ΟΙ ΘΡΥΛΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ – ΑΦΙΕΡΩΜΑ Β΄

ΤΑ ΤΗΓΑΝΙΣΜΕΝΑ ΨΑΡΙΑ

Όταν είχαν ζώσει την Πόλη οι οθωμανικές ορδές και με λύσσα την πολιορκούσαν, ένας καλόγερος τηγάνιζε επτά ψάρια. Είχαν τηγανιστεί από τη μια μεριά και ήταν έτοιμος να τα γυρίσει από την άλλη. Τότε κάποιος του χτυπά την πόρτα και του αναγγέλλει την είσοδο των τούρκων στην Πόλη. «Ποτέ δεν θα πατήσουν οι Τούρκοι την Πόλη», του ανταπαντά ο καλόγερος. Για να προσθέσει : «Τότε θα το πιστέψω, αν αυτά τα τηγανισμένα ψάρια ζωντανέψουν». Δεν πρόλαβε να τελειώσει τον λόγο του και ευθύς τα ψάρια πήδησαν από το τηγάνι ζωντανά. Κι είναι ως σήμερα ζωντανά τα ψάρια εκείνα, στο Μπαλουκλί και θα βρίσκονται εκεί μισοτηγανισμένα και ζωντανά, ώσπου να έρθει η ώρα που θα πάρουμε την Πόλη. Τότε λένε πώς θα΄ ρθει πάλι ένας καλόγερος, για να τ΄ αποτηγανίσει.

Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ

Κοντά στο Βεφά Μεϊδάνι, σ΄ ένα χάνι μέσα, στην αυλή, είναι θαμμένος ο βασιλιάς. Άλλοτε είχαν αναμμένη και μι κανδήλα πάνω στο μνήμα του, τώρα είναι πολύς καιρός που δεν την ανάβουν. Και σ΄ άλλη μεριά στο ίδιο χάνι έχουν τον αράπη που τον σκότωσε, σκεπασμένο όλο λαχούρια και χαλιά.

Ο ΠΑΠΑΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ

Την ώρα που μπήκαν οι τούρκοι στην Αγία Σοφία, δεν είχε τελειώσει ακόμη η Θεία Λειτουργία. Ο παπάς που έκανε την Θ. Λειτουργία, πήρε αμέσως το άγιο Δισκοπότηρο, ανέβηκε στ κατηχούμενα, μπήκε σε μια πόρτα και την έκλεισε αμέσως. Οι τούρκοι που τον κυνηγούσαν, είδαν ότι έγινε άφαντος, και βρήκαν μπροστά τους τοίχο. Προσπάθησαν να τον γκρεμίσουν με τα όπλα τους μας δεν το κατάφεραν. Κουβάλησαν κατόπιν όλους τους μάστορες της Πόλης, μα κι εκείνοι δεν πέτυχαν τίποτα. Γιατί είναι θέλημα Θεού ν΄ ανοίξει μόνη της, όταν έλθει η ώρα και να βγει απ΄ εκεί ο παπάς για να τελειώσει την Θεία Λειτουργία, όταν πάρουμε πίσω την Πόλη.

ΤΑ ΑΥΓΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ…

Την Μεγάλη Πέμπτη, όταν βάφουν τα αυγά του Πάσχα, λέγεται ότι ευρίσκονται στην αυλή της Αγίας Σοφίας κελύφη κόκκινων αυγών. Πιστεύεται ότι υπάρχει στην Αγ. Σοφία κρύπτη, ανοιγόμενη μόνο κατά τις εορτές του Πάσχα και ότι στον χριστιανό που θα έχει την τύχη να μπει, τότε εκεί θα προσκλίνει μετά σεβασμού μια καντήλα κρεμασμένη από τη στέγη. Άλλοι πάλι λένε ότι, κατά την άλωση της Πόλης από τους τούρκους, πολλοί χριστιανοί απεχώρησαν σ΄ ένα ιερό της Αγ. Σοφίας, το οποίο ανοίγει μια φορά το χρόνο και τελείται Θεία Λειτουργία. Αν αυτός που θα παρευρεθεί δεν σπεύσει να φύγει αμέσως μετά το τέλος της, κλείνουν οι θύρες και παραμένει μέσα έως το επόμενο Πάσχα.

Διηγούνται πως ένας μπακαλόπουλο το οποίο είχε σταλεί σ΄ ένα θέλημα, πέρασε τυχαία από την αυλή της Αγίας Σοφίας. Συνάντησε μια θύρα ανοικτή και εισήλθε σε μια εκκλησία, όπου γίνονταν Λειτουργία. Το παιδί έμενε ως το τέλος της και όταν θέλησε να βγει, ήταν τόσο πολλοί οι πιστοί μέσα που δύσκολα μπορούσε να περάσει. Όταν κατόρθωσε να βγει, πήγε κατ΄ ευθείαν στο αφεντικό του. Άρχισε τη δουλειά, μα ένα άλλο μπακαλόπουλο τον κοίταζε με απορία, γιατί ένα χρόνο που ήταν στο μαγαζί, δεν τον είχε ποτέ του. -«Ποιος είσαι εσύ ;»,  τον ρώτησε. –«Εγώ είμαι το μπακαλόπουλο». –«Ψέματα λες, εγώ είμαι σ΄ αυτό το μαγαζί». Τότε, ήρθε και ο αφεντικός του και τον αναγνώρισε. –«Δέ μου λές που ήσουνα ; Ένα χρόνο τώρα σε χάσαμε και σε γυρεύουμε του κάκου». –«Επήγα εδώ στην γειτονιά για θελήματα. Μόνο εκεί που περνούσα από την Αγία Σοφία, εμπήκα μέσα κ΄ έμεινα στην Λειτουργία». Το παιδί, δεν είχε καταλάβει ότι είχε μείνει ένα χρόνο ολάκερο κλεισμένο στην εκκλησία.

ΠΗΓΗ : ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ - ΠΟΛΙΤΗ Γ.Ν., ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, ΑΘΗΝΑΙ 1918, σσ. 1 κ.ε.