Ο μακαριστός Γέρων
Ιωσήφ ο Ησυχαστής ανέφερε το εξής περιστατικό : Κάποτε ένας αδελφός, όταν
βρισκόμασταν στη Νέα Σκήτη, περιέπεσε σε αμφίβολο λογισμό :
"Προσευχόμαστε, αγρυπνούμε................, ωραία αυτά. Όμως κατ΄ αυτόν
τον τρόπο βοηθούμε και τους άλλους ή μόνον τον εαυτό μας ;". Ενώ
ετοιμαζόταν να εξομολογηθεί αυτόν τον λογισμό στον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή,
τον πρόλαβε ο δεύτερος και με πρόσωπο που φαινόταν βαθειά συγκινημένο, λέγει
στον αδελφό :
- Απόψε, παιδί μου, ο
Θεός μου έδειξε το εξής φοβερό θέαμα : ενώ προσευχόμουν, για μια στιγμή μου
φάνηκε ότι βρισκόμουν σε μια πολύ μεγάλη τράπεζα. Στεκόμουν μπροστά σε μια
πόρτα που έμοιαζε σαν την Ωραία Πύλη της Εκκλησίας. Μέσα εκεί σ΄ αυτό το χώρο
αμέτρητα πλήθη περίμεναν σειρά. Εγώ έμοιαζα σαν αρχισιτοποιός. Μέσα σ΄ αυτό το
χώρο διέκρινα και σας να βρίσκεστε κοντά μου. Κόβατε κάτι μεγάλα σαν πρόσφορα
και μου τα φέρνατε. Ο άλλος κόσμος περνούσε σε δυο σειρές, στη μια οι ζωντανοί
και στην άλλη οι πεθαμένοι. Τους μοίραζα όλους από μια μερίδα ευλογία και
φεύγανε όλοι χαρούμενοι. Διέκρινα μέσα πάρα πολλούς γνωστούς μου, όσους είχα γραμμένους
ζωντανούς - πεθαμένους, στο μνημονοχάρτι.
Και ο αδελφός με τη
σειρά του :
- Γέροντα, αυτό για
μένα ήταν. Μου έλυσες την απορία μου. Τώρα κατάλαβα, τί προσφέρουν οι προσευχές
και το μνημόνευμα στη προσκομιδή για όλο τον κόσμο.
ΠΗΓΗ
: ΝΤΑΝΑ Κ. ΠΑΥΛΟΥ ΑΡΧΙΜ.-ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΟΣ,
ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΟΕΡΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ, εκδ."ΑΘΩΣ", σ. 291 κ.ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου