Ιερά Μονή Ξηροποτάμου. |
Κατά
την 14ην Σεπτεμβρίου του έτους 1967, εν η ιδιαιτέρως εορτάζει η Μονή
Ξηροποτάμου ως έχουσα τον Μέγαν Τίμιον Σταυρόν και δη με την οπήν που προσηλώθη
ο Κύριος, χάριν της εορτής υπήε και αυτός να συνεορτάσει (σημ. ο μοναχός της Νέας
Σκήτης του Αγίου Παύλου – Γεννάδιος), συνάμα δε προσκυνήσει και ασπαστεί το Πανάγιον
Ξύλον. Κατά την ώραν της προσκυνήσεως και ασπασμού εις τους αίνους, ο γέρων ελθών
εις έκστασιν, έβλεπεν ότι από το Τίμιον Ξύλον ανέβλυζον φλόγες πυρός και ο πέριξ
χώρος όλος, ως να εφλέγετο υπό πυρός. Τοιαύτα βλέπων και εξεστηκώς εθαύμαζε και
έλεγε καθ΄ εαυτόν : «Πώς οι αδελφοί μοναχοί πλησιάζουν και ασπάζονται τον Τίμιον
Σταυρόν και δεν κατακαίονται ;». Και πώς και αυτός θα δυνηθεί να πλησιάσει και
να ασπασθεί ; Του εφαίνετο τελείως αδύνατον. Εφ΄ ότου ήλθεν η σειρά του να
προσκυνήσει και αυτός, επαρακάλεσε την Παναγίαν από βάθους ψυχής και καρδίας να
τον βοηθήσει να πλησιάσει και αυτός. Και, ω του θαύματος ! αι φαινόμεναι φλόγες
του πυρός εσβέσθησαν, και ούτω μετά θάρρους και πολλής ευλαβείας προσήλθε και
επροσκύνησε.
ΠΗΓΗ
: ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ, ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΙΚΑΙ
ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ, ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ 1989, σελ. 196 κ.ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου