σήμερα.
Είθε η Παναγία να μας
προστατεύει πάντοτε κατά τον τρόπο που προστάτεψε και τον μακάριο Γέροντα
Δανιήλ, τον οποίο είχα την ευλογία να γνωρίσω και να γίνω αυτήκοος του
θαυμαστού γεγονότος.
(Διήγηση μοναχού Εφραίμ
Λαυρεώτη)
ΠΗΓΗ : "ΠΡΩΤΑΤΟΝ", ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1997, αριθ. 64, σελ. 41
κ.ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου