Ναι, ο άνθρωπος
αποτελείται από δυο στοιχεία. Σώμα και ψυχή. Ο Δημιουργός σύμφωνα με το πρώτο
βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης τη Γένεση, κατασκεύασε τον άνθρωπο με χώμα και στη
συνέχεια ενεφύσησε Πνοήν ζωής . Αυτή η
πνοή ζωής είναι η πνευματική μας υπόσταση, η ψυχή δηλαδή που δεν πεθαίνει, αλλά
μένει αθάνατη.
Βέβαια με το θάνατο του
σώματος η ψυχή χωρίζεται από το σώμα και μεταβαίνει στο χώρο των πνευμάτων. Το
ερώτημα είναι: Πού είναι αυτός ο χώρος; Πού ζουν σήμερα οι ψυχές των προσφιλών
μας προσώπων;
Είναι αλήθεια πως οι
ψυχές μεταβαίνουν σε κάποιο τόπο. Ο τόπος αυτός δεν είναι οπωσδήποτε τόπος
ύλης, γιατί η ψυχή δεν είναι υλική. Γι' αυτό πρέπει να τον εννοήσουμε
πνευματικά. Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός τον χαρακτηρίζει ν ο η τ ό ν . Σ' αυτόν τον νοητό τόπο μένουν,
περιμένοντας την κοινήν Ανάστασιν .
Ο Ιερός Χρυσόστομος
στην 28η Ομιλία του εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο λέγει ότι οι ψυχές δεν
κινούνται από τόπο σε τόπο, ούτε περιδιαβαίνουν πότε εδώ και πότε εκεί, όπως
μερικοί θέλουν να πιστεύουν.
Ούτε πλανώνται εδώ κάτω
στη γη.
Ο Άγιος Νικόδημος ο
Αγιορείτης λέγει ότι Αι ψυχαί τόσο των
δικαίων, όσο και των αμαρτωλών, όταν φύγουν από το σώμα δεν διατρίβουν πλέον
εις την γην και εις τα εδώ πράγματα, αλλ ευθύς υπάγουν εκεί, όπου ήθελον διορισθεί
από τον Θεόν μάταια και μυθώδη λέγουσιν εκείνοι, όπου αδολεσχούσιν, ότι αι
ψυχαί των δικαίων και των αμαρτωλών, μετά θάνατον εκ του σώματος εξερχόμεναι,
τεσσαράκοντα ημέρας διατρίβουσιν, εν τη γη, και περιέρχονται εις τους τόπους
εκείνους, όπου η ψυχή του αποθανόντος διέτριβεν έτι ζώντος (Ν. Κλίμαξ Νικοδήμου).
Το εντυπωσιακό είναι
ότι οι άγιοι θεόπνευστοι και πνευματοκίνητοι πατέρες της Εκκλησίας μας δεν
τολμούν να διατυπώσουν γνώμες προσωπικές για το συγκεκριμένο αυτό θέμα. Για να
στηρίξουν τις απόψεις τους παραπέμπουν στα ιερά κείμενα τόσο της Παλαιάς όσο
και της Καινής Διαθήκης.
Να τι λέγει για το
συγκεκριμένο αυτό θέμα ο Άγιος Αθανάσιος:
ξένον και φοβερόν, και παρά ανθρώποις κεκρυμμένον . Άγνωστος για μας τους ανθρώπους ο χώρος στον
όποιον κατοικούν οι ψυχές των κεκοιμημένων. Ο Κύριος του παντός δεν επέτρεψε να
έλθει κάποιος από εκεί και να μας διηγηθεί που βρίσκονται και πως ζουν οι ψυχές
εκεί. Και συνεχίζοντας ο στύλος της Ορθοδοξίας τονίζει ότι από τα αγιογραφικά
κείμενα μαθαίνουμε ότι αι μεν των
αμαρτωλών ψυχαί εν τω άδη υπάρχουσιν
σύμφωνα με τον ψαλμό εν
σκοτεινοίς και εν σκιά θανάτου και εν λάκκω κατωτάτω (87,7).
Που όμως βρίσκονται οι
ψυχές των δικαίων; Μετά την του Χριστού
παρουσίαν εν τω Παραδείσω υπάρχουσιν Χριστός ο Θεός ημών ήνοιξε τον Παράδεισον
ουχί μόνον δια την ψυχην του ευγνώμονος ληστού αλλά και δια πάσας τας των Αγίων
ψυχάς (προς Αντίοχον έρωτ. ΙΘ). Ας μη
λησμονούμε και τον Ευαγγελικόν λόγον επί του Σταυρού του Σωτήρος Χριστού
απευθυνόμενον στον ευγνώμονα ληστή: αμήν
λέγω σοι, σήμερον μετ' εμού εση εν τω παραδείσω
(Λουκ. κγ, 43).
Και ο ιερός Χρυσόστομος
την ίδια απάντηση δίδει με άλλα λόγια.
Όσοι απέθαναν λέγει -πήγαν εκεί
πού άρα η πως η εν ποίω τόπω η εν ποίω τρόπω; . Ποιος μπορεί να δώσει απάντηση;
Ουδείς. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι οι ψυχές μετά θάνατον
πορεύονται εκεί όπου βρίσκεται ο μόνος αιώνιος και μόνος αθάνατος, όπου υπάρχει
ο μόνος αγαθός και μόνος φιλάνθρωπος, ο ποιητής των ψυχών και των σωμάτων και
εκεί οι ψυχές βιώνουν την φοβεράν
εκείνην ημέρα αναμένουσαι (ομιλία 28,
εις Ματθ.) δηλ. την ημέρα της δευτέρας παρουσίας του Κυρίου κατά την οποία θα
κριθούν ζώντες και νεκροί και πάλιν
ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς
(Συμβ. Πίστεως).
ΠΗΓΗ : Βασιλείου Κ.
Ακριβοπούλου Πρωτοπρεσβυτέρου, Γιατί
; Μια σύντομη προσέγγιση του
μυστηρίου του θανάτου, ΒΟΛΟΣ 2006.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου