Πόσο να προσεύχεσαι για
τους νεκρούς ; Μπορείς να βγάλεις μια ψυχή απ΄ την κόλαση ;
-Εκείνο που ξέρω απ΄
την πείρα μου είναι πως μπορείς να πας απ΄ το μπουντρούμι στο σαλόνι, λίγο τόχεις
;
Ήταν ένας εργάτης,
δασοφύλακας στη Φιλοθέου, που είχε σκοτώσει άνθρωπο. Ύστερα ήρθε στο Άγιον
Όρος. Με βοηθούσε πολλές φορές. Μου΄ φερε απ΄ το Μοναστήρι μια τσέργα, πιρούνι,
κουτάλι. Αλλά όταν μιλούσαμε για πεθαμένους, αμέσως άλλαζε κουβέντα. Άστα, άστα
αυτά έλεγε, δεν υπάρχουν αυτοί. Πέθανε ο άνθρωπος, πάει τελείωσε. Δώσε, του
λέω, τα ονόματα απ΄ τα πεθαμένα να στα μνημονεύω στο εκκλησάκι των Αρχαγγέλων.
Εκεί ήμουν τότε. Αυτός τίποτα, δε μου τα έδωσε.
Ύστερα από καιρώ,
μαθαίνω, πέθανε. Δεν το πίστεψα στην αρχή. Πάω στη Φιλοθέου. Βλέπω φρέσκο
μνήμα. Ε, λέω, πέθανε. Ύστερα από είκοσι μέρες, μαθαίνω, μ΄ έψαχνε ένα πρόσωπο
απ΄ τη Φιλοθέου. Έρχεται αναστατωμένος, ήταν και επίτροπος στο Μοναστήρι του.
Πάτερ, μου λέει, ήρθε ο κυρ Θανάσης, ο πεθαμένος, και μου παραπονέθηκε πολλές φορές
πως τον ξέχασα και δεν έκανα τίποτα γι΄ αυτόν. Και πραγματικά έχω 20 μέρες να
τον μνημονεύσω στην προσευχή μου και ήρθε. Και πραγματικά, ανέλαβα προϊστάμενος
και τακτοποιώ το γραφείο, έχει πολύ δουλειά, τι να κάνω τώρα ξέχασα και τον
κανόνα μου.
-Ε, τώρα να κάνεις λίγο
παραπάνω.
-Πώς προσεύχεται κανείς
για τους πεθαμένους Γέροντα ;
-Ε, όπως και για τους ζωντανούς.
ΠΗΓΗ : ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ, εκδ.
Εφημερίδος "Η ΣΥΝ(+)είδηση" - Βέροια, Σιμωνόπετρα 3 Νοεμβρίου 1979,
Άγιον Όρος, σελ. 2 κ.ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου