Ο Χριστιανισμός αποτελεί πλην των άλλων ένα
μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία των ανθρώπων, είναι μια αληθινή επανάσταση, μια
επανάσταση υπέρβασης των συμβατικών ανθρώπινων καταστάσεων, του κακού μας
εαυτού, μια επανάσταση συνειδήσεων. Ένα από τα ιερά πρόσωπα της ιστορίας της
εκκλησίας μας που απέδειξε την παραπάνω υπόθεση είναι ο Απόστολος των Εθνών, ο
θείος Παύλος. Μια ψυχή μοναδική. Ένα μεγαλείο απαράμιλλο. Αυτός ο πρώην αμείλικτος
και σκληρός διώκτης του Ιησού, όσο λίγοι την εποχή εκείνη, στον δρόμο προς την
Δαμασκό δέχτηκε την επίσκεψη του Θεού και συγκλονίστηκε συθέμελα. Επαναστάτησε
εναντίον του κακού του εαυτού. Μετά τον θείο φωτισμό διέγνωσε το λάθος δρόμο
που είχε πάρει κι έκανε θαρραλέα στροφή στην ζωή του, μηδένισε τον παλαιό του
εαυτό και συνάντησε την αλήθεια, της οποίας έγινε κήρυκας σε όλη την Οικουμένη.
Όργωσε κυριολεκτικά ο θείος Παύλος, όλες τις μικρές και μεγάλες πόλεις της
λεκάνης της μεσογείου θαλάσσης, μεταφέροντας το μήνυμα της εν Χριστώ σωτηρίας
και λύτρωσης του ανθρώπου, ιδρύοντας Εκκλησίες και στηρίζοντας τον ανθρώπινο
πόνο. Μεταξύ αυτών, κι εργαζόμενος για να συντηρηθεί, συνέγραφε επιστολές
προκειμένου να επιλύσει ζητήματα που αναφύονταν στις νέες Εκκλησίες, να στηρίξει
το φρόνημα των χριστιανών, να οικοδομήσει, να νουθετήσει κλπ. Σε μια λοιπόν από
τις περίφημες επιστολές του έγραφε στον μαθητή του τον Τιμόθεο, επίσκοπο Εφέσου
τα ακόλουθα : «Οι
θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (B΄ Τιμ. 3, 12).
Απόσταγμα προσωπικής εμπειρίας, αλλά και ρήματα αληθείας και ζωής. Ως πρώην
δεινός διώκτης των Χριστιανών ο απόστολος Παύλος, είχε επίγνωση όσων έλεγε και
έγραφε, αλλά και ως διωκόμενος υπό των Ιουδαίων και των εθνικών, γνώριζε από
πρώτο χέρι την αλήθεια των λόγων του. Το χωρίο που επικαλεστήκαμε παραπάνω,
όπως λέχθηκε ευρίσκεται στην Β΄ προς Τιμόθεον επιστολή, η οποία είναι μια από
τις τρεις – όπως ονομάζονται – ποιμαντικές επιστολές του (Α΄ και Β΄ προς
Τιμόθεον, προς Τίτον). Ονομάστηκαν έτσι - τον 18ο αιώνα – διότι ο Παύλος έδιδε
ποιμαντικές οδηγίες στους επισκόπους Τιμόθεο και Τίτο, αναφορικά με την άσκηση
των καθηκόντων τους. Ο Τιμόθεος, κατάγονταν από τα Λύστρα της Λυκαονίας από
Έλληνα πατέρα και Ιουδαία μητέρα, από την οποία και κατηχήθηκε στην χριστιανική
πίστη (Β΄ Τιμόθεο 1,5 και 3,15). Ακούγοντας το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου συγκλονίζεται
και γίνεται μαθητής του. Τον ακολουθεί στην Β΄ και γ΄ Αποστολική περιοδεία,
μεταφέρει τη λογεία για τους χριστιανούς των Ιεροσολύμων (Πράξεις 20, 4),
αναλαμβάνει λεπτές αποστολές που του αναθέτει ο Απόστολος των εθνών (Α΄ Θεσ.
3,2-6, Α΄ Κορ. 4, 17 κλπ.) και αναφέρεται ως συναπόστολος μαζί με τον Παύλο
στις επιστολές Α΄ και Β΄ Θεσσαλονικείς, Β΄ Κορινθίους, Φιλιππησίους, Κολασσαείς,
Φιλήμονα. Ακολούθως συνεχίζει την δράση το ως επίσκοπος Εφέσου όπου και γνωρίζει μαρτυρικό θάνατο στον διωγμό του
Δομιτιανού το 96 μ.Χ. Είχαμε αναφέρει παραπάνω ότι η Β΄ προς Τιμόθεο επιστολή
είναι μια από τις ποιμαντικές επιστολές του Παύλου. Είναι όμως και μια από τις
λεγόμενες επιστολές “των δεσμών”, διότι γράφηκε μέσα από τις φυλακές της Ρώμης
(δεύτερη φυλάκιση του Απ. Παύλου) και είναι το “κύκνειο άσμα” - η τελευταία
επιστολή του πριν τον μαρτυρικό του θάνατο το 68 μ.Χ. Βλέποντας να πλησιάζει ο
θάνατος ο Παύλος γράφει την επιστολή αυτή προκειμένου να καλέσει κοντά του τον
στενό του μαθητή και συναπόστολο Τιμόθεο - μιας και 17 περίπου έτη αγωνίστηκαν
για την εξάπλωση του Ευαγγελίου και την δημιουργία και διοργάνωση νέων
Εκκλησιών – για να του δώσει τις αναγκαίες οδηγίες και πατρικές συμβουλές για
τη συνέχεια του Αποστολικού του έργου, όπως επίσης και για να τον στηρίξει στον
αγώνα του κατά των αιρετικών που είχαν εμφανισθεί στην Έφεσο. «Οι θέλοντες ευσεβώς
ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (B΄ Τιμ. 3, 12). Λόγος αληθείας αυτός του
Αποστόλου των Εθνών όπως σημειώθηκε ανωτέρω. Αν κανείς κάνει το κόπο και
διαβάσει την ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης, θα διαπιστώσει την πραγματικότητα
των λόγων του. Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά παραδείγματα : ο προφήτης Ησαΐας
υπέστη μαρτυρικό θάνατο με πριόνι, ο προφήτης Ιεζεκιήλ φονεύθηκε, ο προφήτης
Ιερεμίας λιθοβολήθηκε, ο προφήτης Μιχαίας κρεμάστηκε κλπ. Αναμφίβολα το
μεγαλύτερο παράδειγμα είναι οι ατελείωτες διώξεις που υπέστη ο αρχηγός της
πίστεώς μας από τους Ιουδαίους, οι οποίοι ενώ γνώρισαν την θεία αγάπη του
ανταπέδωσαν με την αχαριστία, τους διωγμούς και την Σταυρική του θυσία.
Ακολούθως μετά το μαρτύριο του πρωτομάρτυρα Στέφανου, εξεδιώχθησαν οι άγιοι
Απόστολοι : Παύλος, Πέτρος, Ανδρέας κλπ., για να επαληθευθεί το λόγιο του
Κυρίου μας : “Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ
πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν” (Ιωάννης 15, 18). Όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας μας, κατά το παράδειγμα
του Ιδρυτού της πίστης μας, εξεδιώχθησαν, λοιδωρήθηκαν, περιφρονήθηκαν,
εξορίστηκαν, κυνηγήθηκαν, φυλακίστηκαν, συκοφαντήθηκαν και πολλοί εξ αυτών
γνώρισαν μαρτυρικό θάνατο για την πίστη τους στον Εσταυρωμένο Ιησού. Είναι η
επαλήθευση των λόγων του Κυρίου μας : “εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς
διώξουσιν”
(Ιωάννης 15, 20). Τα παραδείγματα από την ιστορία της Εκκλησίας μας πολλά : ο
Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας, ο “στύλος της Ορθοδοξίας”
πέρασε 17 έτη στην εξορία, ο Μέγας πατήρ της Εκκλησίας μας ο Άγιος Ιωάννης ο
Χρυσόστομος εκδιώκεται σφοδρά και πεθαίνει στην εξορία. Μεγάλους διωγμούς και
συκοφαντίες υπέστη και ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, κατά τη διάρκεια του
προηγούμενου αιώνα, για να πάμε σε σύγχρονα παραδείγματα από τη ζωή και την
ιστορία της Εκκλησίας μας. Μικρούς διωγμούς δέχεται και ο καθένας μας όταν
τολμάει να κάμει το σημείο του Σταυρού, λοιδορείται και αποκαλείται καθυστερημένος
και αναχρονιστικός. Το προφητικό λόγιο του Κυρίου μας : “εἰ
ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν” όπως και αυτό του Αποστόλου των Εθνών Παύλου : «Οι θέλοντες ευσεβώς
ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (B΄ Τιμ. 3, 12), κρύβουν μια αλήθεια
θεμελιακή. Ποιά είναι αυτή ; Όσοι θέλουν να ζήσουν την χριστιανική ζωή στην
πραγματική της διάσταση, αυτοί θα διωχθούν, θα συκοφαντηθούν και θα κυνηγηθούν
όπως διώχθηκε ο Κύριός μας και οι Άγιοί του. Αποτελεί νομοτέλεια και θέσφατο
και επιβεβαιώνεται διαρκώς από την ιστορία της Εκκλησίας αλλά και τη καθημερινή
ζωή. Μην τρέφουμε αυταπάτες λοιπόν, διότι η οδός της αληθινής χριστιανικής ζωής
δεν είναι λεωφόρος, αλλά στενή, ανηφορική και τεθλιμένη. Δεν είναι καλοπέραση,
αλλά ΘΥΣΙΑ. Ο Κύριός μας το τονίζει ξεκάθαρα αυτό : “Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον
σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι”. Ο
κάθε χριστιανός καλείται να σηκώσει τον προσωπικό του Σταυρό, τις δοκιμασίες,
τις θλίψεις, τους πειρασμούς της ζωής, προκειμένου να φτάσει στο στεφάνι της εν
Χριστώ δικαίωσης. Μέσα από όλα αυτά ο Θεός κατεργάζεται την πολύτιμη σωτηρία
μας. Λένε πολύ χαρακτηριστικά οι ασκητές : “΄Επαρον τους πειρασμούς και
ουδείς ο σωζόμενος". Πρέπει να δοκιμαστεί η πίστη του και
όπως πολύ χαρακτηριστικά διακήρυττε ο μακαριστός μητροπολίτης Φλωρίνης κυρός
Αυγουστίνος : “η αξία της πίστεώς μας εις τον Χριστόν είναι ευθέως ανάλογη
με το πόσο μας κοστίζει”. Δεν πρέπει να λησμονούμε λοιπόν ότι η πίστη μας
είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη θυσία. “Απαρνησάσθω εαυτόν” μας λέγει ο
Κύριος. Καλεί τον χριστιανό να αρνηθεί τον “παλαιό” άνθρωπο, τον άνθρωπο της
αμαρτίας, και να ενδυθεί τον εν “Χριστώ” καινό άνθρωπο. Το λέγει ο θείος Παύλος
στο πρώτο κεφάλαιο της προς Φιλιππησίους επιστολής του : “ὅτι ὑμῖν ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ
Χριστοῦ, οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν, ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν” (Φιλ. 1,
29). Ούτως εχόντων των πραγμάτων ο χριστιανός δεν έχει να φοβηθεί
κάτι, ούτε τις λοιδωρίες, ούτε τις συκοφαντίες, τους διωγμούς κλπ., καθότι όπως
μας λέγει ο Παύλος : “πάσχειν υπέρ του Χριστού” και σηκώνει τον Σταυρό που του
αναλογεί. Για ποιον λόγο οι άγιοι της πίστεώς μας ανέχονταν τόσα μαρτύρια και
διωγμούς , όπως τα περιγράφει ο Απόστολος Παύλος στην προς Εβραίους του
επιστολή : “κατηγωνίσαντο
βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων,
34 ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας,
ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· 35 ἔλαβον γυναῖκες ἐξ
ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν,
ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· 36 ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον,
ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· 37 ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ
μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι,
θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, 38 ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐπὶ ἐρημίαις πλανώμενοι
καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς” (Εβραίους 11, 33 - 38). Ασφαλέστατα διότι είχαν την πεποίθηση και την πίστη ότι
με όλους αυτούς τους διωγμούς δεν θα χαθούν αλλά αντίθετα θα κερδίσουν την
σωτηρία τους. Τόσο μεγάλη είναι η δύναμη της πίστεώς μας, αφού μας δίδει την
δυνατότητα να πετύχουμε πράγματα που είναι πέρα από την λογική του κόσμου
αυτού, αλλά και να πάσχουμε για τον Χριστό μεγάλες δοκιμασίες, όπως για
παράδειγμα οι άγιοι τρεις παίδες (Μισαήλ, Αζαρίας, Ανανίας) στην κάμινο της
Βαβυλώνας. Όσο δε περνούν τα χρόνια, και θα βαδίζουμε προς τα έσχατα και η
ανομία στον κόσμο θα μεγαλώνει, τόσο θα αυξάνονται οι διώξεις εναντίον όσων
θέλουν να μείνουν σταθεροί στην πίστη τους στον Εσταυρωμένο Ιησού και την
Εκκλησία του. Τα προμηνύματα είναι πολλά και ορατά : ηλεκτρονικό φακέλωμα, ηλεκτρονικές
ταυτότητες, barcode, μικροτσίπ
κλπ. Ανάγκη λοιπόν εμβάθυνσης της πίστης μας, η οποία θα μας δώσει την δύναμη -
με την βοήθεια του Θεού πάντα - να σηκώσουμε τις διώξεις, τις συκοφαντίες και
τους πειρασμούς του εν Χριστώ βίου. Υπομένοντες καρτερικά και με πίστη ακλόνητη
τα ανωτέρω, καθότι η υπομονή είναι η αρετή που οδηγεί στην Βασιλεία των Ουρανών
(“ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται”, Ματθαίος 10, 22), αφήνουμε τον εαυτό μας στην διάθεση της
πανάπειρης αγάπης του Θεού, εξαγοράζουμε την αιώνια ανάπαυση και σωτηρία. Ο
λόγος του Κυρίου μας πρέπει να καταστεί “σημαία” και οδηγός ζωής του καθενός : “
Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε· αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον” (Ιω. 16, 33).
Μας διαβεβαιώνει ότι θα έλθουν διωγμοί και δυσκολίες, αλλά δείχνει και την
προοπτική της σωτηρίας και της λύτρωσης η οποία απορρέει από την σταθερή πίστη
που πρέπει να έχουμε σε Αυτόν και εξ αυτής - Χάριτι Θεού - το θάρρος για να
νικήσουμε.-
Πηγή
: Δημοσιεύθηκε στην Ομογενειακή εφημερίδα Hellas
News στις 21 και 28 Ιουλίου του 2012.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου