Όσο απομακρύνονται οι άνθρωποι
από την φυσική ζωή, την απλή, και προχωρούν στην πολυτέλεια, τόσο αυξάνει και
το ανθρώπινο άγχος. Και όσο απομακρύνονται από τον Θεό, επόμενο είναι να μη βρίσκουν
πουθενά ανάπαυση……
Από την κοσμική καλοπέραση, από την κοσμική ευτυχία,
βγαίνει το κοσμικό άγχος. Η εξωτερική
μόρφωση με το άγχος οδηγεί καθημερινώς εκατοντάδες ανθρώπων (ακόμη και μικρά
παιδιά με άγχος) στις ψυχαναλύσεις και στους ψυχίατρους και κτίζει συνεχώς
Ψυχιατρεία και μετεκπαιδεύει ψυχίατρους, ενώ πολλοί ψυχίατροι ούτε Θεό πιστεύουν
ούτε ψυχή παραδέχονται. Επομένως, πώς είναι
δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να βοηθήσουν ψυχές, αφού και οι ίδιοι είναι γεμάτοι
από άγχος ; Πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να παρηγορηθεί αληθινά, αν δεν
πιστέψει στον Θεό και στην αληθινή ζωή, την μετά θάνατον, την αιώνια ; Όταν
συλλάβει ο άνθρωπος το βαθύτερο νόημα της ζωής, της αληθινής, τότε φεύγει όλο
το άγχος του και έρχεται η Θεία παρηγοριά, και θεραπεύεται…………..
Πάνε να ηρεμήσουν οι άνθρωποι είτε με ηρεμιστικά είτε
με θεωρίες γιόγκα, και την πραγματική ηρεμία, που έρχεται, όταν ταπεινωθεί ο άνθρωπος,
δεν την επιδιώκουν, για να έρθει η Θεία παρηγοριά μέσα τους……….
ΠΗΓΗ : ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ, Α΄ ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ
ΑΝΘΡΩΠΟ, εκδ. ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ», ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2003, σ. 157 κ.ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου