ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ – ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

Σήμερα ἔχουμε ἐμπρός μας τὴν ἄβυσσο τοῦ ἀπροσίτου θείου φωτός. Σήμερα ἡ ἄπειρη ἔκχυση τῆς θείας λάμψεως στὸ ὄρος Θαβὼρ γίνεται θεατὴ ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους. Σήμερα γίνεται γνωστὸς ὡς Κύριος τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης ὁ Ἰησοῦς Χριστός, αὐτὸ τὸ πρόσωπο καὶ ὄνομα ποὺ μοῦ εἶναι πολὺ ἀγαπητό, τὸ γλυκύτατο πραγματικὰ καὶ πολὺ ποθητό, τὸ ὁποῖο ὑπερβαίνει κάθε ἔννοια γλυκύτητος. Σήμερα ὁ μέγας ἡγέτης τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης Μωυσῆς, ὁ θεῖος νομοθέτης, στὸ ὄρος Θαβὼρ ἐμφανίζεται καὶ στέκεται σὰν δοῦλος πρὸς τὸν Κύριό του ἐμπρὸς στὸν Νομοδότη Χριστό… Σήμερα στὸν παρθένο μαθητὴ (Ἰωάννη) τῆς Καινῆς Διαθήκης ὁ παρθένος προφήτης τῆς Παλαιᾶς (Ἠλίας) κηρύττει καὶ ἀναγγέλει ὡς Κύριο τὸν Παρθένο (Χριστό) ποὺ γεννήθηκε ἐκ τῆς Παρθένου (Μαρίας)…

Τώρα ἔγιναν ὁρατὰ αὐτὰ ποὺ ἦταν ἀθέατα ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα μάτια, ἕνα σῶμα χοϊκὸ ἀκτινοβολεῖ θεϊκὴ λαμπρότητα, ἕνα σῶμα θνητὸ ἀναβλύζει δόξα (λάμψη) θεότητος… Ὤ, τί θαῦμα εἶναι αὐτὸ ποὺ ὑπερβαίνει κάθε διάνοια! Δὲν ἦλθε ἀπὸ ἔξω αὐτὴ ἡ λάμψη καὶ ἑνώθηκε μὲ αὐτὸ τὸ σῶμα, ἀλλ’ ἐπήγασε ἀπὸ μέσα, ἀπὸ τὴν ὑπέρθεη θεότητα, ἡ ὁποία κατὰ τρόπο ἀνέκφραστο ἦταν ἑνωμένη μὲ αὐτὸ κατὰ τὴν ὑπόσταση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ…

Τώρα τὸ ὄρος Θαβὼρ χαίρεται πολὺ καὶ εὐφραίνεται αὐτὸ τὸ ἅγιο καὶ θεϊκὸ ὄρος, καθόλου λιγότερο μὲ τὴ δόξα καὶ λαμπρότητά του ἀπὸ ὅσο εὐφραίνεται ἐπάξια μὲ τὴν ὕψωσή του στὰ ὕψη τοῦ οὐρανοῦ. Διότι συναγωνίζεται κατὰ κάποιον τρόπο ὡς πρὸς τὴ χάρη μὲ τὸν οὐρανό. Διότι σ’ ἐκεῖνον (στὸν οὐρανό) οἱ ἄγγελοι δὲν ἔχουν τὸ σθένος νὰ κρατήσουν τὸ βλέμμα τους πρὸς Αὐτόν, τὸ Θεό, ἀχαμήλωτο. Ἐνῷ σ’ αὐτὸ τὸ ὄρος οἱ πρόκριτοι τῶν Ἀποστόλων (οἱ τρεῖς μαθητές) Τὸν βλέπουν νὰ ἀστράφτει μὲ τὴ βασιλική Του δόξα. Σ’ αὐτὸ τὸ ὄρος βεβαιώνεται ἡ Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν καὶ ἀναδεικνύεται ὁ Χριστὸς Κύριος νεκρῶν καὶ ζώντων, παρουσιάζοντας δίπλα του ἀπὸ τοὺς νεκροὺς τὸν Μωυσῆ, καὶ φέρνοντας ὡς μάρτυρα καὶ τὸν Ἠλία, ποὺ δὲν πέθανε ἀλλ’ ἀναλήφθηκε καὶ ζεῖ…

Στὸ ὄρος λοιπὸν Θαβώρ, μεταμορφώνεται ἐμπρὸς στοὺς μαθητὲς Ἐκεῖνος ποὺ εἶναι πάντοτε δοξασμένος μὲ τὴν ἴδια δόξα καὶ λάμπει μὲ τὴν ἀστραπὴ τῆς θεότητος… Μεταμορφώνεται λοιπόν, ὄχι μὲ τὸ νὰ λάβει κάτι ποὺ δὲν ἦταν, ἀλλὰ παρουσιάζοντας καθαρὰ αὐτὸ ποὺ ἦταν στοὺς ἀγαπητοὺς μαθητές του, ἀνοίγοντας τὰ μάτια τους καὶ ἱκανώνοντάς τους νὰ βλέπουν, ἐνῷ ἦταν τυφλοὶ πνευματικῶς. Αὐτὸ σημαίνει ἡ φράση «μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν». Μένοντας δηλαδὴ ὁ ἴδιος ὡς πρὸς τὴν ταυτότητά του (χωρὶς νὰ ὑποστεῖ καμιὰ οὐσιαστικὴ ἀλλαγή) φαίνεται τώρα στοὺς μαθητὲς διαφορετικὸς ἀπὸ ὅ,τι φαινόταν προηγουμένως…

ΠΗΓΗ : Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, ΕΠΕ 9, Ἀποσπάσματα ὁμιλίας στὴ Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου.