"Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς" (Κατά Ιωάννη 8,32).

Σάββατο 7 Ιουνίου 2014

«ΤΟΤΕ ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΔΕΙΞΕ ΤΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ» - ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΩΝ π. ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ


«Κάποτε διάβασα», διηγείται ο Γέροντας, «το βίο του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ» και στο σημείο που έλεγε ο Άγιος ότι είδε τα σκηνώματα του Παραδείσου, «ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρός μου μοναὶ πολλαί εἰσιν·», τότε λέω πώς να είναι άραγε Θεέ μου, αυτές οι Μονές ; Ξαφνικά μου έπεσε το βιβλίο από τα χέρια και βρέθηκα σ΄ ένα μέρος ωραιότατο. Μπροστά μου ήταν ένας δρόμος κατάφυτος με βιολέτες, όλες το ίδιο ύψος και πυκνοφυτευμένες, ευωδιαστές και δίπλα μου στεκόταν ένας Γέροντας, ο Άγιος Δαβίδ ήταν. Ήθελα να προχωρήσω και δίσταζα να μη σπάσω τα λουλούδια. Έλεγα μάλιστα ποιος τα φύτεψε τόσο πυκνά. Αν ήταν λίγο αραιότερα υα έβαζα το πόδι μου ανάμεσα και δε θα τα έσπαζα και δίσταζα να προχωρήσω. Τότε μου λέει ο Γέροντας.
- Προχώρα, προχώρα, προχώρα, πάτερ Ιάκωβε, μη φοβάσαι τα λουλούδια αυτά δεν είναι σαν και κείνα που ξέρεις, δε σπάζουν.
Καθώς προχωρούσα λοιπόν τα πατούσα και δεν σπάζανε. Βλέπω δεξιά μου, ένα απότομο κατήφορο, χωματόδρομο πολύ επικίνδυνο και λέω :
- Τί δρόμος κατηφορικός ειν΄ αυτός ; Αν περάσει κανένα αυτοκίνητο θα κινδυνέψει.
Μου λέει τότε ο Γέροντας :
- Εδώ, πάτερ Ιάκωβε, δεν υπάρχουν αυτοκίνητα, ασ΄ τον αυτόν το δρόμο, μην τον κοιτάζεις καθόλου, εσύ βάδιζε το δρόμου που βαδίζεις.
Βαδίζαμε λοιπόν στον ανθισμένο αυτό δρόμο και λέω : «Ας κοιτάξω τί υπάρχει γύρω». Βλέπω κάτι ωραιότατα σπιτάκια, αραιοκατοικημένα, σαν παλατάκια, με τις περιφράξεις τους νε τις εξώπορτές τους, γεμάτα λουλούδια και ομορφιά και φως, αλλά ήταν εντελώς άδεια, δεν υπήρχε κανείς άνθρωπος μέσα. Λέω τότε στον Γέροντα που με συνόδευε :
- Γέροντα, τί ησυχία και τί ομορφιά ειν΄ αυτή ; Ας είχα και εγώ ένα τέτοιο σπιτάκι να κάθομαι στην ησυχία, να κάνω την προσευχή μου, γιατί εγώ είμαι άνθρωπος της ησυχίας.
Τότε σήκωσε ο Γέροντας το χέρι του και μου έδειξε το σπιτάκι που ήταν για μένα. Αμέσως όμως βρέθηκα στο κελλί μου και είπα :
- Γιατί ξαναγύρισα σ΄ αυτόν τον κόσμο, Άχ να μην ξαναγύριζα, αλλά να έμενα για πάντα εκεί !!

ΠΗΓΗ : ΕΝΑΣ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ, Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ π. ΙΑΚΩΒΟΣ, εκδ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΔΑΒΙΔ ΓΕΡΟΝΤΟΣ, ΡΟΒΙΕΣ ΕΥΒΟΙΑΣ 1993, σ. 97 κ.ε.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου