Δυο
μήνες κάθισα κοντά στον γερο-Ιωσήφ (τον Ησυχαστή) και βρήκα τη χάρη. Ένα βράδυ
προσευχόμουν όρθιος στο κελλί μου. Για μια στιγμή σαν να άνοιξε ο απέναντι τοίχος,
και είδα να με πλησιάζουν τρεις μορφές. Η ψυχή μου άνοιξε τα χέρια της και αγκάλιασε
τη μεσαία. Τί αισθάνθηκα δεν λέγεται. Η πνευματική μου αίσθηση με πληροφορούσε ότι
ήταν ο Χριστός συνοδευόμενος από δύο αγγέλους. Μόλις συνήλθα, πήρα το φαναράκι
μου και μεσάνυκτα ξεκίνησα για τον Άγιο Βασίλειο. Καθ΄ οδόν περικύκλωσαν την
ψυχή μου οι δαίμονες. Φόβος και τρόμος με κατέλαβε. Έφθασα επιτέλους, αγωνιών
και ασθμαίνων, στον Άγιο Βασίλειο. Είπα στον πάτερ Αθανάσιο : «Ειδοποίησε τον γέροντα
ότι θέλω επειγόντως να τον συναντήσω». Με δέχθηκε αμέσως. Κάθισε. «Τί έχεις ;»
μου λέει. «Περίμενε, γέροντα, λίγο να συνέλθω και θα σου πω». Του διηγήθηκα τί μου
συνέβη. Ο γέροντας σηκώθηκε, με αγκάλιασε και καταχαρούμενος μου είπε : «Αυτό,
παιδί μου, είναι το πρώτο σκαλί. Αυτή είναι η χάρις. Από ΄δω και πέρα άλλη
πνευματική αμφίεση, άλλοι ορίζοντες, άλλη τροφή πνευματική, άλλη προσευχή σε
περιμένουν. Αυτό πολλοί μοναχοί το περιμένουν χρόνια και λίγοι το γεύονται. Κι
εσένα τόσο γρήγορα σου τό ΄δωσε ο Θεός».
ΠΗΓΗ
: ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ, εκδ. Ι. ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ «ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ»,
ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΑ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, 2000, σ. 40-42.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου