Επί τρεις ημέρες συνέχεια είχα ένα φοβερό δαιμονικό
πειρασμό αδιαφορίας για όλα, οκνηρίας και αταξίας. Ήμουν κυριολεκτικά χωρίς
χαλινάρι !
Αργολογούσα με όποιον
εύρισκα μπροστά μου. Και το βράδυ επήγαινα στο κελί του π. Γρηγορίου. Χωρίς να
υπάρχει λόγος. Και το έριχνα στην αργολογία μαζί του μέχρι τα μεσάνυκτα,
εμποδίζοντάς τον έτσι να κάμει τον βραδινό του κανόνα. Ανάμεσα στα άλλα κάποια
στιγμή του είπα :
-Διψώ τρομερά. Θα ήθελα
κάτι να πιω. Μα άιντε να βρεις τώρα γέροντα να πάρεις ευλογία. Και χωρίς
ευλογία δεν το κάνω !
Μου λέγει τότε ο π.
Γρηγόριο :
-Θα ήταν καλύτερα, να
έπινες κάτι χωρίς ευλογία, παρά να αργολογείς χωρίς ευλογία.
ΠΗΓΗ : ΣΤΑΡΕΤΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ, εκδ. ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, ΠΡΕΒΕΖΑ 1989, σ. 112 κ.ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου