«Ο ΔΡΑΚΟΝΤΑΣ ΔΙΩΧΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΣΑΣ, ΤΩΡΑ ΠΡΕΣΒΕΥΣΑΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΟΥ» - ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

Ο βύθιος δράκων. 

Υπήρξε ένα φοβερά ανήσυχο παιδί ονόματι Θεόδωρος …….. Αυτός ακολούθησε τον αδελφό του στο Μοναστήρι μου από ανάγκη περισσότερο παρά με τη δική του θέληση. Ομολογουμένως, σε αυτόν φαινόταν ενοχλητικός όποιος τυχόν του μιλούσε καθόλου για τη σωτηρία του. Τα καλά όχι μόνον να τα κάνει, αλλά ούτε να τα ακούσει δεν μπορούσε. Με όρκους, με θυμό και κοροϊδίες διαβεβαίωνε πως ποτέ δεν θα δεχόταν να συμμορφωθεί με το σχήμα της ιεράς πολιτείας.

Σε αυτόν τον λοιμό, που θέρισε μεγάλο μέρος του πληθυσμού της πόλης μας, επλήγη και αυτός στην βουβωνική χώρα και οδηγήθηκε προς τον θάνατο. Όταν έπαιρνε τις τελευταίες του αναπνοές, συγκεντρώθηκαν οι αδελφοί για να του δώσουν κάποια φύλαξη κατά την έξοδό του (τον θάνατο) με τις προσευχές τους. Ήδη το σώμα του είχε μερικώς νεκρωθεί στα άκρα^. μονάχα στο στήθος έπνεε ακόμη κάποια ζωτική θέρμη. Όλοι λοιπόν οι αδελφοί άρχισαν τόσο εντονότερα να προσεύχονται για αυτόν, όσο ήδη έβλεπαν ότι από στιγμή σε στιγμή θα έφευγε.

Και ξαφνικά άρχισε να κραυγάζει στους παρόντες αδελφούς και με μεγάλες φωνές να διακόπτει τις προσευχές τους λέγοντας : «Φύγετε. Να, με έδωσαν σε ένα δράκοντα να με καταβροχθίσει, ο οποίος εξαιτίας της παρουσίας σας δεν μπορεί να με καταπιεί. Απομακρυνθείτε από μένα, για να μη με βασανίζει άλλο πια, αλλά να κάνει ό,τι είναι να κάνει. Αν παραδόθηκα σε αυτόν για να με καταβροχθίσει, γιατί να υφίσταμαι όλη αυτή την καθυστέρηση εξαιτίας σας ;». Τότε οι αδελφοί άρχισαν να του λένε : «Τί είναι αυτά που λέγεις, αδελφέ ; Σφράγισε τον εαυτό σου με το σημείο του Τιμίου Σταυρού». Εκείνος απαντούσε με μεγάλες κραυγές : «Θέλω να σφραγισθώ, μα δεν μπορώ, γιατί ο δράκων με σφίγγει μες στις φολίδες του».

Σαν το άκουσαν αυτό οι αδελφοί, γονάτισαν στη γη και άρχισαν με δάκρυα να προσεύχονται εντονότερα για την απελευθέρωσή του. Και να, ξαφνικά άρχισε ο ασθενής με μεγάλες φωνές να κραυγάζει : «Ευχαριστώ τον Θεό. Να που ο δράκοντας που με είχε παραλάβει για καταβρόχθισμα, έφυγε. Διώχθηκε από τις ευχές σας, δεν μπόρεσε να σταθεί. Τώρα πρεσβεύσατε για τις αμαρτίες μου, γιατί είμαι έτοιμος να μεταστραφώ και να εγκαταλείψω εκ βάθους την κοσμική ζωή». Ο άνθρωπος λοιπόν αυτός, ο οποίος, όπως είπαμε ήδη, είχε νεκρωθεί στα άκρα του σώματος, διατηρήθηκε στη ζωή και μεταστράφηκε προς τον Θεό με όλη του την καρδιά. Αφού για αρκετό διάστημα μετά την μεταβολή της διανοίας του κατετρίβη από τις μάστιγες, τότε πια η ψυχή του λύθηκε από το σώμα.

ΠΗΓΗ : ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ, ΒΙΟΙ ΑΓΝΩΣΤΩΝ ΑΣΚΗΤΩΝ, ΚΕΛΛΙΟΝ «ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ» ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ, Β΄ ΕΚΔΟΣΗ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 1988, σσ. 358 – 359.