Ο ΜΙΣΘΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΟΗΣ – ΤΟ ΠΑΘΗΜΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΙΛΑΡΙΩΝΑ

Ασκηταριό στα Κατουνάκια.

Κάποτε οι γείτονες του παπά – Ιγνάτιου του Πνευματικού στα Κατουνάκια, βρίσκονταν σε αναστάτωση. Η συνοδεία του Γέροντος Μακαρίου κατασκεύασε δεύτερο πάτωμα στην καλύβη της. Είχαν προχωρήσει την εργασία και έφθασαν στην κατασκευή της στέγης. Ο Γέροντας έδωσε την εντολή :

- Ας προσέξουμε. Τα σανίδια είναι βαριά. Με υπομονή ένα – ένα ας τα ανεβάσουμε. Ας μη βιαζόμαστε και πολύ.

Άρχισαν όλοι το ανέβασμα. Ο π. Ιλαρίων, ο νεώτερος, της συνοδείας, δεν το ανεχόταν να κουβαλάει τα σανίδια ένα – ένα. Αυτός, χειροδύναμος καθώς ήταν, σκέφθηκε να τα μεταφέρει ανά τρία.

- Πάτερ Ιλαρίων, του λένε οι άλλοι αδερφοί, τα σανίδια είναι βαριά. Μην τα παίρνεις τρία – τρία μαζί. Από το πολύ βάρος θα βλαφθεί η υγεία σου.

Εκείνος όμως δεν φάνηκε να δίνει την παραμικρή σημασία στη σύσταση των αδελφών.

- Αυτοί, έλεγε μέσα του, να κοιτάνε την δουλειά τους. Εγώ ξέρω πόσα πρέπει να μεταφέρω.

Πληροφορήθηκε την στάση του ο Γέροντας και τον παρετήρησε, αλλά ούτε την σύσταση αυτή υπελόγισε. Έτσι, με την αχαρακτήριστη και αταίριαστη για υποτακτικό συμπεριφορά του, έκανε τον Γέροντα ν΄ αγανακτήσει. Γιατί είχε να κάνει με διαβολική υπερηφάνεια και απειθαρχία. Σύμφωνα με τις μοναχικές παραδόσεις, τον υποτακτικό που κάνει τον Γέροντά του ν΄ αγανακτήσει, τον περιμένουν σκληρές μάστιγες. Και η ώρα της μαστίγωσης ήρθε !

Ο υπερήφανος μοναχός, που ήθελε να κάνει του κεφαλιού του, με τις τρεις σανίδες στην πλάτη ανέβαινε πάν στην καλύβη. Και την στιγμή που τις ακουμπούσε κάτω δέχθηκε το ράπισμα. Παραδόθηκε στην εξουσία του σατανά και κυριεύθηκε από δαιμόνιο. Και τί δαιμόνιο ! Φοβερό και τρομερό ! Όλη η περιφέρεια αναταράχθηκε αμέσως από την δαιμονική παρουσία. Τα λόγια που έβγαιναν από το στόμα του ήταν αποτρόπαια. Επίσης άλλες εκδηλώσεις και ενέργειές του σκόρπιζαν την φρίκη και τον τρόμο.

- Τί συνέβη ; Τί τρέχει ; Ρωτούσαν με απορία οι πατέρες από τις γύρω καλύβες.

- Ο Ιλαρίων του Γέροντος Μακαρίου δαιμονίσθηκε ! Ο Ιλαρίων δαιμονίσθηκε ! Τον κυρίευσε άγριο δαιμόνιο. Ο Θεός να βάλει το χέρι του !

Ο παπά – Ιγνάτιος ο Πνευματικός, που ήταν μάλιστα και γείτονας, πληροφορήθηκε αμέσως το γεγονός. Έμπειρος όπως ήταν σ΄ αυτά τα θέματα, κατάλαβε πως χρειάζεται μεγάλη μάχη για να διωχθεί το άγριο αυτό δαιμόνιο. Χωρίς χρονοτριβές παρήγγειλε να μαζευθούν στην καλύβη της Γεννήσεως αρκετοί πατέρες και ιερομόναχοι. Να ενώσουν τις προσευχές τους και να τελέσουν το μυστήριο του Αγίου Ευχελαίου για τον πάσχοντα.

Επτά πνευματικοί έλαβαν μέρος στην τέλεση του μυστηρίου. Η τελετή αυτή είχε κάτι το ξεχωριστό. Η ατμόσφαιρά της έπαλλε από ιδιαίτερη συγκίνηση. Το θέαμα σου ράγιζε την καρδιά. Στην μέση του ναού ήταν ξαπλωμένος ο δαιμονόπληκτος Ιλαρίων, δεμένος με πολλά σχοινιά πάνω σε μια σανίδα. Ήθελε τρεις. Να όμως που τον μετέφεραν τώρα πάνω σε μία (σανίδα) ! Μερικοί δυνατοί μοναχοί παρέστεκαν πλάι του, γιατί το δαιμόνιο με δύναμη φοβερή έσπαζε όλα τα σχοινιά.

Οι ευχές άρχισαν να διαβάζονται με δραματικό, ικετευτικό τόνο, ενώ που και που η ιεροπρέπεια της τελετής ταρασσόταν από τις δαιμονικές κραυγές και ύβρεις…………

Με τις προσευχές και τα δάκρυα των πατέρων, με την μεσιτεία των ιερέων, με την δύναμη του ιερού μυστηρίου, το θαύμα έγινε και απομακρύνθηκε ο φοβερός ένοικος από τον π. Ιλαρίωνα. Η φοβερή δοκιμασία έληξε ! Έληξε αφού δόθηκε ένα καλό μάθημα στον υπερήφανο μοναχό, χρήσιμο και σε πολλούς άλλους. Όλοι είχαν να το διηγούνται και να διδάσκονται.

ΠΗΓΗ : ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΙ, τομ. ΠΡΩΤΟΣ, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2000, σ. 228 κ.ε.