TA ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΕΚ ΛΑΜΨΑΚΟΥ

Σκήτη Καυσοκαλυβίων - χαλκογραφία.

Στα νότια της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας του Αγίου όρους, ευρίσκεται η αμφιθεατρική Σκήτη των Καυσοκαλυβίων – Αγία Τριάδα -  (39 καλύβες), η οποία συστάθηκε στον 14^ο αιώνα από τον Όσιο Μάξιμο. Ο Άγιος, ήλθε σε τούτα τα μέρη το 1320 για να ασκητέψει και να απολαύσει την εργασία της νοεράς προσευχής, μακράν των περισπασμών. Καθότι όμως άλλοι μοναχοί τον παρενοχλούσαν διαρκώς, συνήθιζε να αλλάζει τοποθεσία. Όπου πήγαινε έφτιαχνε πρόχειρη καλύβα – στην οποία μόλις χωρούσε το σώμα του - από κλαδιά και όταν ανακάλυπταν την παρουσία του, την έκαιγε, μετακόμιζε σε άλλο παράπλευρο μέρος και έκαμε καλύβα. Μόλις τον εύρισκαν πάλι, έκαμε το ίδιο, έκαιγε την καλύβα κι έφευγε. Έτσι έλαβε την ονομασία ο Όσιος Καυσοκαλύβης, η δε περιοχή Καυσοκαλύβια.

Ο Άγιος Θεός έδωσε στον Όσιο Μάξιμο το χάρισμα να πετάει σαν πουλί στον αέρα και να διανύει «εν ριπή οφθαλμού», μεγάλες αποστάσεις. Τούτο βεβαιώνει το θαύμα που περιγράφει ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου – μετέπειτα Επίσκοπος Περιθωρίου – Ιωαννίκιος : 

«Είχα ακούσει, για την μεγάλη αρετή της νηπτικής προσευχής και θεωρίας, την άκρα ακτημοσύνη και τις άλλες αρετές του Οσίου Μάξιμου, που ζούσε στην έρημο του Άθω και κίνησα να πάω στα μέρη εκείνα για να τον συναντήσω. Όταν από την Κερασιά προχώρησα ανατολικά και με πολύ κόπο έφτασα στο τέλος σχεδόν μιας μεγάλης χαράδρας, που καταλήγει στη θάλασσα, τότε ξάφνου βλέπω σαν σύννεφο να κατεβαίνει από το μέρος της κορυφής του Άθω ένα πράγμα και πριν προλάβω να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου, βρέθηκε μπροστά μου, ο ευλογημένος Όσιος Μάξιμος. Πέσαμε και οι δύο κάτω και ζητούσαμε ο ένας από τον άλλον ευχή και ευλογία, αλλά στην επιμονή μου, έλαβα την ευχή και την ευλογία από τον Άγιο Μάξιμο, ο οποίος αφού μου ερμήνευσε τον τρόπο της νοεράς προσευχής και με δίδαξε πολλά άλλα απαραίτητα πράγματα, με παρεκάλεσε να μην ειπώ σε κανέναν ούτε λέξη, από αυτά που είδα και άκουσα, πριν να τον πάρει τελικά ο Πανάγαθος Θεός, από τα γήινα, και αφού είπε αυτά, ασπασθήκαμε αλλήλους, και όπως ήλθε ξαφνικά, έτσι και πάλι τον έχασα από μπροστά μου, για να μην γνωρίσω την κατοικία που μένει». 

Το θαύμα αυτό έγινε περί το 1360, λίγο πριν τον πάρει ο Κύριος στα ουράνια σκηνώματα, τη Βασιλεία των Ουρανών.

ΠΗΓΗ : ΑΝΔΡΕΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, τομ. Α΄, ΑΘΗΝΑΙ 1980, σσ. 164-166.