ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ - ΙΕΡΟΙ ΝΑΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΝΕΠΑΦΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΠΥΡΙΝΗΣ ΛΑΙΛΑΠΑΣ

 

                        Η Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ μετά το πέρασμα της φωτιάς.

                           Προκόπι Εύβοιας - λιτάνευση Αγ. Ιωάννη του Ρώσσου.

                        Προκόπι Εύβοιας - λιτάνευση Αγ. Ιωάννη του Ρώσσου.

 

                           Παρεκκλήσιο Αγίας Τριάδος - λίμνη Μαραθώνα.

                        Εκκλησάκι της Παναγίας στην Εύβοια (Scriptamanent.gr).

                                                            Αγία Μαρίνα.

                                      Αγία Παρασκευή (Πάρος Ιούλιος "21).

ΝΕΑ ΘΕΟΣΗΜΕΙΑ - ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΜΥΡΟΒΛΥΖΕΙ ΣΤΟ ΔΑΜΑΣΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΕΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ

 

«ΠΑΤΕΡ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ ΑΓΙΑΖΕΤΑΙ ΚΙ ΑΥΤΟ»;

.......Όπως μεταβάλλει το λάδι του Ευχελαίου, και γίνεται θεραπευτικό μέσο στους μετά πίστεως χρισμένους, έτσι αγαπητέ Θεοφύλακτε, μεταβάλλεται με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και η φύση των υδάτων. Ο μοναχός Θεοφύλακτος για δεύτερη φωρά ρώτησε τον Γέροντά του : “Πάτερ και το νερό της Θαλάσσης αγιάζεται κι αυτό” ; “Ναι, αδελφέ, άκουσε και γι΄ αυτό : Όταν ο πρωτάγγελος Εωσφόρος από την υπερηφάνεια του ξέπεσε από τους ουρανούς και βρέθηκε σαν αστραπή στα κατώτερα μέρη, στα κατάβαθα της γης, εκεί που βρίσκονται τα τάρταρα του Άδη, παρέσυρε με την πτώση του το ένα τρίτο των αγγέλων και έγιναν κι αυτοί, όπως και ο αρχηγό τους δαίμονες. Πέφτοντας αυτοί, οι πρώην άγγελοι, από τους ουρανούς προς την γη και επειδή εξακολουθούσαν να πέφτουν συνέχεια κι άλλοι άγγελοι, τότε στάθηκε στην πύλη του ουρανού ο μέγας Αρχάγγελος Μιχαήλ με πύρινη ρομφαία και φώναξε προς όλους τους αγγέλους : “Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου” ! Κι έτσι συνήλθαν οι άγγελοι και σταμάτησαν να πέφτουν. Εκείνοι όμως που είχαν ήδη πέσει, με το πρόσταγμα αυτό του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ σταμάτησαν εκεί που βρέθηκαν. Άλλοι στον αέρα κι έγιναν τα εναέρια Τελώνια, άλλοι στη γη κι έγιναν οι πειρασμοί και εξουσιαστές της γης, κι άλλοι στα ύδατα των ποταμών της γης και της θαλάσσης, όπου πειράζουν, δοκιμάζουν και πνίγουν τους διερχόμενους, επειδή κατά τον λόγο του Κυρίου : “απ΄ αρχής ο διάβολος ανθρωποκτόνος εστί” (Ιωανν. 8, 44). Όταν όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου......... και ο Υιός και Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος...... κατήργησε τη δύναμη και την εξουσία του σατανά που είχε, πριν σαρκωθεί ο Δεπσότης Χριστός, επάνω στους ανθρώπους, τα ζώα, και τα στοιχεία της φύσεως. Και έτσι ο αέρας, και η γη αγιάστηκαν από την παρουσία του Δεσπότου Χριστού, του Θεού ημών...... Πάτερ Θεοφύλακτε εάν θέλεις να δοκιμάσεις την αλήθεια όλων αυτών που σου είπα, πήγαινε κάτω στην θάλασσα σήμερα (ημέρα των Θεοφανείων) να ιδείς πως το νερό είναι γλυκό και πίνεται. Ο απλός κι αγαθός μοναχός Θεοφύλακτος, παρ΄ όλο τον κόπο της αγρυπνίας, μόλις το άκουσε, πήρε ένα μικρό δοχείο και πήγε αμέσως στη θάλασσα, η οποία απέχει από τη Σκήτη αυτή περισσότερο από μία ώρα πεζοπορίας, έσκυψε με ταπείνωση και τυφλή υπακοή, πήρε νερό από τη θάλασσα, ήπιε και διαπίστωσε μετά θαυμασμού πως το νερό ήταν γλυκό και πινόταν με ευχαρίστηση. Γέμισε το δοχείο του και γύρισε στον Γέροντά του στον οποίον έδωκε να πιεί κι αυτός δόξασαν “τον θαυμαστόν εν τοις έργοις και τοις αγίοις αυτού Θεόν” (Ψαλμ. Ξζ΄, 36) .... Ο υποτακτικός του Θεοφύλακτος συνέχιζε να παίρνει κάθε χρόνο κατά την ημέρα των Θεοφανείων νερό από τη θάλασσα και κάθε φορά επαναλαμβάνονταν το ίδιο θαύμα, το νερό ήταν γλυκό και πόσιμο. Τρία χρόνια μετά το θάνατο του γέροντά του, μετά την αγρυπνία των Θεοφανείων, όταν βγήκαν οι πατέρες από το “Κυριακό”, βλέπουν τον αδελφό Θεοφύλακτο να πηγαίνει πιο κάτω από την καλύβη που έμενε. Παραξενεύτηκαν και τον ρώτησαν : “Για που πηγαίνεις πάτερ Θεοφύλακτε ; Δεν θα πας να ξεκουραστείς στο σπίτι σου” ; Ο πατήρ Θεοφύλακτος τους φανέρωσε το μέχρι τότε άγνωστο σε αυτούς θαύμα, πως δηλαδή την ημέρα του Μεγάλου Αγιασμού το νερό της θαλάσσης γίνεται γλυκό και πίνεται. Οι άλλοι πατέρες, επειδή γνώριζαν πως ο αδελφός αυτός ήταν απλός και άκακος, δεν πίστεψαν στα λόγια του και τον ειρωνεύτηκαν : “Άϊντε, καημένε, να ξεκουραστείς και πας μετά να μας φέρεις κι εμάς να πιούμε...... θάλασσα” ! Ο π. Θεοφύλακτος δεν έδωσε καμία σημασία στα λόγια τους, πήγε στη θάλασσα, ήπιε, γέμισε και το δοχείο του και το πήγε να πιούν και οι άλλοι πατέρες. Εκείνοι με δυσπιστία και ειρωνείες το δοκίμασαν, αλλά το μέχρι εκείνη τη στιγμή γλυκό νερό, έγινε αλμυρότερο και πολύ πικρότερο από το νερό της θάλασσας, εξαιτίας της απιστίας τους. Τότε ο αδελφός Θεοφύλακτος τους φανέρωσε πως επί τριάντα και πλέον χρόνια ζούσαν με τον Γέροντά του το ίδιο θαύμα, που όμως από την ημέρα εκείνη και μετά, για την απιστία τους, σταμάτησε !

ΠΗΓΗ : ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, εκδ. ΑΘΩΣ, Αθήνα 2010, σ. 199 κ.ε.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΘΕΟΠΤΙΑΣ ΑΓΙΑΣΜΕΝΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΚΡΗΤΗ

Στὴ συνάφεια αὐτή, μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Πανιερωτάτου θὰ καταθέσουμε μία σύγχρονη σχετικὴ ἐμπειρία θεοπτίας καὶ κοινωνίας τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μίας ἁγιασμένης Γερόντισσας ἀπὸ τὴν Κρήτη, ὅπως τὴν κοινοποίησε πρόσφατα στὸν Πανιερώτατο γνωστὸς εὐλαβὴς κληρικός. «Ὅταν κλαίω καὶ στενάζω γιὰ τὶς ἁμαρτίες μου, βαθαίνει ἡ καρδιά μου. Ἀναστενάζω ἀπὸ τὰ τρίσβαθα τῆς ψυχῆς μου καὶ ἀνακουφίζομαι. Ἡ εὐχὴ τρέχει, τρέχει... καί, σὲ ἀνύποπτο χρόνο, δὲν ξέρω πῶς, μὲ τὰ ‘‘κυάλια’’ τῆς καρδιᾶς βλέπω τὸ ἄπλετον ἐκεῖνο Φῶς, ποὺ νοῦς δὲν χωράει καὶ γλῶσσα δὲν διηγᾶται... Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ περιγράψει τὸ μεγαλεῖο τοῦ οὐρανοῦ! Ὁ οὐρανὸς κρύβει πολλὰ μυστήρια... Τὸ Φῶς εἶναι ἄπλετον, δὲν ἔχει ἀρχὴ, μέση καὶ τέλος. Εἶναι ἀσχημάτιστο, ὅμοιο. Εἶναι γεμάτο πληροφορίες. Πολλὰ ἀνεξήγητα ἐξηγοῦντα μέσα σ᾽ αὐτό. Κάποια μπορεῖς νὰ διηγηθεῖς, ἀλλὰ τὰ περισσότερα ὄχι. Εἶναι τὸ Φῶς τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Σ᾽ ἕνα Φῶς φαίνονται καὶ οἱ Τρεῖς, ἀλλὰ διακρίνονται καὶ σὰν τρία Φῶτα, ποὺ εἶναι ἕνα Φῶς! Δὲν ξέρω νὰ σᾶς τὸ περιγράψω... Ὁ ἄναρχος Πατέρας δὲν φαίνεται... Οὐδεὶς τὸν εἶδε, οὔτε θὰ τὸν δεῖ ποτέ· οὔτε οἱ ἄγγελοι. Τὸν κρύβει τὸ πολὺ Φῶς... Φαίνεται ὅμως ἡ ἀγαθότητά του, ἡ ἀγάπη του ποὺ δὲν περιγράφεται, ἡ πρόνοιά του γιὰ τὸν κόσμο, ἡ ἀνεκτικότητα καὶ ἡ μακροθυμία του. Ο Υἱὸς φαίνεται, γιατὶ ἔγινε σὰν ἐμᾶς: Πῆρε ἀνθρώπινο σῶμα καὶ φαίνεται καθαρὰ νὰ βγάζει Φῶς! Ἔχει γαλάζια μάτια, καστανόξανθα μαλλιὰ καὶ διχαλωτὰ γενάκια, μέτριο ἀνάστημα καὶ συμμετρικὸ σῶμα. Ἔχει ἀθεράπευτες τὶς πληγὲς τοῦ Σταυροῦ γιὰ νὰ τὸν ἀναγνωρίζουμε, γιατὶ πολλοὶ τὸν εἶπαν ‘‘πλάνο’’, ‘‘σοφό’’, κ.λπ. Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο δὲν φαίνεται. Εἶναι Φῶς! Ἦρθε στὸν κόσμο καὶ δὲν ἔφυγε. Κινεῖται μὲ μεγάλο κρότο, ἀλλὰ δὲν τὸ ἀκούει κανείς! Περνάει ἀπ᾽ ὅλους συνεχῶς, ἀλλὰ σκηνώνει ὅπου ὑπάρχει μετάνοια. Τὰ θεϊκὰ εὐωδιάζουν. Φέρνουν γαλήνη, ἠρεμία καὶ παράδεισο στὴν ψυχὴ καὶ ἔλεγχο γιὰ τὰ χάλια μας. Βλέπω μέσα στὸ Φῶς ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι τὸ πᾶν καὶ ἐγὼ μηδέν...».

ΠΗΓΗ : Ἀρχιμ. Φώτιος Ἰωακεὶμ, «Ἡ θεολογία περὶ τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἡ δημιουργία τῆς κτίσεως καὶ τῶν ἀγγέλων», Εἰσήγηση στὴν Β΄ συνάντηση (19.12.2016) τοῦ Ἐπιμορφωτικοῦ Σεμιναρίου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου Ε΄ Ἀκαδημαϊκοῦ Ἔτους  (2016-2017).   

ΕΚΔΙΩΞΗ ΔΑΙΜΟΝΩΝ ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ

Η Ευαγγελία Γ. , ετών 28 , κάτοικος Βάνιας Τρικάλων, στις 6 Αυγούστου το απόγευμα, έπαθε τα εξής :

Η Ευαγγελία από τα μικρά της χρόνια είχε μία άστατη ζωή. Έκανε την ζωή της μη έχοντας καμία σχέση με τον Θεό και την Εκκλησία, και τελευταία συζούσε παράνομα με έναν παντρεμένο, τον Ν.Κ. 54 ετών, πού είχε αφήσει την γυναίκα του…

Ο Θεός όμως περίμενε την μετάνοιά της…

Στις 6 Αυγούστου τού 1958 , ημέρα Τετάρτη, στις 7 το απόγευμα πήγε φαγητό στον φίλο της πού έβοσκε τα πρόβατα. Το έδωσε, και φεύγοντας από εκεί για το σπίτι της παρουσιάστηκαν στον δρόμο κάποια άγνωστα, περίεργα πλάσματα…

Την φοβέριζαν, γιατί είχε έλθει πια η οργή του Θεού επάνω της και έπρεπε να ξεκαθαρίσει την θέση της. Άλλοι την έδερναν, άλλοι την τραβούσαν να την πνίξουν στο νερό, άλλοι την έσπρωχναν δεξιά και αριστερά…

Τελικά την πήγαν σ΄ ένα μαντρί, και εκεί όλη την νύκτα πέρασε αφάνταστη τιμωρία…

Την επόμενη μέρα, στις 1 το μεσημέρι, την βρήκαν σε μια καλύβα βασανιζόμενη από ακάθαρτα πνεύματα. Είχε δαιμονισθεί!

Την πήραν και την έφεραν στο σπίτι της, και εκεί, δεν έπαψε να φωνάζει δυνατά και να συνομιλεί με πονηρά πνεύματα δεχόμενη φοβερό ξύλο από αυτά…

«Όλα τα παραπάνω τα διαβεβαιώνω σαν ιερέας του χωριού και σαν αυτόπτης μάρτυρας, μια και με κάλεσαν να της διαβάσω εξορκιστικές ευχές για να ησυχάσει…

Στις 6 το απόγευμα φέραμε στην δαιμονισμένη, την εικόνα των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, και όπως ομολόγησε μετά η ίδια, συνέβησαν περίεργα και θαυμαστά πράγματα…

Με την είσοδο της εικόνας των Αρχαγγέλων στο σπίτι της είδε έναν αστραπόμορφο νέο με σπαθί πού της είπε,

– «Μή φοβάσαι, εγώ θα σε απαλλάξω από όλα αυτά, αλλά θα σταματήσεις τις αμαρτίες πού μέχρι σήμερα έκανες και θα μετανοήσεις. Εγώ θα είμαι μαζί σου! Να το πεις αυτό παντού, ότι ή Εκκλησία έχει ζωντανή θρησκεία, για να πιστέψει ο κόσμος και να μετανοήσει…»

Και αμέσως, με τα τελευταία λόγια του Αρχαγγέλου, τα πνεύματα τού σκότους διαλύθηκαν, έπαψαν τα φαινόμενα και επανήλθε στον εαυτό της. Σηκώθηκε, προσκύνησε την εικόνα ευχαριστώντας τους Αγίους για την προστασία τους και υποσχέθηκε αλλαγή ζωής από την ίδια ώρα !…

Σήμερα είναι καλά, διηγούμενη όσα είδε και έπαθε, και ενθυμούμενη πάντα τον Αρχάγγελο Μιχαήλ όμοιο με αστραπή με το σπαθί στο χέρι, πού την έσωσε από την τιμωρία των ακαθάρτων πνευμάτων…

Τα παραπάνω τα γράφω σαν αυτόπτης μάρτυς των εν λόγω συμβάντων…

Ο ιερεύς τού χωριού π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης, Βάνια Τρικάλων, 1958 – Αυγούστου 10.

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ ΚΑΠΟΙΟ ΠΑΣΧΑ

Στα 1463 αρχιμανδρίτης της μονής των Σπηλαίων (του Κιέβου) ήταν ο μακάριος Νικόλαος.

Ανήμερα το Πάσχα εκείνης της χρονιάς, την ημέρα που όλοι οι χριστιανοί εόρταζαν «θανάτου την νέκρωσιν» και «άδου την καθαίρεσιν», ένας από τους πατέρες της μονής, ο ευλαβής και ενάρετος Διονύσιος Στέπα, μπήκε στο σπήλαιο του οσίου Αντωνίου για να θυμιάσει τα σεπτά σκηνώματα των κεκοιμημένων αγίων. Τον ακολουθούσαν και μερικοί άλλοι αδελφοί με αναμμένες λαμπάδες. Σαν έφτασε στον τόπο όπου παλαιά ήταν η τράπεζα των σπηλαιωτών μοναχών, ο μακάριος Διονύσιος θύμιασε τα άγια λείψανα και φώναξε ευφρόσυνα :

                                       

-Άγιοι πατέρες και αδελφοί ! «Αύτη η κλητή και αγία ημέρα….., πανήγυρις εστί πανηγύρεων»! Χριστός ανέστη !

Την ίδια στιγμή – ώ του θαύματος ! – όλα τα’ άφθορα οσιακά σκηνώματα ανασήκωσαν ελαφρά τα κεφάλια και αποκρίθηκαν με μια απόκοσμη, βροντερή φωνή :

-Αληθώς ανέστη !

Με φρίκη ο θεοφιλής Διονύσιος και οι συνοδοί του έτρεξαν και γνωστοποίησαν το θαυμαστό γεγονός στον ηγούμενο Νικόλαο και τους λοιπούς πατέρες, για να δοξάσουν τον αναστάντα Κύριο και τους αγιασμένους δούλους Του.

ΠΗΓΗ : ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, σ. 32.

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ

Ο όσιος Αθανάσιος ήταν ένας αγωνιστής μοναχός της Λαύρας των Σπηλαίων, και έζησε σ’ αυτήν πολύχρονη και θεοφιλή ζωή. Μετά από πολλά ασκητικά παλαίσματα και κατορθώματα, γνωστά τα περισσότερα μόνο στο Θεό, εκοιμήθη ειρηνικά. Το σκήνωμά του ετοιμάστηκε από τους πατέρες για την ταφή. Ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο όμως προκάλεσε την καθυστέρηση του ενταφιασμού για δύο ολόκληρες ημέρες.

Τη δεύτερη νύχτα ο ηγούμενος της Λαύρας είδε στον ύπνο του άγγελο Κυρίου που του είπε :

-Ο άνθρωπος του Θεού Αθανάσιος έχει ήδη δύο μέρες άταφος, κι εσύ αδιαφορείς γι’ αυτό ;

Έντρομος ο ηγούμενος σηκώθηκε πρωί-πρωί την άλλη μέρα κι έσπευσε με τους αδελφούς να ενταφιάσει το νεκρό. Αλλά τί να δουν !

Ο όσιος ήταν ζωντανός ! Καθισμένος στο νεκροκρέβατο έκλαιγε πικρά !

Φρίκη και δέος κυρίεψε τους αδελφούς. Για πολλή ώρα στάθηκαν άφωνοι και τρομαγμένοι μπροστά στο απίστευτο θέαμα. Έπειτα ρώτησαν τον Αθανάσιο :

-Αδελφέ, πώς ξαναγύρισες στη ζωή ; Πού ήταν η ψυχή σου αυτές τις δύο μέρες ; Πού είχες πάει ; Τί είδες και τί άκουσες ; Πές μας, σε ικετεύουμε !

Εκείνος όμως δεν απαντούσε. Μόνο επαναλάμβανε σταθερά ανάμεσα στους λυγμούς :

-Να σωθήτε, αδελφοί, να σωθήτε !

-Πές μας, αδελφέ, για να μας ωφελήσεις ! επέμεναν οι πατέρες.

-Και να σας πω, άραγε θα εφαρμόσετε τις συμβουλές μου ;

Με όρκους υποσχέθηκαν οι αδελφοί ότι θα φυλάξουν όλα όσα θα τους έλεγε. Αλλού..

-Ακούστε τότε, είπε ο αναστημένος Αθανάσιος. Τρία πράγματα πρέπει να φυλάξετε για να σωθείτε. Πρώτα, να κάνετε αδιάκριτη υπακοή στον ηγούμενο. Δεύτερο, να μετανοείτε κάθε ώρα και στιγμή για τις αμαρτίες σας. Και τρίτο, να προσεύχεστε συνεχώς στον Κύριό μας και τη Θεοτόκο να σας αξιώσουν ειρηνικά τέλη, και μάλιστα εδώ, στη μετάνοιά σας, και πουθενά αλλού... Αυτά τα τρία αν φυλάξετε, που είναι πάνω απ’ όλες τις αρετές, θα είστε μακάριοι. Για τ’ άλλα μή με ρωτάτε. Και παρακαλώ να με συγχωρέσετε.

Την ίδια κιόλας ημέρα ο θείος Αθανάσιος κλείστηκε στο σπήλαιο του οσίου Αντωνίου. Έζησε εδώ δώδεκα χρόνια ακόμη ! Ποτέ δεν βγήκε από τη σκοτεινή τρύπα του. Ποτέ δεν είδε τον ήλιο. Σε κανένα δεν είπε ούτε μια λέξη. Έκλαιγε και προσευχόταν αδιάλειπτα νύχτα και μέρα, όλ’ αυτά τα χρόνια, τρώγοντας μόνο λίγο ψωμί και πίνοντας λίγο νερό μέρα παρά μέρα.

Όταν διαισθάνθηκε πώς πλησίαζε το τέλος του, ο όσιος κάλεσε όλη την αδελφότητα κι επανέλαβε τις τρεις συμβουλές του. Έπειτα τους αποχαιρέτησε και εκοιμήθη ειρηνικά.

Το τίμιο λείψανό του τοποθετήθηκε στο σπήλαιο της ασκήσεώς του, όπου επιτέλεσε ιάσεις και θαύματα πολλά…

ΠΗΓΗ : ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, σ. 26 κ.ε.

«Ο ΝΕΚΡΟΣ ΗΓΕΡΘΗ…»

Εις την καλύβην του αγίου Νικολάου της Ιβηριτικής Σκήτης έζησεν ο ενάρετος και απλούστατος γέρων Νικηφόρος, ο οποίος εχρημάτισεν και Πνευματικός του Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄. Ο οσιομάρτυρας επίσης Ευθύμιος ήτο υποτακτικός του. Μετά το μαρτύριόν του το λείψανον του οσιομάρτυρος Ευθυμίου το μετέφεραν από την Κωνσταντινούπολιν εις την καλύβην του μέσα εις ένα ξύλινον βαρέλι. Όταν ήλθε το λείψανον, ο γέρων Νικηφόρος απευθύνθη με θερμά δάκρυα προς τον υποτακτικόν του άγιον Ευθύμιον να εγερθή, διά να τον ασπασθεί, όπερ και εγένετο ! Ο νεκρός ηγέρθη, ησπάσθησαν αλλήλους και εν συνεχεία πάλιν ανεπαύθη.

Αλλά και έτερον γεγονός ας διηγηθώμεν δια  την καλύβην ταύτην του αγίου Νικολάου. Ο γέρων Νικηφόρος απεφάσισε να ανοιχθεί εις το υπόγειον της καλύβης φρέαρ (πηγάδι). Οι τεχνίται έσκαψαν 5-6 μέτρα, έφθασαν εις ένα γρανιτώδη βράχον και σημείον υγρασίας δεν εφαίνετο πουθενά. Τότε ο απλοϊκός και γεμάτος πίστιν γέρων, περίλυπος γενόμενος, έλαβε την εικόνα των οσιομαρτύρων υποτακτικών του (Ευθυμίου, Ιγνατίου, Ακακίου και Προκοπίου), την κατέβασεν εις το φρέαρ και είπεν :

-Εάν δεν βγάλετε νερόν, και εγώ δεν θα σας βγάλω από εδώ μέσα.

Το αποτέλεσμα ποίο ήταν ; Την επομένην- ω του θαύματος – είδον το φρέαρ πλήρες ύδατος, την δε εικόνα των αγίων να επιπλέει ! Ο βράχος του φρέατος φαίνεται έως σήμερον ραγισμένος, το νερόν δε γευστικώτατον, πραγματικόν αγίασμα.

ΠΗΓΗ : ΑΡΧΙΜ. ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΥ ΚΟΤΣΩΝΗ, ΑΘΩΝΙΚΟΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ, Δ΄ ΕΚΔΟΣΙΣ, εκδ. Ι. ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ, ΚΟΥΦΑΛΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2004, σσ. 278 κ.ε.

«ΜΗ ΚΛΕΙΝΕΤΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ, ΑΦΗΣΤΕ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ» – Ο ΑΡΧΩΝ ΜΙΧΑΗΛ ΤΗΣ ΘΑΣΟΥ

Διηγείται η κ. Μαρία Ι…….., Θεσσαλονίκη, τον Αύγουστο του 1992.

«Σας φέραμε την Αθανασία, που την έσωσε ο Αρχάγγελος. Στις 17 Μαίου 1992, ημέρα Κυριακή, το κοριτσάκι μας, η Αθανασία (3) ετών, έπεσε από ταράτσα 4 ½ μέτρων ύψους και αμέσως μεταφέρθηκε σε αφασία στο Κεντρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια της μεταφοράς το παιδί κρατούσε ασυναίσθητα την εικονούλα του Αρχαγγέλου, που ήταν καρφιτσωμένη επάνω του. Στο Νοσοκομείο οι γιατροί μας απέλπισαν για τη σωτηρία του.

Παραδόξως όμως σιγά - σιγά το παιδί άρχισε να συνέρχεται και ζητούσε συνεχώς την εικόνα, που του είχαν αφαιρέσει οι γιατροί από πάνω του. Ταυτόχρονα αισθανόταν την παρουσία του Αρχαγγέλου μέσα στο θάλαμο και μας έλεγε :

-Μη κλείνετε την πόρτα, αφήστε εδώ μέσα τον Αρχάγγελο. Τον θέλω κοντά μου.

Το παιδί Τον έβλεπε ενώ εμείς δεν βλέπαμε τίποτα. Τελικά ο Άγιος έκανε το θαύμα Του και έσωσε το παιδί μας από βέβαιο θάνατο.

Τώρα όπως βλέπετε είναι τελείως καλά και ήλθαμε να Τον ευχαριστήσουμε οικογενειακώς και να φέρουμε το τάμα μας μαζί με την ευγνωμοσύνη μας για το μεγάλο δώρο που μας έκανε».

ΠΗΓΗ : ΙΕΡΑ ΚΟΙΝΟΒΙΑΚΗ ΜΟΝΗ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΘΑΣΟΥ, ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΤΗΣ ΘΑΣΟΥ, ΘΑΣΟΣ 1996, σ. 36.

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ Η ΡΟΥΜΑΝΙΑ

Σε ένα χωριό της Ρουμανίας, δεν υπήρχε ιερέας, και οι κάτοικοι πήγαιναν συχνά στον Πατριάρχη με το αίτημα, την πλήρωση της κενής θέσης. Όμως ο Πατριάρχης δεν είχε την δυνατότητα να ικανοποιήσει το αίτημα των ανθρώπων. Πήγαιναν και ξαναπήγαιναν οι κάτοικοι, αλλά, τίποτε ο Πατριάρχης τους έλεγε τα ίδια λόγια, ότι δεν έχω ιερέα να σας στείλω στο χωριό. Εν τω μεταξύ άλλοι πέθαιναν αδιάβαστοι, άλλοι είχαν γυναίκες και παιδιά χωρίς γάμο, τα παιδιά και οι μεγάλοι ήταν αβάπτιστοι.

Μία μέρα σταμάτησε έξω από τον Ναό ένα αυτοκίνητο και κατέβηκε ένας ιερέας. Όλο το χωριό ανάστατο ήρθε παπάς φώναζαν. Πήγαν εκεί οι κάτοικοι, τον καλωσόρισαν και του είπαν : "Πώς ήρθες στο χωριό αφού ο Πατριάρχης μας είχε πει ότι δεν έχει παπά να μας στείλει ;" Τότε ο ιερέας τους είπε : "Αυτό δεν θέλατε ; Δεν θέλατε ιερέα ; Να ήρθα". Όλο το χωριό χάρηκε με την παρουσία του νέου ιερέα.

Ο ιερέας άρχισε αμέσως δουλειά, πήγε σε όλους τους τάφους και διάβαζε την εξόδιο ακολουθία, βάπτισε και πάντρεψε όλους στο χωριό, λειτουργούσε και τους κοινωνούσε.

Μια μέρα, καλεί τους χωρικούς και τους λέγει ότι : "θα φύγω, τελείωσε η αποστολή μου". Τότε το χωριό αναστατώθηκε^. "τώρα που ήρθες θα φύγεις;" Όμως ο ιερέας δεν άκουγε τους κατοίκους και επέμενε στην απόφασή του. Αφού οι χωρικοί κατάλαβαν ότι δεν γινόταν τίποτε τον ευχαρίστησαν για την προσφορά του και τον κατευόδωσαν.

Μετά από μέρες πήγαν στον Πατριάρχη να τον ευχαριστήσουν που τους έστειλε παπά και να του πουν όταν μπορέσει να τους ξαναστείλει κάποιον ιερέα, αλλά ο Πατριάρχης δεν ήξετε τίποτα. Τους είπε ότι εγώ δεν έστειλα κανέναν παπά γιατί δεν έχω, όμως περιμένετε μήπως ο πρωτοσύγκελος σας έστειλε κάποιον για να σας εξυπηρετήσει. Πήρε τηλέφωνο τον πρωτοσύγκελο αλλά ούτε κι αυτός είχε στείλει κανέναν. Ο Πατριάρχης τους είπε : "τί έκανε αυτός ο ιερέας στην ενορία ;" Οι χωρικοί είπαν : "μας πάντρεψε, μας βάπτισε, μας έκανε τις κηδείες των γονέων μας, μας έκανε ότι κάνει ένας παπάς". "Καλά - είπε ο Πατριάρχης -  δεν σας έδινε χαρτιά, δεν έγραφε τα μυστήρια ;"

"Βεβαίως, είπαν οι χωρικοί μας έδινε χαρτιά και τα καταχώρισε στα βιβλία του ναού. - Δεν είδατε τί έγραφε ; Και πώς υπέγραφε με τί όνομα ; - Όλα τα στοιχεία Δέσποτα τα έγραφε στα Ρουμανικά. Πολλά γράμματα δεν ξέρουμε, γιατί την υπογραφή την έβαζε σε άλλη γλώσσα που δεν έχουμε ξαναδεί". Ο Πατριάρχης παρακάλεσε να πάνε να φέρουν τα βιβλία για να δει ποιος ήταν αυτός ο κληρικός. Όταν του πήγαν τα βιβλία ο Πατριάρχης έμεινε έκθαμβος. Δεν πίστευε στα μάτια του^. όντως όλα τα στοιχεία ήταν γραμμένα στα Ρουμανικά ενώ το όνομά του ήταν γραμμένο στα Ελληνικά, με το όνομα της υπογραφής : Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως.

ΠΗΓΗ : ΦΩΤΙΣΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ, ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΓΙΩΝ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΙΟΥ ΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΩΝ ΦΩΤΙΣΤΩΝ ΤΩΝ ΣΛΑΒΩΝ, σ. 19 κ.ε.

ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΟ "ΚΑΘΑΡΙΣΜΑ" ΕΙΚΟΝΩΝ ΣΤΟ ΜERET ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

Εικόνες σε Εκκλησία του Meret της Ρωσίας, καθαρίστηκαν με θαυματουργικό τρόπο, χωρίς την επέμβαση συντηρητών. Σύμφωνα με τον προϊστάμενο του Ιερού Ναού - π. Βλαδίμηρο - της Αναστάσεως του Χριστού, η εικόνα των Αρχαγγέλων έγινε φωτεινότερη και τα πρόσωπά τους φαίνονται πλέον καθαρά, κάτι που ήταν σχεδόν αδύνατον πριν. Το ίδιο συνέβη και με άλλες εικόνες του ναού. Ο π. Βλαδίμηρος τονίζει ότι αυτό συνέβη για να ενισχυθεί η πίστη των Xριστιανών, λαϊκών και κληρικών.

ΠΗΓΗ : Icons miraculously renew themselves in ... - Православие.Ru

ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ ΓΑΒΡΙΗΛ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΟ ΟΜΣΚ

Το σκιτσογραφικό περίγραμμα των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ, εμφανίστηκε θαυματουργικά ξαφνικά στους τοίχους πίσω από τις ομώνυμες εικόνες των Αρχαγγέλων, όπως αναφέρει σχετικά ο προϊστάμενος του ναού π. Αλέξανδρος. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι ότι έχουν μια στρόγγυλη λευκή κηλίδα στη μέση. Το ίδιο συνέβη και με τις εικόνες της Θεοτόκου και του Αγίου Νικολάου τονίζει ο εφημέριος. 

ΠΗΓΗ : Icons miraculously appear on walls of Omsk church 

            Komsomolskaya Pravda.