ΙΕΡΟΚΑΤΑΚΡΙΣΗ

Συγκλονιστικό είναι αυτό που αναφέρει ο μακαριστός Γέροντας Γαβριήλ Διονυσιάτης.  Έλεγε ο Γέροντας. Προσέξατε την κατάκριση είναι μεγάλο αμάρτημα. Αλλά πιο πάνω από την κατάκριση είναι η ιεροκατηγορία. Μεγάλο και βαρύ αμάρτημα τούτο. Κατά την μακρά περίοδο (70 χρόνια) που έζησα στον ευλογημένο αυτό τόπο, στο Άγιον  Όρος, είδα πολλές τιμωρίες εξαιτίας αυτής της αμαρτίας. Είδα και σε ένα χειρόγραφο στη βιβλιοθήκη της Μονής μας, την εξής διήγηση:  Σ' ένα χωριό ένας γέροντας ιερέας, ενώ ήταν σ' όλα τα άλλα καλός και ιδιαίτερα φιλακόλουθος, υπέπιπτε στο πάθος της μέθης.  Όταν έβγαινε από την Εκκλησία, παρασυρόταν από το πάθος του προς τα καφενεία. Εκεί, μετά από 2-3 ποτηράκια αλκοόλ έχανε τον εαυτό του, ζαλιζόταν. Συναισθανόμενος όμως τη θέση του, σηκωνόταν και τρικλίζοντας έπαιρνε το δρόμο για το σπίτι του. Σ' αυτό το δρόμο, όμως, είχε ο αδελφός του κατάστημα. Και όταν τον έβλεπε να περνάει σε τέτοια κατάσταση , έβγαινε στην πόρτα του μαγαζιού του, και όχι από λύπη, αλλά μάλλον από ευθιξία, τον εφασκέλωνε από πίσω με το δεξί του χέρι (τον εμούτζωνε, όπως λέμε).

Μετά από λίγο καιρό συνέπεσε να αποθάνει ο εύθικτος αυτός αδελφός του ιερέως.  Όταν ύστερα από τρία χρόνια άνοιξαν τον τάφο του για την ανακομιδή βρήκαν το δεξί του χέρι άλιωτο. Τον ξανάθαψαν και μάλιστα σε άλλο σημείο. Αλλά και πάλι βρέθηκε το δεξί του χέρι ακέραιο. Τότε με συμβουλή του άλλου εφημερίου ιερέως, επήραν το αδιάλυτο χέρι και το εξέθεσαν στο νάρθηκα του ναού, για να τον συγχωρέσουν οι συγχωριανοί του, για τυχόν λιποβαρή ζυγίσματα η άλλες αδικίες, συνηθισμένες σ' όσους ασχολούνται με το εμπόριο. Αλλά και πάλι μετά από άλλο ένα έτος ενταφιασμού βρέθηκε το χέρι αδιάλυτο. Τότε κατά θεία νεύση ένας άλλος έμπορος που είχε το κατάστημά του απέναντι, ανέφερε στον εφημέριο το γεγονός του καθημερινού φασκελώματος και του χλευασμού του γέροντα ιερέα από τον αδελφό του. Οπότε και κατάλαβε ο καλός εκείνος ιερέας ποιά ήταν η αιτία. Και αφού προσκάλεσε το γέροντα συλλειτουργό του τον παρότρυνε να κάνει τρισάγιο και να διαβάσει πάνω από το αδιάλυτο χέρι τη συγχωρητική ευχή. Πράγματι μόλις έγιναν αυτά, αμέσως τα σαρκώδη μέλη του άλιωτου χεριού διελύθησαν και έμειναν γυμνά τα οστά.

Με άλλα λόγια: η κατάκριση και τα σχόλια εις βάρος ιερέων (που τα έχουμε πολλοί πολύ εύκολα) είναι πολλές φορές αμαρτία πιο βαριά από τα φασκελώματα και τιμωρούνται πιο αυστηρά.

ΠΗΓΗ : Βασιλείου Κ. Ακριβοπούλου Πρωτοπρεσβυτέρου, Γιατί ; Μια σύντομη προσέγγιση του μυστηρίου του θανάτου, ΒΟΛΟΣ 2006.