«Η ΔΙΑΙΡΕΣΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΤ΄ ΕΞΟΧΗΝ ΣΗΜΕΊΟΝ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ» – ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΩΝ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

Η διαίρεσις αύτη είναι το κατ΄ εξοχήν σημείον των καιρών. Προεφητεύθη υπό του ιδίου του Κυρίου, όστις είπεν ότι εν ταις ημέραις εκείναις της αποστασίας, του ατομικού και του ομαδικού εγωϊσμού, διά το πληθυνθήναι την ανομίαν ψυγήσεται η αγάπη των πολλών. Ιδού ! Εμφύλιος πόλεμος ενέσκηψε μέσα εις τους κόλπους της Εκκλησίας. Ο ιερός Χρυσόστομος ομιλών επί των σημείων των καιρών και της συντελείας του αιώνος λέγει^. «και τούτο το σημείον, - η διάιρεσις – πεπλήρωται, καθώς ορώμεν. Ουχί πάντες κατ΄ αλλήλων γεγόνασιν, έθνος επί έθνους, βασιλεία επί βασιλείας, άρχοντες κατά ομοίων, επίσκοποι κατ΄ επισκόπων, πρεσβύτεροι κατά πρεσβυτέρων, και διάκονοι κατά διακόνων, αναγνώσται κατ΄ αλλήλων, λαϊκοί κατά λαϊκών ;».

Κύριε ! Συ αιτείς την ενότητά μας. Και ημείς οι Ορθόδοξοι της Ελλάδος διηρέθημεν. Περιοδεύων την Ελλάδα μετά πόνου βλέπει τις την διαίρεσιν^. εις τα αυτιά του φθάνουν αι φωναί των διαπληκτιζομένων Συλλόγων και Σωματείων^. φωναί που υπενθυμίζουν τας παρομοίας των διηρημένων χριστιανών της αρχαίας Κορίνθου, οι οποίοι έλεγον^. «εγώ μεν είμαι του Παύλου, εγώ δε του Απολλώ, εγώ δε του Κηφά, εγώ δε Χριστού» (Α΄ Κορινθ. 1, 12).

Και εκείνους μεν, διασπασθέντας προς ώραν εις φατρίας ήνωσεν ένας Παύλος^. ημάς δε ποίος ;

ΠΗΓΗ : Απόσπασμα εκ : ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ, ΚΟΖΑΝΗ, ΙΟΥΝΙΟΣ 1952.