"Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς" (Κατά Ιωάννη 8,32).

Σάββατο 17 Μαΐου 2014

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ – ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ

Κελλί  Αγ. Μηνά - Βίγλα, στον Άκραθω του Άθωνα. 
Ήλθε κάποιος μίαν φοράν εις ημάς, από χρόνια πολλά μοναχός, όπου ήτο στην Ελβετίαν. διότι είχεν τρεις μεγάλας και φοβεράς αλλά και ανιάτους ασθενείας και εξώδευε πλούτον στα φάρμακα. διότι ήταν πλούσιος άνθρωπος. Και επειδή κάποιος τον εσύστησεν εις εμένα να έλθει, να ειπεί τον λογισμόν του, τον ελυπήθηκα πολύ. Λοιπόν του είπα ότι γίνεται αμέσως καλά, μόνον να πιστεύσει ότι δύναται ο Θεός να τον θεραπεύσει. Τέλος, εάν σας γράψω όλην την ιστορίαν, το πόσον υπέφερα να τον πείσω, πρέπει να γράψω τέσσαρες κόλλες. Διότι, μήτε με άφηνε και να φύγει μήτε ήθελε να πιστεύσει. Μέχρις ότου συνήργησεν ο Θεός και ήκουσεν μίαν φωνήν αισθητώς : Διατί δεν ακούεις, να γίνεις καλά ;

Και έτσι ελυτρώθη. Διότι η απαίτησις, που τον εζήτησα ήταν να φάγει τα αντίθετα – που έλεγαν ότι εάν φάγει θα αποθάνει – και να αφήσει όλην την ελπίδα  εις τον Θεόν, και αφήσας την γνώσιν να ακολουθήσει την πίστιν. Και αντί δέκα φοράς όπου έτρωγε την ημέραν, μίαν να τρώγει. Μόνον τρεις ημέρας αρκέσθη ο Θεός να τον δοκιμάσει. Και εγώ εκτενώς δι΄ αυτόν προσευχόμουν. Και την νύκτα είδα καθ΄ ύπνον δύο όρνεα φοβερά, που τον είχαν αρπάσει δια να τον φάγουν. Και όφις τον είχε τυλίξει σφικτά εις τον λαιμόν. Και με εφώναζε με αγρίας φωνάς να τον σώσω. Οπότε παλαίσας εγώ με όλα αυτά τα εθανάτωσα και εξύπνησα. Έρχεται λοιπόν και μου λέγει : «Έγινα τελείως καλά, όπως εγεννήθην !».

Και όντως αποκατεστάθη η σαρξ του ως παιδίου μικρού. Είχε λοιπόν φάρμακα και δύο κάσες ενέσεις. Και τον είπα και τα έρριξεν όλα τον κατήφορον εις τα βράχια. Και πλέον έζησεν υγιής, άπαξ της ημέρας εσθίων.

Βλέπετε λοιπόν η πίστις τί ενεργεί ; Μη νομίσετε ότι εγώ το ενήργησα. Όχι. Δεν έχω τοιαύτην κατάστασιν. Η πίστις είναι, όπου έχει την δύναμιν να κάμνει τοιαύτα.

ΠΗΓΗ : ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ, Ο ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ ΚΑΙ Η ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ, εκδ. ΙΕΡΑ ΜΕΓΙΣΤΗ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ, 2004, σ. 154.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου