ΦΟΒΕΡΗ ΟΠΤΑΣΙΑ – ΟΙ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

Όσιος Ιερομόναχος του Άθωνα, είδε εν πνεύματι ευρισκόμενος σε έκσταση τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να κάθεται σε μεγαλοπρεπή θρόνο έχοντας εκ δεξιών του την Υπεραγία Θεοτόκο. Τότε άγγελος Κυρίου σάλπισε με τη σάλπιγγα και σείστηκε όλος ο κόσμος όπως το φύλλο του δένδρου όταν φυσάει ο άνεμος. Μετά από λίγο, κατόπιν νεύματος του Κυρίου, ο άγγελος σάλπισε για δεύτερη φορά. Η Πανύμνητος Θεοτόκος γνωρίζοντας ότι με το τρίτο σάλπισμα έμελλε να τελειώσει ο κόσμος, σηκώθηκε από το θρόνο Της και εν μέσω των Αγίων του Θεού οι οποίοι σιωπούσαν με ευλάβεια, προσέπεσε στα άχραντα πόδια του Κυρίου δεόμενη και δυσωπούσα να καταδεχτεί η αγαθότητά και η ευσπλαχνία Του, να δώσει διορία χρόνου στους αμαρτωλούς για να μετανοήσουν και να κλαύσουν για τις αμαρτίες τους. Ο Κύριος αποκρίθηκε λέγοντας : «Ω Μητέρα μου φιλτάτη, γνωρίζεις πόσες αισχρουργίες έκαμε και κάμει κάθε ημέρα ο αχάριστος κόσμος. Δεν είναι πλέον πρέπον και δίκαιον να τους ελεήσω. Διότι όχι μόνον οι κοσμικοί άνδρες και οι γυναίκες, αλλά οι κληρικοί και οι μοναχοί μου κεντούν τα σπλάχνα και με ξανασταυρώνουν και διαρκώς μειώνουν το άγιο σχήμα και την αγγελική διαγωγή με τις ασέλγειές τους». Τότε πάλι η Αειπάρθενος Θεοτόκος δέονταν ακόμη περισσότερο στον Κύριο λέγουσα : «Τέκνο μου γλυκύτατο, εισάκουσέ με για τα άχραντα πάθη Σου τα οποία υπέμεινες για τους αμαρτωλούς». Ο Κύριος απάντησε : «Γνωρίζεις, Μητέρα Μου, ότι πολλές άλλες φορές με τις δεήσεις και τις ικεσίες σου, «μαλάκωσες» την δίκαιή μου αγανάκτηση και δεν με άφησες να κάμω τη δικαία μου κρίση, όμως οι άνθρωποι καθόλου δεν καλυτέρευσαν από τη προηγούμενη κακία και πονηρία τους, αλλά έγιναν χειρότεροι περιφρονώντας το Σταυρό και το Πάθος Μου. Οι ηγεμόνες και οι άρχοντες τυραννούν αδιάντροπα τους υπηκόους τους και βρωμίζουν τους ιερούς νόμους με την ασελγή πολιτεία τους. Ο κόσμος πάλι αθετεί δια παντός και περιφρονεί τι εντολές Μου, επιτελώντας τα σαρκικά του θελήματα, πορνείες, φόνους, αδικίες και άλλα αισχρά και θανάσιμα ανομήματα». Τότε λέγει η Παναγία : «Όλα αυτά είναι αλήθεια, γλυκύτατο Τέκνο Μου, αλλά σε παρακαλώ, με την άπειρη ευσπλαχνία Σου, να τους στείλεις το φως της Χάριτός Σου, ώστε να αναγνωρίσουν την αμαρτωλότητά τους και να μετανοήσουν για να τύχουν της άφεσης Σου. Ναι Πολυέλεε Κύριε εισάκουσέ Με, εκπλήρωσε αυτή μου την αίτηση, όχι γιατί είναι άξιοι της συγχώρησης, αλλά για την Αγάπη μου και όλων σου των Αγίων, που έχυσαν για το όνομά Σου το αίμα τους και παρέδωσαν σε διάφορους θανάτους τη σάρκα τους, και περιφρόνησαν όλες τις ηδονές του κόσμου, για να έχουν την Αγάπη Σου. Λοιπόν εισάκουσε ελεήμονα τη δέησή μου». Τότε, όλοι οι Άγιοι προσκύνησαν μαζί με τη Παναγία, παρακαλώντας τον Κύριο να κάμει έλεος για τον κόσμο. Αποδεχόμενος ο Πανοικτίρμων Κύριος όλες αυτές τις ικεσίες, αποκρίθηκε με γαλήνιο πρόσωπο : «Νίκησες, Μητέρα μου, με την εύσπλαχνη ικεσία σου, και εξευμένισες την αγανάκτησή μου. Λοιπόν να γίνει το θέλημά σου.  Και εσείς, αδελφοί και φίλοι μου, με τις πρεσβείες σας μεταβάλατε το θυμό μου σε έλεος. Να στείλω λοιπόν πάλι στο κόσμο διδασκάλους και κήρυκες να διορθώσουν τους αμαρτάνοντες». Μετά τα ανωτέρω λόγια του Κυρίου, έλαβε πέρας η Όρασις του Οσίου Ιερέως, ο οποίος μόλις τελείωσε τη διήγηση της Όρασίς του στους αδελφούς του Κοινοβίου, παρέδωσε τη ψυχή τους στις χείρες του Αγίου Θεού.

ΠΗΓΗ : ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΗΣ ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑ», ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 1932, σσ. 27-28.