Για έναν ασκητή ερημίτη
μιλούσε ο Γερο - Αρτέμιος από τη Σκήτη της Αγίας Άννης. Απ΄ τη σπηλιά του, έλεγε,
ευωδίαζε μοσχολίβανο. Οι Πατέρες της Ι.Μ. Μεγίστης Λαύρας τον είπαν πώς μόνο η
σπηλιά του Παχωμίου ήταν εκεί. Την άλλη μέρα πήγαν μαζί στο μέρος εκείνο, αλλά τίποτε δεν βρήκαν, όμως σ΄ ένα σημείο
αισθάνθηκαν όλοι μαζί μια ουράνια ευωδία. Πάνω από τη Σκήτη της Αγίας Άννης
υπάρχουν επίσης σπηλιές. Εκεί προπολεμικά έμενε κάποιος ερημίτης. Είχε μια
σκάλα για να ανεβοκατεβαίνει στην κρυφή σπηλιά του. Όταν κάποιοι καλοθελητές
μοναχοί θέλησαν να τον βρουν πήγαν στο καταφύγιό του και άρχισαν να ψέλνουν.
Τότε μια έντονη ευωδία γέμισε το σπήλαιο. Όταν ξαναπήγαν να τον βρουν, ο
ερημίτης είχε αλλάξει σπηλιά. Άγνωστη η παρουσία και η μορφή του. Απέφευγε τη δόξα των ανθρώπων,
απέφευγε τα μάταια, για την αυταπάρνησή του και τους ασκητικούς κόπους ο Θεός
τον πλούτισε με πολλά χαρίσματα.
ΠΗΓΗ :
"ΠΡΩΤΑΤΟΝ", ΜΑΪΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
1997, αριθ. 65-66, σελ. 73 κ.ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου