Η ΚΕΡΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΘΩΝΑ

Εις την Κερασιάν, λοιπόν συγκεντρώθημεν οι ευάριθμοι προσκυνηταί την παραμονήν της αγίας ημέρας (της εορτής της Μεταμόρφωσης). Είναι δε η Κερασιά κατάρρυτον και χλοερόν οροπέδιον εις την ποδιάν του Άθωνος, ή αν τον Άθωνα τον παραστήσεις ως λευκογένειον και λευκόμαλλον ασκητήν, σταυροπόδι καθήμενον, εις τους κόλπους αυτού, όπου δύο μόνον του έτους ώραι υπάρχουσιν, άνοιξις και χειμών, και όπου και τον Ιούλιον ακόμη ανθίζουσιν οι αγριαμπελιαίς, και η πόα πρασινίζει πυκνή και βαθεία, από μέσα από την οποίαν ανέρπει με χάριν ως γλάστρα βασιλικού, το χιώτικο Κάθισμα του παπά – Ιερόθεου με τους τέσσαρας υποτακτικούς ιερείς του, οίτινες όλοι αλάδωτοι ακούονται, ως μη τρώγοντες ουδέποτε, και το Πάσχα ακόμη, έλαιον, αντί δε κοκκίνων αυγών μεταχειριζόμενοι βρασταίς πατάταις……... Αφ΄ ου εσταθμεύσαμεν ολίγον εις το ουρανοκρέμαστον Κάθισμα τούτο, μεγάλον ως μίαν μικράν Μονήν, πέριξ του οποίου ευωδιάζουν τα καζανάκια, δι΄ ων αποστάζουσιν εκ των διαφόρων ιαματικών βοτάνων τα σπάνια αγιορείτικα μυρέλαια οι εδώ κ΄ εκεί  διαιτώμενοι ασκηταί, μέλισσαι ιεραί επάνω εις της αρετής τα άνθη, ηρχίσαμεν την ανάβασιν εις τον Άθωνα.

ΠΗΓΗ : ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΩΡΑΪΤΙΔΗ, ΜΕ ΤΟΥ ΒΟΡΙΑ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ, ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ 1924, σ. 120.