Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ (Γεν. 7-9) – ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ κ.κ. ΙΕΡΕΜΙΑ

Ο Δίκαιος Νώε - τοιχογραφία στο Πρωτάτον.

1. Μελετᾶμε, ἀδελφοί χριστιανοί, τό πρῶτο βιβλίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τήν Γένεση. Μιλήσαμε μέχρι τώρα γιά τήν δημιουργία τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρώπου. Μιλήσαμε γιά τήν τοποθέτηση τοῦ ἀνθρώπου στόν Παράδεισο, γιά τήν ἁμαρτία τους σ᾿ αὐτόν, πού τήν λέμε «πτώση», καί τήν ἔξωσή του ἔπειτα ἀπό τόν Παράδεισο. Στόν Παράδεισο ὁ ἄνθρωπος εἶχε μιά ὄμορφη κοινωνία μέ τόν Θεό. Τήν χάλασε ὅμως μέ την πτώση του τήν κοινωνία αὐτή καί σάν ἀποτέλεσμα αὐτοῦ ἦταν τό ὅτι χάλασε και τήν κοινωνία του μέ τούς ἀνθρώπους. Ὁ Κάιν φόνευσε τόν ἀδελφό του τόν Ἄβελ, λέγαμε στό προηγούμενο κήρυγμά μας. Αὐτό σημαίνει ὅτι γιά νά ἔχουμε οἱ ἄνθρωποι καλή σχέση μεταξύ μας πρέπει πρῶτα νά ἔχουμε καλή σχέση μέ τόν Θεό. Οἱ ἄνθρωποι, ἀγαπητοί μου, αὐξάνονταν καί εἴπαμε ὅτι ἔχουμε δύο γενεές τῶν ἀνθρώπων: Ἡ καλή γενεά, ἀφοῦ τώρα σκοτώθηκε ὁ Ἄβελ, ἔχει ἀρχηγό τόν Σήθ. Εἶναι οἱ Σηθῖτες. Καί ἡ κακή γενεά ἔχει ἀρχηγό τόν Κάιν. Εἶναι οἱ Καϊνῖτες. Θά δοῦμε σέ ὅλη τήν Παλαιά Διαθήκη τήν μέριμνα τοῦ Θεοῦ νά διατηρηθεῖ ἁγνή καί καθαρή ἡ καλή γενεά, γιατί ἀπό αὐτήν τήν γραμμή θά προέλθει ὁ Μεσσίας. Γι᾿ αὐτό καί ὁ Θεός ἤθελε νά εἶναι χωριστή ἡ μία γενεά ἀπό τήν ἄλλη, ὅπως τό εἶπε στό Πρωτοευαγγέλιο, πού λέγαμε: «Θά στήσω ἔχθρα μεταξύ σοῦ – εἶπε στόν ὄφι – καί τῆς γυναίκας καί μεταξύ τοῦ σπέρματός σου καί τοῦ σπέρματος αὐτῆς» (Γεν. 3,15). Εἶναι αὐτό πού μᾶς λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Μή συσχηματίζεσθε τῷ αἰῶνι τοῦτο» (Ρωμ. 12,2). Εἴπαμε ὅμως στό προηγούμενο κήρυγμα ὅτι ἀναμείχθηκαν οἱ δύο γενεές, ἡ καλή καί ἡ κακή γενεά, καί ἔκαναν γάμο μεταξύ τους. Αὐτό ἔφερε τόν μεγάλο κατακλυσμό, γιά τόν ὁποῖο θα σᾶς μιλήσω σήμερα.

2. Ὁ Θεός, ἀγαπητοί μου, ἀποφάσισε νά καταστρέψει τόν κόσμο πού μολύνθηκε ἀπό τήν ἁμαρτία, ἀλλά ἀποφάσισε νά διασώσει καί ἕνα ὑπόλοιπο ἀνθρώπων καί ζώων ὡς μία ἀρχή γιά ἕνα νέο κόσμο (Γεν. 6,5-22). Ἐξέλεξε λοιπόν ὁ Θεός ἀπό τήν καλή γενεά, τήν γενεά τοῦ Σήθ, ἐξέλεξε ἕνα δίκαιο ἄνδρα, τόν Νῶε. Τοῦ ἔδωσε τήν ἐντολή νά κάνει μία μεγάλη κιβωτό, γιά νά σώσει σ᾿ αὐτήν ἀπό τήν ἐρχόμενη καταστροφή τόν ἑαυτό του, τήν οἰκογένειά του καί ἕνα μεγάλο πλῆθος ζώων (Γεν. 6,9-22). Ἄρχισε ὁ κατακλυσμός καί διάρκεσε ἑκατόν πενήντα μέρες. Καταστράφηκαν ὅλοι ἐκτός ἀπό τόν Νῶε καί ἀπό ὅσους εἶχε στήν κιβωτό. Ὁ κατακλυσμός εἶναι ἕνα ἱστορικό γεγονός, βεβαιωμένο ἀπό τήν ἐπιστήμη. Οἱἀρχαιολογικές ἔρευνες ἔχουν ἀνακαλύψει ὅτι πραγματικά ἕνας μεγάλος κατακλυσμός συνέβη στήν Μεσοποταμία γύρω στό 4.000 π.Χ. Καί οἱ ἱστορίες τῶν διαφόρων λαῶν (τῶν Βαβυλωνίων, τῶν Ἀσσυρίων, τῶν Περσῶν, τῶν Ἰνδῶν, τῶν Ἑλλήνων, τῶν Κινέζων, τῶν Φρυγῶν κ.ἄ.) μιλᾶνε κατά παραλλαγές σάν παράδοση γιά ἕνα μεγάλο κατακλυσμό, πού κατέστρεψε ὅλη τήν ἀνθρωπότητα, ἐκτός ἀπό μία οἰκογένεια. Δεν ἔχουν ὅμως οἱ ἱστορίες αὐτές τῶν διαφόρων λαῶν γιά τόν κατακλυσμό τήν θεολογία πού ἔχει ἡ ἱστορία τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Στήν Ἁγία Γραφή λέγεται καθαρά ὅτι ἡ αἰτία τοῦ κατακλυσμοῦ ἦταν οἱ ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων. Δέν ξέρω ὅμως νά σᾶς πῶ, χριστιανοί μου, ἄν ὁ κατακλυσμός ἦταν παγκόσμιος ἤ ἦταν τοπικός. Δέν νομίζω ὅτι ἦταν παγκόσμιος, γιατί δέν κατοικεῖτο ὅλη ἡ γῆ. Ἐκεῖνο ὅμως πού εἶναι βέβαιο εἶναι ὅτι καταστράφηκαν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι καί ὅλα τά ζῶα, ἐκτός βέβαια αὐτῶν πού βρίσκονταν στήν κιβωτό (Γεν. 7,21-23).

3. Στόν κατακλυσμό τῆς ἐποχῆς τοῦ Νῶε, ἀδελφοί, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας εἶδε τό μυστήριο τοῦ ἱεροῦ Βαπτίσματος (βλ. Α΄ Πέτρ. 3,18.20-21). (α) Πραγματικά, ὁ κατακλυσμός τοῦ Νῶε μπορεῖ νά θεωρηθεῖ σάν ἕνα «μεγάλο βάπτισμα». Τά νερά τοῦ κατακλυσμοῦ καθάρισαν τήν γῆ ἀπό τούς μολυσμούς τῶν ἁμαρτωλῶν καί ἔσωσαν αὐτούς πού ἦταν στήν κιβωτό, γιατί τούς ὕψωναν πάνω ἀπό τήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς, ὅπου θά καταστρέφονταν. Αὐτό, πραγματικά, εἶναι τύπος τοῦ ἱεροῦ βαπτίσματος. Γιατί στά νερά τοῦ βαπτίσματος καταστρέφεται – ἐξαλείφεται τό προπατορικό ἁμάρτημα αὐτοῦ πού βαπτίζεται, ἀλλά σώζεται αὐτός ὁ ἴδιος, γιατί ἐνσωματώνεται στο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή στήν Ἐκκλησία.

(β) Στό μυστήριο τοῦ βαπτίσματος ὁ ἄνθρωπος βυθίζεται στό νερό. Πολλές φορές στήν Ἁγία Γραφή τά νερά χρησιμοποιοῦνται σάν σύμβολο τοῦ χάους καί τοῦ θανάτου. Ἄς θυμηθοῦμε τό βύθισμα τοῦ Πέτρου στά νερά τῆς θάλασσας, πού ἔνοιωσε ὅτι πνίγεται. Ἀλλά σ᾿ αὐτά τά ὕδατα τοῦ θανάτου κατέβηκε ὁ Χριστός μέ τόν δικό Του θάνατο και τά γέμισε μέ τήν παρουσία Του. Τά νερά τοῦ βαπτίσματος λοιπόν παριστάνουν ὄχι μόνο τόν θάνατο, ἀλλά καί ἕνα κόσμο πού μεταμορφώθηκε μέ τήν σάρκωση τοῦ Χριστοῦ. Βυθιζόμενος στά νερά τῆς Κολυμβήθρας ὁ βαπτιζόμενος συμμετέχει στόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ. Καί ἀναδυόμενος ἀπό τήν ἁγία Κολυμβήθρα εἶναι σύμβολο ὅτι συμμετέχει στήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Μέ τό βάπτισμα λοιπόν τυπώνουμε πάνω μας αὐτά τά δύο μεγάλα δόγματα τῆς πίστης μας, τόν θάνατο καί τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.

(γ) Ὁ κατακλυσμός στίς ἡμέρες τοῦ Νῶε εἶναι ἕνα σύμβολο τῆς Δεύτερης Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ. Τότε, ἐπί Νῶε, ἡ γῆ καταστράφηκε μέ τό νερό. Ἀλλά, ὅπως μᾶς λέει ὁ ἀπόστολος Πέτρος, «ὁ σημερινός κόσμος, πού διατηρεῖται μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, θά καταστραφεῖ μέ τήν φωτιά τήν ἡμέρα ἐκείνη, κατά τήν ὁποία θά κριθοῦν καί θά καταδικαστοῦν οἱ ἀσεβεῖς» (Β΄ Πέτρ. 3,7).

(δ) Στόν κατακλυσμό τῆς ἐποχῆς τοῦ Νῶε σώθηκαν μόνον ὅσοι ἦταν μέσα στην κιβωτό. Οἱ ἄλλοι πνίγηκαν. Ἡ κιβωτός, ἀδελφοί μου, συμβολίζει τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἄς το καταλάβουμε : Ἡ σωτηρία μας εἶναι μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἔξω ἀπό αὐτήν εἶναι τό χάος καί ὁ χαμός.

ΠΗΓΗ : ΑΠΛΗ ΚΑΤΗΧΗΣΗ, Συντάκτης: † Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος & Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας, Ἀριθμ. 36, ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009, σ. 12 κ.ε.