Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΟΡΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ Δ΄ - ΤΟΥ ΕΘΝΕΓΕΡΤΗ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ κ.κ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Καί ενώ αύτοί οι κίνδυνοι μας άπειλούν ώς Έλληνας, εμείς ύπνώττουμε μακαρίως καί άναλισκόμεθα στό νά τραυματίζουμε τήν ενότητά μας καί νά διακυβεύουμε τό μέλλον μας μέ τό νά άμφισβητούμε τά στοιχεία τής ύπαρκτικής μας όντότητος. Καί ποιά είναι τά στοιχεία αύτά; Είναι ή γλώσσα μας, πού έχει άφάνταστα φτωχύνει. Ή γλωσσική μας πενία είναι μιά έκούσια λιμοκτονία, πού τήν γεύεται καθημερινά ό λαός μας, άνυποψίαστος έμπρός στήν έγκληματική άδράνεια τών πολλών καί τή θαυμαστή καί άπίθανη δραστηριοποίηση τών ολίγων. Πολλοί γραικύλοι, άποστάτες, τερμίτες, μίσθαρνα όργανα ξένων δυνάμεων μεθοδεύουν τήν κατάλυση τοϋ λαμπρού οικοδομήματος πού ύψωσαν μέ θυσίες οί πατέρες μας. Βάλθηκαν νά ξερριζώσουν τή γλώσσα μας, έπέβαλαν στανικώς τό μονοτονικό, ετοιμάζουν - όπως έχει λεχθή - καί τό λατινικό άλφάβητο ! Ό Χρ. Μαλεβίτσης θά γράψει πώς ή κατάργηση, μέ άπόφαση τών 300 τής Βουλής του ιστορικού τονισμού τών λέξεων, δηλ. ή έπιβολή μέ νόμο τοϋ μονοτονικού συστήματος μάς ατιμάζει ώς ιστορικό λαό. («Καθημερινή 30-9-89). Άλλο στοιχείο τής ταυτότητάς μας είναι ή ιστορία μας. Καί αύτήν τήν ένόθευσε η προκρούστειος μέθοδος τής προσαρμογής της σέ κομματικές έπιδιώξεις, πού πρόθυμα ύπηρετοϋν κάθε φορά μερικοί ιστοριογράφοι. Τά παιδιά μας σήμερα δέν είναι σέ θέσι νά συλλάβουν τά μηνύματα ούτε τών έθνικών μας έπετείων. Ή οικογένεια πλήττεται συστηματικά, καί ή έννοια τής πατρίδος άδυνατίζει ένώπιον τών διεθνιστικών καταποτίων, μέ τά όποια μεθύουν τή νεολαία μας, ώστε νά έφησυχάζει στίς καφετέριες καί στήν ντόλτσε-βίτα, καί νά μήν έκτιμά τήν άνάγκη νά άγωνισθή γιά νά διαφυλάξει ό,τι έκληρονόμησε. Πόσοι νέοι σήμερα είναι τάχα πρόθυμοι νά πολεμήσουν γιά τή πατρίδα καί νά αντιπαραταχθοϋν στίς κορυφές τών συνόρων μας γιά τήν πάτρια γή; Φοβούμαι ότι ό εχθρός δέν είναι πλέον ΑΝΤΕ PORTAS, είναι δυστυχώς INTRA MUROS. Πληρωμένοι ύπονομευτές έργάζονται άσταμάτητα φροντίζοντες νά άφιονίζουν τή νεολαία, νά τής γκρεμίζουν τήν πίστι, νά τήν ύπνωτίζουν μέ τά ναρκωτικά, νά τήν ώθούν πρός τόν παρασιτισμό καί τή άναρχία τής βίας καί τής τρομοκρατίας. Τάχα δέν είναι παιδιά μας καί οί άδίστακτοι τρομοκράτες πού δολοφονούν αθώους άνδρες στή χώρα μας; Έχετε σκεφθή πώς έφθασαν τά νέα αύτά παιδιά νά σηκώσουν τό χέρι ένάντια στούς συνανθρώπους των, ποιός όπλισε τό χέρι τους μέ τό δολοφονικό όπλο, ποιός τούς πρόσφερε τόση άδιστακτωσύνη; Ποιοι, σέ τελευταία ανάλυση, είναι οί ήθικοί αύτουργοί τών άπαισίων αύτών πράξεων, πού τίς καταδικάζουμε όλοι, άλλά καί τίς ύφιστάμεθα μέ κάποια χρησιμοθηρική άπάθεια; Μόνο στά κομματικά είμαστε ζωηροί καί άντιθετικοί! Καί στά ποδοσφαιρικά! Γιά όλα τά άλλα μάς έχει έπιβληθή ή συνωμοσία τής σιωπής. Ποιός νοιάζεται σήμερα γιά τήν κατάντια τής παιδείας γιά τήν Εκκλησίαν, γιά τή σήψη τού δημόσιου βίου, γιά τήν περιφρόνηση τής ήθικής, γιά τήν ατίμωση τής ιστορίας; "Αν εξαιρέσει κανείς μερικούς πού άγρυπνούν, οί άλλοι, οί πολλοί έφησυχάζουν, έπειδή πιστεύουν ότι αύτοί δέ θίγονται. Άλλ’ όταν καίγεται τό σπίτι τοϋ διπλανού σου, ή φωτιά θά έλθει καί στό δικό σου σπίτι. Σήμερα τά ερείσματα ύποχωροϋν καί τό έθνος καταρρέει.

Μέ όσα είπα δέν έπιδιώκω νά ένσπείρω τόν πανικό ή νά ώθήσω πρός τήν αύτοαπομόνωση. Αντίθετα, όπως η προσβολή τής ύγείας μας, έπιστρατεύει τά σωτήρια άντισώματα τοϋ οργανισμού μας, πού άνθίστανται άμυνόμενα καί νικούν τά μικρόβια, έτσι πιστεύω ότι πρέπει καί μπορούμε νά άντιδράσουμε στήν έπερχόμενη έπιδημία. Όταν τό πλοίο κατευθύνεται μέ όρμή πρός τό παγόβουνο, όπου θά συντριβή, μόνο ένα πράγμα μπορεϊ νά τό σώσει. Η έγκαιρη έπισήμανσι τοϋ κινδύνου, ή κραυγή «όπισθεν ολοταχώς». Τήν ϊδια αύτή κραυγή ύψώνουμε κι έμεϊς σήμερα όχι μέ τήν έννοια τής οπισθοδρόμησης καί τοϋ σκοταδισμού, όπως θά σπεύσουν νά μάς κατηγορήσουν οί «φωταδιστές» πού άμετανόητοι έξακολουθοϋν νά έγκληματοϋν, άλλά μέ τήν έννοια τής πνευματικής μας θωράκισης καί τής επιστροφής στίς ζωοπάροχες πηγές τών ναμάτων τού Γένους. Καλούμεθα νά άνακαλύψωμε τήν Ορθοδοξία, νά ζήσωμε τήν έκκλησιαστική ζωή. Ή Εκκλησία είναι ή συνισταμένη όλων τών έπί μέρους στοιχείων τής έθνικής μας αύτογνωσίας. Μέσα στήν Εκκλησία διασώζεται άμόλυντη ή γλώσσα μας, έκεϊ άναδεικνύεται ζωντανή ή ιστορία μας. Στήν Εκκλησία η οικογένεια στερεώνεται, η παράδοση καλλιεργείται, τό ήθος κρατύνεται, η έννοια τής πατρίδος έπιβιώνει. Εκκλησία καί Ορθοδοξία περιχωροϋν όλο τό Γένος. Όποιος έχει τήν Εκκλησία, κρατά τό έθνος όλο. Γι’ αύτό είναι άνάγκη νά στραφούμε πρός τήν Εκκλησία πρωτίστως. Ύστερα θά έλθουν όλα τά άλλα. Αν μείνουμε άνερμάτιστοι θά χαθούμε. Μπήκαμε στήν Ε.Ε. γιά νά εύτυχήσουμε. Γιατί τάχα χρειάζεται νά δοκιμασθοϋμε, νά πάθουμε γιά νά μάθουμε; Γ ιατί νά μή κερδίσωμε, άλλά νά κερδιθοϋμε; Ο Μακρυγιάννης, βλέποντας τά δεινά τού Γένους, λίγο πρίν κηρύξει τήν έπανάσταση κατά τοϋ Όθωνος, ύψωνε τά χέρια του σέ προσευχή, καί έλεγε: «Κύριε Παντοδύναμε, Έσύ Κύριε θά σώσεις αύτό τό άθώο έθνος. Είμαστε άμαρτωλοί, είσαι Θεός. Έλέησέ μας, φώτισέ μας, ένωσέ μας καί κίνησέ μας έναντίον τού δόλου καί τής άπάτης, τής συστηματικής τυραγνίας τής πατρίδος καί θρησκείας». Τήν ίδια προσευχή άπευθύνουμε σήμερα στόν Κύριό μας. Καί παράλληλα άναλαμβάνουμε τίς εύθύνες μας άπέναντι στήν ιστορία του τόπου. Γιά νά έπιβιώσει ή πατρίδα μας. Γιά νά ζήσωμε έλεύθεροι οί Έλληνες.

ΠΗΓΗ : ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ Κ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΪΔΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ, Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΟΡΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, ΒΟΛΟΣ 1998, σσ. 22-24.