Σε
μια νυκτερινή λειτουργία, την ώρα της αναγνώσεως του ιερού Ευαγγελίου, εθεάθη ο
Γέροντας να μην πατά στη γη. Τούτο συνέβη σε όλη την διάρκεια της αναγνώσεως
του Ευαγγελίου. Σε άλλη νυκτερινή λειτουργία, είδε το ίδιο πρόσωπο, τον Γέροντα,
κατά τη μεγάλη είσοδο, να βαδίζει με τα τίμια δώρα, δίχως να πατά στη γη, να
σταματά στο κέντρο του ναού υπερυψωμένος ως μια σπιθαμή από το πάτωμα και
εισερχόμενος στο άγιο βήμα να κατέρχεται από το ύψος και πάλι να πατά στη γη.
Έκπληκτος
ένας επισκέπτης όταν κάποτε πρωτοπήγε στο Μοναστήρι, και είδε τον Γέροντα κάποια
στιγμή της Θ. Λειτουργίας να μην πατά στη γη, το διηγείτο στο εκκλησίασμα. Όταν
το έμαθε ο Γέροντας τον κάλεσε, τον ράπισε και του είπε αυστηρά : «Ό,τι βλέπεις, δεν θα το λες σε άλλον».
Εκείνος ζήτησε συγχώρεση και την έλαβε, γιατί δεν γνώριζε.
Μια
γυναίκα μετά τη Θ. Λειτουργία, είπε στον Γέροντα πώς τον είδε ως λειτουργό να λάμπει
δυνατά. Ο Γέροντας απάντησε χαμηλόφωνα : «Είμαι άξιος να λάμψω ; Ο Χριστός ήταν.
Μπορεί η λάμψη του Χριστού να έπεφτε πάνω μου…….».
ΠΗΓΗ
: ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΩΫΣΕΩΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΣΛΙΔΗΣ (1901 – 1959), εκδ. ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ
ΣΩΤΗΡΟΣ, ΤΑΞΙΑΡΧΑΙ (ΣΙΨΑ) ΔΡΑΜΑ 1989, σ. 74.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου