ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ – ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Μωσαϊκό της Ι.Μ. Οσίου Λουκά στην Φωκίδα (ΧΙ αιών).

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΑΣΧΑ – ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Το «Χριστός ανέστη», αγαπητοί μου, που ακούσαμε απόψε σε διάφορες γλώσσες, είναι η περίληψης αλλά και η ουσία του χριστιανικού κηρύγματος. Το «Χριστός ανέστη» είναι βράχος ακλόνητος, επάνω στον όποιο είναι κτισμένη η αγία μας Εκκλησία. Το «Χριστός ανέστη» είναι ο τάφος των άθεων και των απίστων όλων των αιώνων.

Το «Χριστός ανέστη» είναι μία αλήθεια ιστορική. Σήμερα βέβαια πολλοί, που καυχώνται για τις γνώσεις τους, δεν θέλουν ν' ακούσουν περί αναστάσεως του Χριστού• τη θεωρούν μύθο. Εν τούτοις είναι αλήθεια Ιστορική• και καμιά άλλη ιστορική αλήθεια δεν έχει τόσες αποδείξεις όσες η ανάστασης του Κυρίου. Εάν μπορείς να μέτρησης τις ακτίνες του ηλίου, άλλο τόσο μπορείς να μέτρησης και τις αποδείξεις της Αναστάσεως.

«Χριστός ανέστη». Το φωνάζει ο άγγελος που κατήλθε εξ ουρανού για ν' αναγγείλει το κοσμοσωτήριο μήνυμα.

«Χριστός ανέστη». Το φωνάζουν οι μυροφόρες γυναίκες, που ήλθαν όρθρου βαθέως να μυρώσουν το σώμα• το φωνάζουν οι απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης, που πρώτοι από τους μαθητάς έσπευσαν στον τάφο• το φωνάζει κι αυτός ό Θωμάς, που —αντιπρόσωπος ούτως ειπείν της σχολής των ρεαλιστών -πραγματιστών— αναγκάστηκε εκ των πραγμάτων να ομόλογη ση «Ο Κύριος μου και ο Θεός μου» (Ίωάν. 20,28). Το «Χριστός ανέστη», σαν αστραπή και βροντή, κηρύττει σ' ανατολή και δύσι, βορρά και νότο και ο απόστολος Παύλος, ο πρώην διώκτης.

«Χριστός ανέστη» το λένε μυριάδες στόματα. Το λένε προ παντός - ποιοι; Οι άγιοι μάρτυρες. Σ' εμάς το «Χριστός ανέστη» δεν στοιχίζει τώρα τίποτα• είναι μία εορτή, εορτή της κοιλίας και όχι της καρδίας, όπως ήταν άλλοτε. Άλλα στην εποχή των μαρτύρων και των κατακομβών, όποιος τολμούσε να πει «Χριστός ανέστη», αυτό του στοίχιζε τη ζωή. Με το «Χριστός ανέστη» σφράγισαν τα χείλη τους μυριάδες μάρτυρες και ομολογηταί της πίστεως μας. Όπως συμβαίνει και σήμερα εκεί όπου η πίστης διώκεται ακόμη και οι αδελφοί μας δεν τολμούν όχι να εορτάσουν άλλ' ούτε και το σταυρό τους να κάνουν. Αν υποθέσουμε ότι μας έλεγαν τη στιγμή αυτή. Όποιος πει «Χριστός ανέστη» θα εκτελεστή, σας ερωτώ, ποιος από μας, είτε λαϊκός είτε κληρικός, θα εύρισκε το θάρρος να το κάνη; Οι άγιοι όμως εκείνοι με το «Χριστός ανέστη» σφράγιζαν την επίγεια ζωή τους.

Και όχι μόνο άνθρωποι και. λογικά όντα, αλλά και τα άψυχα κηρύττουν το «Χριστός ανέστη»• και «οι λίθοι κεκράξονται» (Λουκ. 19,40). Το φωνάζει ο λίθος πού βρέθηκε αποκεκυλισμένος, ο τάφος που βρέθηκε κενός, τα οθόνια και το σουδάριο που βρέθηκε «ου μετά των οθονίων κείμενον, αλλά χωρίς εντετυλιγμένον εις ένα τόπον» (Ίωάν. 20,7).

«Χριστός ανέστη». Την περίοδο αυτή το φωνάζει όλη η φύσις. Η εορτή της Αναστάσεως συμπίπτει με την άνοιξη, την ωραιότερα εποχή του έτους. Η άνοιξης δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα μεγαλόφωνο κήρυγμα της αναστάσεως του Κυρίου. Δυστυχώς όμως εμείς αυτιά έχουμε και αυτιά δεν έχουμε, μάτια έχουμε και μάτια δεν έχουμε. Ει δ' άλλως, άπ' όλα τα σημεία της φύσεως έρχεται το μεγαλειώδες μήνυμα της Αναστάσεως• το ρυάκι που τρέχει, η χλόη που πρασινίζει στους κάμπους και τα βουνά, τα λουλούδια που ανθίζουν, τα δέντρα που φόρεσαν το νέο φύλλωμα τους, η μέλισσα που πετάει από άνθος σε άνθος για να συλλέξει τη γύρη και να κατασκευάσει το μέλι, το αηδόνι που νικά και το Μπετόβεν, τα άστρα που μαρμαίρουν στον ουρανό, οι ποταμοί που ροχθίζουν, οι λίμνες που λάμπουν, όλα «κρένουν» όπως λέει ο δικός μας ποιητής ο Σολωμός, όλα με το δικό τους τρόπο φωνάζουν, «Χρίστος ανέστη». Αλλά εμείς, αναίσθητοι, δεν ακούμε τη φωνή αυτή που εκπέμπεται από κάθε μόριο και κάθε κύτταρο της δημιουργίας.

«Χριστός ανέστη», φωνάζει τέλος - ποιος; Και το κόκκινο πασχαλινό αβγό. Γιατί άραγε επικράτησε η συνήθεια, το Πάσχα να διανέμει η Εκκλησία από ένα κόκκινο αβγό; είναι σύμβολο της Αναστάσεως. Με απλούστερα λόγια. Το βλέπετε το αβγό; είναι ένας τάφος. Όπως θάβουμε το νεκρό και καλύπτουμε το σώμα με μια πλάκα, έτσι και μέσα στο αβγό είναι «η ζωή εν τάφω» (Επ. θρ. α' στάσ.), και το κέλυφος είναι η πλάκα του μνήματος. Μέσα στο αβγό είναι η ζωή. Τι μυστήρια κρύβει ο Θεός! Εάν κάποιος δεν το ξέρη αυτό και του πεις, ότι από το αβγό θα βγει ένα αηδόνι, θα σου πει πως τρελάθηκες. Και όμως έτσι δεν είναι; Μέσα σ΄ αυτό είναι «η ζωή εν τάφω», η ζωή υπό μορφή σπέρματος. Εκεί μέσα κλείνεται το πουλάκι που θερμαίνει η κλώσα. Αυτό συνεχώς μεγαλώνει, κι όταν φθάσει πλέον σε κατάσταση ωριμότητας - Τι κάνει; με το ράμφος, με την μυτίτσα του, κτυπάει και σπάει την πλάκα, το τσόφλι, και βγαίνει έξω. Τη στιγμή που βγαίνει, τί λέει; «Χριστός ανέστη» Μάλιστα. Αν λοιπόν ο θεός έδωσε σ' ένα αβγό τέτοια δύναμη, που όλοι οι επιστήμονες να μαζευτούνε δεν μπορούν να κάνουν ένα αβγό, ώστε ν' αναπηδά απ' αυτό μια ολόκληρη ζωή, πόσο μάλλον εκείνος έχει τη δύναμη ν' αναστηθεί; Άπιστοι και άθεοι, «Χριστός ανέστη», σας λέει και το αβγό.

Και κάτι ακόμη. Γιατί βάφεται κόκκινο το αβγό; Το βάφουμε κόκκινο, διότι με το χρώμα αυτό συμβολίζεται το αίμα του Χριστού που χύθηκε στο σταυρό. Το μεν αβγό συμβολίζει τον τάφο του Χριστού, το δε κόκκινο χρώμα συμβολίζει το υπέρτιμον αίμα του με το οποίο εβάφησαν οι βράχοι του Γολγοθά, το αίμα του Θεανθρώπου. Σ' ευχαριστούμε, Χριστέ! ας του πει ο καθένας μας. Αυτή τη σημασία έχει το αβγό - κηρύττει το «Χριστός ανέστη».

Όλα αυτά τα τεκμήρια, αγαπητοί μου, διαλαλούν τη νίκη του Εσταυρωμένου. Άλλα κοντά σ' αυτά επιθυμώ να προσθέσω ένα ακόμη, πού είναι και το ισχυρότερο. Ποιο είναι αυτό; Δεν προέρχεται από την πλευρά των αψύχων και της φύσεως, ούτε από την πλευρά των αποστόλων και των μαρτύρων είναι κάτι που πρέπει να προέλθει από εμάς. Εξηγούμαι. Κοντά στις μαρτυρίες που είπαμε πρέπει να προσθέσουμε και μία δική μας μαρτυρία. Με ποιο τρόπο ο καθένας από μας μπορεί ν' απόδειξη, ότι ο Χριστός δεν πέθανε, αλλά ζει και βασιλεύει; Παρακαλώ προσέξτε, γιατί αυτό είναι το σπουδαιότερο σημείο. Για να σας εξηγήσω, πώς ο καθένας από μας μπορεί να γίνει μια ζωντανή απόδειξης ότι «Χριστός ανέστη εκ νεκρών», αναφέρω ένα γεγονός και τελειώνω.

Προ καιρού η αθλία και αμαρτωλή μας τηλεόρασης έδειξε το εξής. Σε κάποια εκπομπή έφεραν μια κοπέλα, την οποία οι κουλτουριάρηδες προσπαθούσαν να την παγιδεύσουν. Ήταν ένα κορίτσι των Αθηνών ηλικίας 20-22 ετών, ένα κορίτσι πού είχε προσβληθεί από τη νόσο της εποχής, τα ναρκωτικά. Ήταν ναρκομανής, έπινε χασίς και μαριχουάνα, που κάνουν θραύση στους νέους μας. Προσπάθησε να θεραπευθεί, να ελευθερωθεί απ' αυτό το ελάττωμα, τη ρίζα αυτή του κακού. Και που δεν πήγε• σε γιατρούς πήγε, σε ψυχιάτρους πήγε, διάφορα μέσα μεταχειρίστηκε. Τίποτε. Το κακό ήταν ριζωμένο βαθιά στην ύπαρξη της. Τέλος βρήκε τη θεραπεία. Και το είπε εκεί στην εκπομπή. Τι είπε• —Ας έχει δόξα ο Χριστός, είναι τώρα ένα μεγάλο διάστημα, που έκοψα τα ναρκωτικά. —Πώς τα 'κοψες; τη ρώτησαν. —Τα 'κοψα, απαντά, με τη βοήθεια του Χριστού. Πίστεψα, έκλαψα, εξομολογήθηκα, κι από τότε απαλλάχτηκα από το βάσανο. —Τι μας λες τώρα! την περιγέλασαν οι κουλτουριάρηδες. —Μη γελάτε, τους λέει. Αν εσείς δεν πιστεύετε, εγώ πιστεύω ότι ο Χριστός είναι εκείνος πού μου έδωσε αυτή την ανάσταση...

Καταλάβατε, αγαπητοί μου, ποια είναι η μεγαλύτερα μαρτυρία, ποιο είναι το ισχυρότερο τεκμήριο; Δεν είναι αυτό μία απόδειξης; Να μια σημερινή νέα. Όχι μόνο το αηδόνι ή, η μέλισσα ή το αβγό ή κάτι άλλο, αλλά μια κοπέλα, πού η ίδια από την τηλεόραση, εν μέσω απίστων και άθεων, διαλάλησε ότι ο Χριστός δεν απέθανε, αλλά ζή και βασιλεύει και χαρίζει την ανάσταση!

Μάλιστα, αδελφοί μου. Εφ' όσον επάνω στον πλανήτη μας θα υπάρχει έστω και ένας ζωντανός Χριστιανός, θα φτάνει αυτός ο ένας και μόνος του ν' απόδειξη, ότι στις καρδιές ζει και βασιλεύει ο Χριστός• ον, παίδες Ελλήνων, υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας• αμήν.

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία, η οποία έγινε στον ιερό ναό Άγιου Γεωργίου πόλεως Φλωρίνης την 18-04-1982 το εσπέρας με άλλο τίτλο. Καταγραφή και σύντμησης 1-5-2005.