Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ

Ο Αββάς Σεραπίων διηγήθηκε το εξής, το οποίο συνέβη στα νιάτα του : «Όταν έμενα με τον Γέροντά μου, καθώς τρώγαμε, όταν σηκωνόμουνα απ΄ το τραπέζι, με την ενέργεια του δαίμονος, έκλεβα παξιμάδι και το έτρωγα στα κρυφά. Καθώς όμως πέρναγε ο καιρός, τόσο πολύ με κυρίεψε αυτή η συνήθεια, ώστε δεν μπορούσα να την νικήσω. Η συνείδησις με έλεγχε, αλλά ντρεπόμουνα να το εξομολογηθώ στον Γέροντά μου.

Οικονόμησε όμως η φιλανθρωπία του Θεού το εξής. Ήλθαν στον Αββά μου μερικοί αδελφοί για ψυχική ωφέλεια, οι οποίοι των ρωτούσαν για τους λογισμούς τους. Τους αποκρίθηκε τότε ο Γέροντας “Τίποτε άλλο δεν βλάπτει τους Μοναχούς και χαροποιεί τους δαίμονες, όσο το να κρύβουν τους λογισμούς τους απ΄ τους πνευματικούς Πατέρες”. Επίσης τους μίλησε και περί εγκρατείας. Εγώ, ακούγοντας τα λεγόμενα, ήλθα σε συναίσθηση και σκέφθηκα ότι ο Θεός απεκάλυψε στον Γέροντα τα πταίσματά μου. Ήλθα λοιπόν σε κατάνυξη και άρχισα να κλαίω. Τότε έβγαλα απ΄ τον κόρφο μου το παξιμάδι, που κακώς είχα συνηθίσει να κλέβω, έπεσα στο έδαφος και ζητούσα συγνώμη για τα αμαρτήματά μου και ευχή για να έχω ασφάλεια στο μέλλον.

Ο Αββάς μου είπε : “Παιδί μου. η εξομολόγησή σου, και χωρίς να σου ειπώ τίποτε, σε ελευθέρωσε, και κατέσφαξες τον δαίμονα, ο οποίος μέχρι τώρα σε πλήγωνε με σιωπή. Από δω και στο εξής ποτέ δεν θα έχει τόπο σε σένα, αφού τον έβγαλες απ΄ την καρδιά σου με την εξομολόγηση”.

Δεν πρόλαβε να τελειώσει ο Γέροντας, και να η ενέργεια του δαίμονα φάνηκε σαν λαμπάδα φωτιάς που εξερχόταν απ΄ τον κόρφο μου και γέμισε το σπίτι δυσωδία, ώστε να νομίζουν οι παρόντες ότι καιγόταν εκεί πολύ θειάφι ! Τότε είπε πάλι ο Αββάς μου : “Να η απόδειξη των λόγων μου και της ελευθερίας σου. Μας πληροφόρησε καθαρά ο Κύριος με το σημείο που έγινε”.

Από τότε, λοιπόν, τόσο μου έφυγε το πάθος της γαστριμαργίας και η διαβολική εκείνη επιθυμία, ώστε ποτέ πια δεν το σκέφθηκα».

ΠΗΓΗ : ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΥΨΕΛΗ, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, σ. 53.