[........]
Από σήμερα και έως το
2004 μ.Χ. η χώρα μας θα γνωρίσει θεαματικές αλλαγές. Οι πόλεις και τα χωριά, οι
μεταφορές και οι επικοινωνίες, το νόμισμα και η ανάπτυξη, η υποδομή και η
εκπαίδευση, οι νοοτροπίες και οι συμπεριφορές θα αλλάζουν ριζικά. Τα αυτονόητα
υποχωρούν, δεν ισχύουν πια. Όμως το έθνος πρέπει να ζήσει. Μέσα στον συνεχώς
μεταβαλλόμενο τούτο κόσμο το πρόβλημα της ιστορική; διάρκειας του Ελληνισμού
προβάλει απειλητικό και αγωνιώδες. Στην ιστορική του διαδρομή το έθνος μας από
νωρίς συνταυτίσθηκε με την Ορθοδοξία και έμεινε μέχρι σήμερα μ΄ αυτήν στενά
συνυφασμένο. Η έννοια του Γένους αναδύθηκε μέσα από την υπόδουλη Πατρίδα, την
κοινή ορθόδοξη πίστη και την κοινή ελληνική μας γλώσσα. Και σήμερα ακόμη
έννοιες όπως ομογενής και ομογένεια δεν νοούνται έξω από την ορθόδοξη Εκκλησία.
Είναι άραγε τυχαίο το ότι η γλώσσα του Ευαγγελίου "έβαψε" κατά τους
λόγους του Κοραή, την ελληνική γλώσσα ; Και ποιός μπορεί να πείσει τον απλό Έλληνα
ότι η πίστη του στον Χριστό χωριζεται από την ταυτότητά του ως Έλληνα ; [...............]
Η ιστορική ωστόσο αλήθεια μαρτυρεί ότι θεμελιώδης παράγοντας ενότητας του λαού
μας είναι η Ορθοδοξία. Η Ορθοδοξία, νοούμενη όχι μόνο ως μέγεθος πνευματικό και
θείο για τις ψυχές, αλλά και ως δημιουργός πολιτισμού με οικουμενικές
διαστάσεις, που νοηματοδοτεί τη ζωή και αξιολογεί τους διαχρονικούς στόχους του
λαού μας. Για την Ελλάδα, χθες και σήμερα, η Ορθοδοξία είναι όρος επιβίωσης και
κεντρικός άξονας πολιτισμικής και κοινωνικής συνοχής. Αυτό είναι μια ιστορική
πραγματικότητα, που ο λαός μας συνειδητά αποδέχεται. Η Εκκλησία διέσωσε το
Γένος ως πνευματικότητα και όχι ως ιδεολογία. Αυτό το αναγνωρίζουν και οι μη
ορθόδοξοι άλλωστε.
Έτσι κάθε απόπειρα
αποσύνδεσης Ορθοδοξίας και Ελληνισμού συνιστά απειλή για την ενότητα του
έθνους. Και είναι καθήον όλων μας να ενισχύσουμε και όχι να χαλαρώσουμε τους
δεσμούς που μας συνδέουν με την Ορθοδοξία, να χρησιμοποιήσουμε το κριτήριο της
αυτοσυντήρησης για να αξιολογήσουμε την ανάγκη να αναχαιτίσουμε, όσο είναι
καιρός, τη σταδιακή υπονόμευση της ιστορικής μας αυτοσυνειδησίας,
υπερασπιζόμενοι κατά αλήθειαν όχι μόνο την εκκλησιαστική Ορθοδοξία, αλλά και το
πολιτιστικό θεμέλιο της εθνικής ενότητας και ομοψυχίας. Θέματα όπως η γλώσσα
μας, η διδαχή του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία, η καθοδήγηση της
νεολαίας μας, η συγκρότηση της παραδοσιακής μας οικογένειας, η εξασφάλιση
πρόσβασης των νέων μας προς τα ιδεώδη του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, όλα
αυτά αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για την επιβίωσή μας. Και όπως είναι
αδιανόητο να τελειώνει ένα ελληνόπουλο την εγκύκλιο εκπαίδευση του χωρίς να
μαθαίνει ποιά μεταφυσική γέννησε τον Παρθενώνα και την αρχαία αθηναϊκή
δημοκρατία, έτσι είναι το ίδιο αδιανόητο το να αγνοεί ποια θεολογία ύψωσε την
Αγία Σοφία και γέννησε τη ποίηση, τη βυζαντινή εικόνα, τη λατρευτική
δραματουργία της ορθόδοξης λατρείας, που προκαλούν τον παγκόσμιο θαυμασμό.
Είναι καιρός να αντιληφθούμε όλοι πως η Ορθοδοξία δεν είναι υπόθεση με την οποία
ασχολούνται μόνο οι θρησκευόμενοι Έλληνες, που δεν είναι λίγοι, αλλά και
καθένας που οραματίζεται τη ζωή του ασφαλισμένη μέσα στην προστατευτική αγκάλη
της. "Για να μη καταντήσουμε οι Έλληνες ολότελα ξεγυμνωμένοι και
παρατρεχάμενοι του ενός και του αλλουνού μέσα στο σημερινό αδυσώπητο
κόσμο" (Ζήσιμος Λορεντζάτος, "Διόσκουροι"). [...............]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου