Ήταν κάποτε δύο φίλοι,
ο Νικηφόρος και ο Σαπρίκιος. Ζούσαν στην Αντιόχεια τον 4ο αιώνα μ. Χ. Κάποια
στιγμή συνέβη να μαλώσουν για κάποιον ασήμαντο λόγο. Τότε ο Σαπρίκιος μίσησε
τόσο πολύ τον Νικηφόρο, που από αδελφικοί φίλοι έγιναν εχθροί. Ο Νικηφόρος
προσπαθούσε με πολλούς τρόπους να πείσει τον Σαπρίκιο ότι δεν έπρεπε αυτοί που
ήταν τόσο αγαπημένοι, να μη μιλούνε, αλλά αυτός δεν άκουγε τίποτα.
Εκείνα τα χρόνια
ξέσπασε διωγμός. Ο Σαπρίκιος συνελήφθη από τους ειδωλολάτρες, αρνήθηκε να
αλλάξει την πίστη του και τον πήγαν να τον εκτελέσουν. Ο Νικηφόρος όταν έμαθε
ότι ο παλιός του φίλος θα πέθαινε, έτρεξε να τον βρει. Τον ακολουθούσε καθώς οι
ειδωλολάτρες πήγαιναν για να τον οδηγήσουν στο θάνατο και τον παρακαλούσες να
τον συγχωρέσει. Όμως ο Σαπρίκιος, και τη στιγμή εκείνη που επρόκειτο να πεθάνει
δεν τον συγχωρούσε, τόση κακία έκρυβε μέσα του. Τότε τη στιγμή που ο δήμιος
ετοιμαζόταν να αποκεφαλίσει τον Σαπρίκιο, αυτός άλλαξε γνώμη, αρνήθηκε το
Χριστό και θυσίασε στα είδωλα.
Ο Νικηφόρος, μη
μπορώντας να πιστέψει πού οδήγησε το μίσος τον Σαπρίκιο, ζήτησε και πήρε τη
θέση του, μαρτύρησε για το Χριστό και αγίασε. Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του
Νικηφόρου κάθε χρόνο στις 9 Φεβρουαρίου. Η παράδοση λέει ότι ο Σαπρίκιος πέθανε
λίγο μετά το μαρτύριο του Νικηφόρου, χωρίς να συγχωρέσει και χωρίς να
συγχωρεθεί.
ΠΗΓΗ : ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ
ΔΑΜΙΓΟΥ, ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ, ΑΘΗΝΑ
1996, σ. 184.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου