Είπε ο Γέροντας Εφραίμ
: "Κάποτε κατέκρινα το Γέροντα σε κάτι. Το βράδυ, όταν πήγα να κάνω
προσευχή, βλέπω τείχος μπροστά μου. Δεν μπορούσα να προχωρήσω. "Κύριε
Ιησού Χριστέ...Κύριε Ιησού Χριστέ" δεν βρίσκω τίποτα. Όλα κλειστά. Καμία
σχέση με το Θεό, που προηγουμένως κολυμπούσα μέσα στην αγάπη Του ! Κάποιο
σφάλμα έκανα, σκέφτομαι. Κάπου έχω αμαρτήσει. Άρχισα να εξετάζω τον εαυτό μου
από την προηγούμενη ημέρα. Πού πήγα, τί έκανα, τί είπα. Το βρήκα. Είχα
κατακρίνει τον Γέροντά μου. Την επομένη, ήταν Κυριακή, έπρεπε να λειτουργήσω.
Τώρα τί να κάνω ; Προσευχή. "Θεέ μου, ήμαρτον. Συγχώρεσέ με, που κατέκρινα
το Γέροντα μου. Έσφαλα. Ζητώ συγνώμη". Τίποτε. "Καλά, για μένα δεν
υπάρχει συγχώρηση ; Δεν υπάρχει ευλόγησον ;". Τίποτε. "Τον Πέτρο,
Κύριε, που σε αρνήθηκε τον συγχώρησες, εγώ δεν σε αρνήθηκα. Γελάστηκα και
έκρινα το Γέροντά μου. Τώρα βάζω μετάνοια. Ζητώ συγχώρηση". Τίποτε.
Ξαναπιάνω το
κομποσχοίνι. Δεν προχωρεί η προσευχή. Κλειστή η πόρτα. "Άρχισα τα κλάματα.
Έβγαιναν τα δάκρυα ποτάμι. "Θεέ μου, Θεέ μου ! Δεν υπάρχει για μένα
συγνώμη ; Ο Θεός του ελέους και των οικτιρμών είσαι. Δεν με συγχωρείς ; Τόσους
και τόσους αναφέρει η ιστορία που έσφαλαν και αφού μετανόησαν τους συγχώρεσες.
Τους Νεομάρτυρες, που σε αρνήθηκαν και τούρκεψαν, τους δέχθηκες. Συγνώμη, Πανάγαθε,
μετανοώ !".
Τρεις ώρες πέρασαν
έτσι, μέσα στο χάος και το σβησμό. Τελείωσα όλη την ακολουθία της Κυριακής με
κλάματα. Στο τέλος βλέπω μια ειρήνη, μια γλυκύτητα, μια χαρά μέσα μου.
"Άρχισε να λέγεται η ευχή. "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με". Α !
εντάξει, είπα. Και έτσι προχώρησα στη Λειτουργία.
Κάθε κατάκριση είναι
βλαβερή, αλλά να κατακρίνεις το Γέροντά σου είναι σαν να κρίνεις τον ίδιο το
Θεό. Προσέχετε για να κερδίσουμε. Μην κατακρίνετε κανένα. Μια φορά κατέκρινα
κάποιο δεσπότη και με εγκατέλειψε η Θεία Χάρη".
ΠΗΓΗ : ΝΤΑΝΑ Κ. ΠΑΥΛΟΥ
ΑΡΧΙΜ.-ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΟΣ, ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ
ΤΗΣ ΝΟΕΡΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ, εκδ."ΑΘΩΣ", σ. 233 κ.ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου