Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ – ΤΑ ΚΡΙΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Κάποια μοναχή πολεμήθηκε με λογισμούς πορνείας. Κι επειδή δεν μπορούσε να υπομείνει τον πόλεμο, έφυγε απ΄ το μοναστήρι της και γύρισε στον κόσμο. Δεν άργησε να καταλήξει σε πορνείο. Έμεινε εκεί αρκετά χρόνια και πλούτισε πολύ, γιατί ήταν πολύ όμορφη. Ο φιλάνθρωπος όμως Θεός, που εργάζεται για τη σωτηρία κάθε ανθρώπου, έβαλε στο νου της τη μνήμη των οδυνηρών κολάσεων και την αρχική δόξα και τιμή, από την οποία είχε ξεπέσει. Κι εκείνη, αφού τα΄ αναλογίστηκε όλα αυτά, εγκατέλειψε πλούτη και περιουσία, κι έτρεξε στο μοναστήρι της, σαν προβατίνα που γλίτωσε από το στόμα των λύκων. Μόλις όμως έφτασε στην πύλη της μονής, έπεσε κάτω και ξεψύχησε. Εκεί κοντά ζούσε κάποιος έγκλειστος μοναχός, που είδε σε όραμα τη νύχτα εκείνη αγγέλους και δαίμονες έξω απ΄ το μοναστήρι. Φιλονικούσαν όλοι μπροστά στη νεκρή για την ψυχή της. – Εφ΄ όσον μετανόησε, είναι δική μας, έλεγαν οι άγγελοι. – Μέχρι τώρα δούλευε σε μας, διαμαρτύρονταν οι δαίμονες. Άλλωστε δεν πρόφτασε να μπει στο μοναστήρι και να μετανοήσει. Ενώ έτσι φιλονικούσαν, ήρθε άλλος άγγελος από τον ουρανό. – Γιατί φιλονικείτε ; τους είπε. Ο αγαθός Θεός, αφ΄ ότου η μοναχή σκέφτηκε να μετανοήσει, από την ίδια εκείνη στιγμή δέχθηκε τη μετάνοιά της. Αμέσως συνήλθε ο μοναχός από το όραμα κι έτρεξε ν΄ αναγγείλει στην ηγουμένη τα συμβάντα. Αφού περιποιήθηκαν το λείψανο, το έθαψαν στο κοιμητήριο κι ευχαρίστησαν τον ελεήμονα Θεό, που και μόνο ένα καλό λογισμό τον δέχεται σαν μετάνοια.

Πηγή : ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ 2004, σ.144. κ.ε.