ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΗΣ ΕΥΛΑΒΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΦΗΣ ΤΩΝ ΠΑΠΠΟΥΔΩΝ ΜΑΣ Δ΄

Όταν είμεθα μικρά παιδιά και επηγαίναμεν στο σχολείον, οι διδάσκαλοί μας μας παρέδιδαν όλα τα μαθήματα κάθε ημέραν……… Μερικοί δε διδάσκαλοί μας ήσαν τόσον ευλαβείς και είχον τόσον φόβον Θεού, όπου όταν μας ωμιλούσαν περί Θεού, διά την Παναγίαν και τους Αγίους, έτρεχον ποταμηδόν τα δάκρυα από τους οφθαλμούς των.

Δεν ήταν και τότε κορίτσια ; Επαίζαμε διάφορα παιχνίδια μαζί με τα κορίτσια, και καμμίαν φοράν δεν εσκεφθήκαμεν πονηρά. Ενηστεύαμεν όλας τας Σαρακοστάς, ήτοι την Μεγάλην Σαρακοστήν, ως και την Σαρακοστήν των Χριστουγέννων, επίσης ενηστεύαμεν και κατά τας ημέρας του Δεκαπενταυγούστου, ως και την νηστείαν των αγίων Αποστόλων. Όλας δηλαδή τας νηστείας τας κεκανονισμένας από την αγίαν Εκκλησίαν μας. Τετάρτην και Παρασκευήν, λάδι δεν ετρώγαμε, και αν ήτο και κανένας περισσότερον βιαστής, δεν έτρωγε ούτε και την Δευτέραν. Κάθε Κυριακήν επηγαίναμε εις την Εκκλησίαν, καθώς και εις τας εορτάς των μεγάλων Αγίων. Οι ιερείς έβλεπαν τους γονείς και τα παιδιά και εχαίροντο, γιατί εις τα πρόσωπα όλων ήτο ζωγραφισμένη η μακαρία απλότης. 

Σήμερα οι διδάσκαλοι πηγαίνουν τα παιδιά εις τα θέατρα και τους κινηματογράφους, που είναι τόποι σκότους και διαφθοράς. Τότε οι ιδικοί μας διδάσκαλοι μας έπαιρναν εις την Κούλουρην (Σαλαμίνα), εις την Εκκλησίαν της Παναγίας της Φανερωμένης. Εκεί μόλις εισέρχεσαι επάνω από την πόρτα είναι ζωγραφισμένη η Δευτέρα Παρουσία του Δεσπότου Χριστού. Εις αυτήν μας έδειχναν οι διδάσκαλοι μας πρώτα τους Αγίους και τους Δικαίους, που ήσαν κοντά εις τον Χριστόν και εχαίροντο ευφραινόμενοι από την θέαν του Τρισυποστάτου Θεού. Και κατόπιν μας έδειχναν τους κολασμένους, που ήσαν κάτω εις τις φλόγες καιόμενοι και βασανιζόμενοι. Μερικών δε τα κεφάλια ήσαν προς τα κάτω και εκαίοντο από τις φλόγες. Εμείς ως μικρά παιδιά ερωτούσαμεν τους διδασκάλους δι’ αυτά που μας έδειχναν και εκείνοι μας εξηγούσαν και μας εδίδασκον να μισήσωμεν την αμαρτίαν και να αγαπήσωμεν τον Θεόν και την αρετήν και να αποφεύγωμεν τας βλαβεράς συναναστροφάς και να μη κάνωμεν απρεπείς συζητήσεις.

Εμείς μικρά παιδιά τότε εδεχόμεθα ευχαρίστως όλας τας καλάς αυτάς συμβουλάς και ουδέποτε παρηκούσαμεν εις τους εις τους γονείς και εις τους Πνευματικούς μας.

ΠΗΓΗ : +ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ ΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΟΥ, ΓΕΡΟΝΤΙΚΑΙ ΕΝΘΥΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ, ΤΟΜ. Α΄, Β΄ ΕΚΔ., ΙΕΡΑ ΚΟΙΝΟΒΙΑΚΗ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ, ΜΩΛΟΣ ΛΟΚΡΙΔΟΣ, 2011, σσ. 67 κ.ε.