Είπε
ο Γέροντας : Δεν επιτρέπεται ο ένας πνευματικός
ν΄ αλλάζει τον κανόνα του άλλου πνευματικού. Ήρθε σε μένα μια γριά και
εξομολογήθηκε, και της έβαλα κανόνα να μην κοινωνήσει για τρία χρόνια. Ο Ιερέας
και πνευματικός της ενορίας της ρώτησε τη γιαγιά γιατί δεν κοινωνάει. Αυτή του
απάντησε :
Μ΄
έβαλε «κανόνα» ο πατήρ Ιάκωβος, να μην κοινωνήσω τρία χρόνια.
- Γιατί
σου έβαλε τέτοιο κανόνα ; τη ρώτησε.
Κι
όταν η γιαγιά είπε την αιτία, της απαντάει ο εφημέριος :
- Όχι,
γιαγιά, μη στεναχωριέσαι, ο πατήρ Ιάκωβος είναι αγράμματος καλόγερος, τί ξέρει
απ΄ αυτά, εγώ είμαι μορφωμένος και σου λύνω τον κανόνα. Να έρθεις την Κυριακή
να σε κοινωνήσω.
Όταν η γιαγιά πήγε την Κυριακή να κοινωνήσει,
ένιωσε στο στόμα της την Αγία Λαβίδα άδεια και κρύα. Ένα «χλιαράκι» (κουταλάκι) άδειο και κρύο, όπως είπε,
ούτε κατάλαβε γεύση Θείας Κοινωνίας στο στόμα της κι αυτό της έκαμε μεγάλη εντύπωση.
Όταν επαναλήφθηκε το ίδιο γεγονός άλλες δύο Κυριακές ανησύχησε και ξανανέβηκε
στο Μοναστήρι και μου εξομολογήθηκε το γεγονός.
Τότε
της είπα :
«- Παιδί μου, ο κανόνας δεν λύνεται. Πρέπει
να κάνεις τον κανόνα που σου έβαλα. Οι κανόνες πρέπει να εφαρμόζονται».
ΠΗΓΗ
: ΕΝΑΣ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ, Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ
π. ΙΑΚΩΒΟΣ, εκδ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΔΑΒΙΔ ΓΕΡΟΝΤΟΣ, ΡΟΒΙΕΣ ΕΥΒΟΙΑΣ 1993, σ.
78.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου