H ΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑΣ ΚΑΙ Η 7η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ – Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

H 7η Οικουμενική Σύνοδος (pravoslavie.ru).

Στις αρχές του 8^ου αιώνα, ο Αυτοκράτωρ Λέων Γ΄ ο Ίσαυρος, ο οποίος κατάγονταν από το νοτιοανατολικό τμήμα της Αυτοκρατορίας (περιοχή όπου συνόρευε με τις ανεικονικές θρησκείες των ισραηλιτών και του Ισλάμ), άρχισε να θεομαχεί και να φέρεται με λύσσα κατά των αγίων εικόνων, ονομάζοντας τη προσκύνησή τους ειδωλολατρία. Εξέδωσε διάταγμα δια του οποίου

πρόσταζε να κατέβουν οι εικόνες από τους ναούς. Τότε ξέσπασε σάλος στις τάξεις των Ορθοδόξων χριστιανών, αφού ο βασιλιάς κατέκαυσε πολλές εικόνες, ο δε Πατριάρχης Γερμανός ανθιστάμενος τον ερράπισε ονομάζοντάς τον εικονομάχο και εξεδιώχθη από τον θρόνο του, καθότι ήλεγξε την κακοδοξία του Αυτοκράτορα, ο οποίος αναβίβασε στο πατριαρχικό θρόνο τον Αναστάσιο, ομόφρονά του.

Τότε λοιπόν ξεκίνησε η φοβερή αίρεση της εικονομαχίας, η οποία δημιούργησε πολλές ταραχές, όχι μόνο στην ανατολική εκκλησία, αλλά και στη δυτική. Στο Βυζάντιο, καταδικάζονταν και εκδιώκονταν οι κληρικοί και ο ορθόδοξος ευσεβής λαός που τιμούσαν τις ιερές εικόνες, περισσότερο δε οι μοναχοί, οι οποίοι εξορίζονταν και υποβάλλονταν σε διάφορα βασανιστήρια. Οι αιρετικοί εικονομάχοι όχι μόνον

κατέβασαν τις εικόνες από τους ναούς, έσβησαν τις αγιογραφίες, κατέστρεψαν τα ιερά καλύμματα των ναών που ήσαν στολισμένα με χρυσό και πορφύρα, αλλά ακόμη και τα ιερά λείψανα των μαρτύρων και των αγίων συγκέντρωσαν σε κιβώτια και τα κατέκαυσαν, όπως ιστορεί ο Πατριάρχης Γερμανός. Στην Ιταλία, οι Γρηγόριος Β΄ και Γ΄, αντιστάθηκαν στην αίρεση του Λεόντα του Γ΄, αναθεμάτισαν συνοδικώς αυτόν και τους ομόφρονές του και έπαυσαν να αποστέλλουν τους φόρους. Συνεκλήθη δε σύνοδος στη Ρώμη το 727 επί του Ρώμης Γρηγορίου του Β΄, η οποία αναθεμάτισε τον εικονομάχο, αιρετικό και βλάσφημο αυτοκράτορα Λέοντα τον τρίτο. Μια δε ακόμη σύνοδος το 732 επί του Ρώμης Γρηγορίου του Γ΄, επιβεβαιώνει την προσκύνηση των ιερών

εικόνων και αναθεματίζει για μια ακόμη φορά τον Λέοντα Γ΄. Ο Κωνσταντίνος ο Στ΄ - Κοπρώνυμος (ονομάστηκε έτσι διότι κατά τη βάπτισή του κόπρισε μέσα στη κολυμβήθρα και επιπλέον χαίρονταν με τις κοπριές των αλόγων), ο οποίος διαδέχθηκε τον πατέρα του Λέοντα στο θρόνο της Βασιλεύουσας, ξεπέρασε σε κακία τον πατέρα του στο ζήτημα των ιερών και σεπτών εικόνων αλλά και σε κάθε ασέβεια. Πήρε τρεις γυναίκες, από την πρώτη δε την Ειρήνη, θυγατέρα του βασιλιά των Αβάρων, Χαγάνου, έκαμε υιό τον οποίο ονόμασε Λέοντα και τον έστεψε Αυτοκράτορα, δίδοντάς του γυναίκα εξ Αθηνών, την Ειρήνη. Ο θεομάχος και ασύνετος, κατεύκασε ιερά λείψανα και πρόσταξε να μην αποκαλείται η Θεοτόκος Αγία, αλλά ακόμη αρνούνταν και την Θεότητα του Χριστού. Παράλληλα, κήρυξε σκληρό διωγμό εναντίον των μοναχών, ώστε δεν απέμεινε κανένας πλέον στην Κωνσταντινούπολη. Εν μέσω θυέλλης πορευόμενη η εκκλησία φτάνουμε στους χρόνους του Κωνσταντίνου Ζ΄ του Πορφυρογέννητου (υιού του Λέοντος του Δ΄), ο οποίος βασίλευσε μαζί με τη μητέρα του Ειρήνη από το 780. Στους χρόνους αυτούς, άρχισε και πάλι η ευσέβεια και ο λόγος του Θεού να αυξάνει. Δεν ήταν καθόλου τυχαίο το γεγονός που μαρτυρούν οι  χρονογράφοι Ζωναράς, Κεδρηνός και άλλοι ότι, σε ανασκαφές που έγιναν στο μακρό τείχος προς τη πλευρά της Θράκης, βρέθηκε άγαλμα το οποίο είχε την ακόλουθη επιγραφή : «Ο Χριστός μέλλει να γεννηθή εκ Παρθένου, και πιστεύω εις αυτόν^. επί δε Κωνσταντίνου και Ειρήνης των βασιλέων πάλιν θέλει με ιδής ήλιε» (Ζων. Χρονική Βίβλος, 15, σελ. 90, Κεδρηνός, Σύνοψη Ιστοριών σελ. 371). Υπό των βασιλέων αυτών συνεκλήθη το 787 στη Νίκαια της Βιθυνίας η 7^η Οικουμενική Σύνοδος, εναντίον της δυσσεβούς αιρέσεως των Εικονομάχων, επί Οικουμενικού Πατριάρχου Ταράσιου, η οποία εδογμάτισε ότι : «η γαρ της εικόνος τιμή, επί το πρωτότυπον διαβαίνει και ο προσκυνών την εικόνα, προσκυνεί εν αυτή του εγγραφομένου την υπόστασιν^. ούτω γαρ κρατύνεται η των αγίων Πατέρων ημών διδασκαλία, είτουν παράδοσις της καθολικής Εκκλησίας, της από περάτων εις πέρατα δεξαμένης το ευαγγέλιον……….». Η Σύνοδος, αναθεμάτισε τους εικονομάχους ως αιρετικούς και αποφάσισε την αναστύλωση των ιερών και σεπτών εικόνων στους ιερούς ναούς.

ΠΗΓΗ : ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, Τομ. Β΄, ΕΝ ΒΙΕΝΝΗ ΤΗΣ ΑΟΥΣΤΡΙΑΣ 1783, σ. 214 κ.ε.