ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ – «ΑΝΑΣΤΑ Ο ΘΕΟΣ ΚΡΙΝΟΝ ΤΗΝ ΓΗΝ…»

Το όραμα του Ιεζεκιήλ για την Ανάσταση (37, 1-14). 

Τελούμε ανάμνηση της ταφής και της εις άδου καθόδου (Α΄ Πέτρου 3, 18-19) του Κυρίου. Στην ακολουθία του Όρθρου (Μ. Παρασκευή το απόγευμα), ψάλλονται τα συγκινητικά εγκώμια, τα οποία εξιστορούν τα πάθη του Κυρίου, τη ταφή και τη νίκη κατά του άδου, ενώ στη συνέχεια λιτανεύεται ο Επιτάφιος. Στο τέλος του Όρθρου, το αναστάσιμο μήνυμα δίδει η προφητεία του Ιεζεκιήλ για την Ανάσταση (το όραμα των ξερών οστών) Ιεζεκιήλ 37, 1-14. Το πρωί τελείται ο Εσπερινός του Μ. Σαββάτου – Εσπερινός του Πάσχα - ο οποίος είναι αναστάσιμος -  μετά της Θείας Λειτουργίας του Μ. Βασιλείου. Στο «Κύριε εκέκραξα» ψάλλονται ύμνοι αναστάσιμοι. Διαβάζεται η προφητεία του Ιωνά (Ιωνάς κεφ. 1-3), η οποία προτύπωνε την ταφή και την Ανάσταση του Χριστού στην Παλαιά Διαθήκη. Ακολούθως, ψάλλεται θριαμβευτικά ο Ψαλμός 81,8, «ἀνάστα, ὁ Θεός, κρίνων τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι.» και ο λειτουργός σκορπίζει φύλλα δάφνης – σύμβολα της νίκης – μέσα στον ναό.