Μου διηγήθηκε ο Γέρων Χριστόδουλος εκ Κατουνακίων, ότι στην προς τη θάλασσα
καλύβη της Μ. αγ. Άννης, ήταν ένας μοναχός, που ονομάζονταν Χαράλαμπος, και
ασκήτευε μόνος.
Αυτόν ο παμπόνηρος και εφευρέτης της κακίας, δαίμων, σιγά – σιγά έβαλε στο
μυαλό του ότι ήταν κατάλληλος για Πατριάρχης, λόγο των πνευματικών του προσόντων
και της σωματικής του παραστάσεως, και όταν τον είδε μια ημέρα να επιμελείται
τη μεγάλη και πλούσια γενειάδα του, ο πάγκακος κατανόησε ότι τον είχε
αιχμαλωτίσει.
Εμφανίστηκε κάποια στιγμή στον ύπνο του ως κληρικός λέγοντάς του ότι «έρχεται
πρεσβεία αρχιερέων από τη Κωνσταντινούπολη, για να τον παραλάβει και να τον
εγκαταστήσει στον Οικουμενικό Θρόνο. Πιστεύοντας τον δαίμονα ο ταλαίπωρος, εξ
οιήσεως ίσως και φόβου, για να μην του βάλει κάποιος πρόσκομμα στα μεγαλεπήβολα
σχέδιά του, άρχισε μεγάλες ετοιμασίες, αναμένοντας την άφιξη της πρεσβείας και
την αναχώρησή του,χωρίς να πει σε κανέναν τίποτα.
Μια νύχτα έφτασε κάτω από τη καλύβα του, κατάφωτο πλοίο με κουστωδία,
λαμπάδες, εξαπτέρυγα και φανταστικούς κληρικούς, τους οποίους μόλις είδε ο
δυστυχής, έσπευσε να κατέλθει με τις λίγες αποσκευές του προς αποβίβαση.
Αλλά ώ της αμέτρου φιλανθρωπίας του Θεού και της ακαταμάχητου δυνάμεως του
τιμίου Σταυρού !!!
Ετοιμαζόμενος ο πτωχός να απλώσει το πόδι του επί του φανταστικού πλοίου,
έκαμε εκ κεκτημένης καλής συνήθειας το σημείον του τιμίου Σταυρού και αυθωρεί
και παραχρήμα, εξαφανίστηκε η δαιμονική φαντασία και έμεινε ο ταλαίπωρος
μπροστά στο χείλος της αποκρήμνου βαθιάς θαλάσσιας αβύσσου, της γεμάτης καρχαριών.
Συναισθάνθηκε τότε τη δαιμονιώδη συσκότισή του και επιστρέψας στην ασκητική
του καλύβη, δόξασε ευγνωμόνως τον πανεύσπλαχνο Θεό, για την αδόκητη σωτηρία
του, και πήγε σε πνευματικούς Πατέρες εξομολογηθείς το περιστατικό.
ΠΗΓΗ : ΓΑΒΡΙΗΛ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ
ΑΡΧΙΜ., ΛΑΥΣΑΪΚΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, Α΄
εκδ., ΕΝ ΒΟΛΩ 1953, σελ. 30 κ.ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου