ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΘΕΝΙΚΗ ΓΕΝΝΗΣΗ – ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΔΙΟΚΛΕΙΑΣ κ. ΚΑΛΛΙΣΤΟΥ WARE

Στὴν Καινὴ Διαθήκη διατυπώνεται μὲ σαφήνεια ὅτι ἡ Μητέρα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἦταν παρθένος (Ματθ. 1: 18, 23, 25). Ὁ Κύριός μας ἔχει ἕναν αἰώνιο Πατέρα ἀλλὰ ὄχι πατέρα ἐπίγειο. Γεννήθηκε ἔξω ἀπὸ τὸ χρόνο ἀπὸ τὸν Πατέρα δίχως μητέρα· καὶ γεννήθηκε μέσα στὸ χρόνο ἀπὸ τὴ Μητέρα του δίχως πατέρα. Αὐτὴ ἡ πεποίθηση στὴν Παρθενικὴ Γέννηση ὅμως δὲν μειώνει καθόλου τὴν πληρότητα τῆς ἀνθρώπινης φύσης τοῦ Χριστοῦ. Ἂν καὶ ἡ μητέρα ἦταν Παρθένος, ἔγινε μία πραγματικὴ ἀνθρώπινη γέννηση ἑνὸς γνήσια ἀνθρώπινου βρέφους.

Ὅμως γιατί ἡ γέννησή του σὰν ἀνθρώπου θά ᾽πρεπε νά ᾽χει πάρει αὐτὴ τὴν ἰδιαίτερη μορφή; Σ᾽ αὐτὸ ἴσως θὰ μποροῦσε νὰ δοθεῖ ὡς ἀπάντηση τὸ ὅτι ἡ παρθενία τῆς Μητέρας ἐξυπηρετεῖ σὰν ἕνα «Σημεῖο» τῆς μοναδικότητας τοῦ Υἱοῦ. Αὐτὸ γίνεται μὲ τρεῖς στενὰ συνδεδεμένους τρόπους.

Πρῶτο, τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἔχει ἐπίγειο πατέρα σημαίνει ὅτι εἶναι στραμμένος πάντα πέρα ἀπ᾽ τὴν κατάστασή του μέσα στὸ χῶρο καὶ τὸ χρόνο πρὸς τὴν οὐράνια καὶ αἰώνια προέλευσή του. Τὸ παιδὶ τῆς Μαρίας εἶναι ἀληθινὰ ἄνθρωπος, ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνο ἄνθρωπος· εἶναι μέσα στὴν ἱστορία ἀλλὰ εἶναι καὶ πέρα ἀπὸ τὴν ἱστορία. Ἡ γέννησή του ἀπὸ μία παρθένο τονίζει τὸ ὅτι ἂν καὶ περιχωρούμενος εἶναι ἐπίσης ὑπερβατικός· ἂν καὶ τέλειος ἄνθρωπος εἶναι καὶ τέλειος Θεός.

Δεύτερο, τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Μητέρα τοῦ Χριστοῦ ἦταν παρθένος δείχνει ὅτι ἡ γέννησή του πρέπει ν᾽ ἀποδοθεῖ μὲ μοναδικὸ τρόπο σὲ θεία πρωτοβουλία. Ἂν καὶ εἶναι τέλειος ἄνθρωπος, ἡ γέννησή του δὲν ἦταν τὸ ἀποτέλεσμα τῆς σεξουαλικῆς ἕνωσης ἀνάμεσα σ᾽ ἕναν ἄντρα καὶ μία γυναῖκα, ἀλλὰ ἦταν μ᾽ ἕνα τρόπο ἰδιαίτερο τὸ ἄμεσο ἔργο τοῦ Θεοῦ.

Τρίτο, ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ μία παρθένο ὑπογραμμίζει ὅτι ἡ Ἐνσάρκωση δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὴ δημιουργία ἑνὸς νέου ἀνθρώπου. Ὅταν γεννιέται ἕνα παιδὶ ἀπὸ δυὸ ἀνθρώπινους γονεῖς μὲ τὸ συνηθισμένο τρόπο, ἀρχίζει νὰ ὑφίσταται μία καινούργια ὕπαρξη. Ἀλλὰ τὸ πρόσωπο τοῦ ἐνσαρκωμένου Χριστοῦ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἑπομένως, στὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ δὲν ἄρχισε νὰ ὑφίσταται ἕνα νέο πρόσωπο, ἀλλὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ποὺ προϋπῆρχε ἄρχισε τώρα νὰ ζεῖ ὄχι μόνο μὲ θεϊκὸ ἀλλὰ καὶ μὲ ἀνθρώπινο τρόπο ὕπαρξης. Ἔτσι ἡ Παρθενικὴ Γέννηση ἀντανακλᾶ τὴν αἰώνια προΰπαρξη τοῦ Χριστοῦ.

Ἐπειδὴ τὸ πρόσωπο τοῦ ἐνσαρκωμένου Χριστοῦ ταυτίζεται μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Λόγου, ἡ Παρθένος Μαρία δίκαια μπορεῖ νὰ πάρει τὸν τίτλο Θεοτόκος. Εἶναι μητέρα ὄχι ἑνὸς ἀνθρώπινου γιοῦ ποὺ ἔχει ἑνωθεῖ μὲ τὸ θεῖο Υἱό, ἀλλ᾽ ἑνὸς ἀνθρώπινου γιοῦ ποὺ εἶναι ὁ μονογενὴς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Ὁ γιὸς τῆς Μαρίας εἶναι τὸ ἴδιο πρόσωπο μὲ τὸ θεῖο Υἱὸ τοῦ Θεοῦ· κι ἔτσι, χάρη στὴν Ἐνσάρκωση, ἡ Μαρία εἶναι πραγματικὰ «Μητέρα τοῦ Θεοῦ».

ΠΗΓΗ : Ὀρθόδοξος δρόμος, ἐκδ. Ἵδρυμα Γουλανδρῆ - Χόρν