"Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς" (Κατά Ιωάννη 8,32).

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ


TOY ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΡΕΝΤΑΚΗ 

Γιὰ ἕναν βαπτισμένο Χριστιανὸ ὁ Ἐκκλησιασμὸς εἶναι ἡ ζωή του.
Δὲν νοεῖται νὰ πιστεύει κάποιος στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ νὰ μὴν βρίσκεται τὴν Κυριακὴ στὸ Ναὸ γιὰ νὰ συναντηθεῖ μαζί Του.
Νὰ τί μᾶς λέει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς γιὰ τὴν Κυριακή.
Ἐκεῖνο τὸ κέρδος ὁπού γίνεται τὴν Κυριακὴν εἶναι ἀφωρισμένο καὶ κατηραμένο"
«Τὶς Κυριακὲς νὰ μὴ δουλέψητε ὁλότελα. Μήτε νὰ πωλήσετε μήτε νὰ ἀγοράσητε, οὔτε χωράφι οὔτε ἀμπέλι νὰ κοιτάζετε, μήτε νὰ φωκαλίζετε τὰ ἀχούρια σας· μονάχα νὰ διαβάζετε βιβλία, νὰ μαθαίνετε τὸ καλὸν καὶ τὸ τέλος τῆς ζωῆς μας, ὅτι ὅλοι θέλομεν ἀποθάνει καθὼς τὸ βλέπομεν καθ' ἑκάστην».
Ἐπῆγεν ὁ Κύριος εἰς τὴν κόλασιν καὶ ἔβγαλε τὸν Ἀδάμ, τὴν Εὔαν καὶ τὸ γένος του. Ἀνέστη τὴν τρίτην ἡμέραν. Ἐφάνη δώδεκα φορᾷς εἰς τοὺς Ἀποστόλους του. Ἔγινε χαρὰ εἰς τὸν οὐρανόν, χαρὰ εἰς τὴν γῆν καὶ εἰς ὅλον τὸν κόσμον. Φαρμάκι καὶ σπαθὶ δίστομον εἰς τὴν καρδίαν τῶν Ἑβραίων καὶ μάλιστα τοῦ διαβόλου. Διὰ τοῦτο καὶ οἱ Ἑβραῖοι δὲν κατακαίονται ἄλλην ἡμέραν τόσον, ὡσὰν τὴν Κυριακήν, ὅπου ἀκούουν τὸν παπά μας νὰ λέγει : “Ὁ ἀναστᾶς ἐκ νεκρῶν Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἠμών”. Διότι ἐκεῖνο ὅπου ἐσπούδαζον οἱ Ἑβραῖοι νὰ κάμουν διὰ νὰ ἐξαλείψουν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μας, ἐγύρισεν ἐναντίον τῆς κεφαλῆς των. Πρέπει καὶ ἠμεῖς, ἀδελφοί μου, νὰ χαιρώμεθα πάντοτε, μὰ περισσότερον τὴν Κυριακήν, ὁπού εἶναι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ μας. Διότι Κυριακὴ ἡμέραν ἔγινεν ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας. Κυριακὴν ἡμέραν μέλλει ὁ Κύριος νὰ ἀναστήσει ὅλον τὸν κόσμον. Πρέπει καὶ ἠμεῖς νὰ ἐργαζώμεθα τὰς ἐξ ἡμέρας διὰ ταῦτα τὰ μάταια, γήινα καὶ ψεύτικα πράγματα, καὶ τὴν Κυριακὴν νὰ πηγαίνωμεν εἰς τὴν ἐκκλησίαν καὶ νὰ στοχαζώμεθα τὰς ἁμαρτίας μας, τὸν θάνατον, τὴν κόλασιν, τὸν παράδεισον, τὴν ψυχὴν μᾶς ὁπού εἶναι τιμιωτέρα ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμον, καὶ ὄχι νὰ πολυτρώγωμεν, νὰ πολυπίνωμεν καὶ νὰ κάμνωμεν ἁμαρτίας, οὔτε νὰ ἐργαζώμεθα καὶ νὰ πραγματευώμεθα τὴν Κυριακήν. Ἐκεῖνο τὸ κέρδος ὁπού γίνεται τὴν Κυριακὴν εἶναι ἀφωρισμένο καὶ κατηραμένο, καὶ βάνετε φωτιὰ καὶ κατάρα εἰς τὸ σπίτι σας καὶ ὄχι εὐλογίαν. Καὶ ἢ σὲ θανατώνει ὁ Κύριος παράκαιρα, ἢ τὴν γυναῖκα σου, ἢ τὸ παιδί σου, ἢ τὸ ζῷον σου ψοφᾷ, ἢ ἄλλον κακόν σου κάμνει. Ὅθεν, ἀδελφοί μου, διὰ νὰ μὴ πάθετε κανένα κακό, μήτε ψυχικὸν μήτε σωματικόν, ἐγὼ σᾶς συμβουλεύω νὰ φυλάγετε τὴν Κυριακήν, ὡσὰν ὁπού εἶναι ἀφιερωμένη εἰς τὸν Θεόν. Ἐδῶ πῶς πηγαίνετε, χριστιανοί μου ; Τὴν φυλάγετε τὴν Κυριακὴν ; Ἂν εἶσθε χριστιανοί, νὰ τὴν φυλάγετε. Ἔχετε ἐδῶ πρόβατα ; Τὸ γάλα τῆς Κυριακῆς τί τὸ κάμνετε ; Ἄκουσε, παιδί μου, νὰ τὸ σμίγεις ὅλο καὶ νὰ τὸ κάμνεις ἑπτὰ μερίδια. Καὶ τὰ ἓξ μερίδια κράτησέ τα διὰ τὸν ἑαυτό σου, καὶ τὸ ἄλλον μερίδιον τῆς Κυριακῆς, ἂν θέλεις δῶσε τὸ ἐλεημοσύνην εἰς τοὺς πτωχούς, ἢ εἰς τὴν ἐκκλησίαν διὰ νὰ εὐλογήσει ὁ Θεὸς τὰ πράγματά σου. Καὶ νὰ τύχει ἀνάγκη καὶ θέλεις νὰ πωλήσεις πράγματα φαγώσιμα τὴν Κυριακήν, ἐκεῖνο τὸ κέρδος μὴ τὸ σμίγεις εἰς τὴν σακκούλα σου, διότι τὴν μαγαρίζει. Ἀλλὰ δῶσε τὸ ἐλεημοσύνην, διὰ νὰ σᾶς φυλάγει ὁ Θεός.
Ἐδῶ μας λέει ὅτι Κυριακὴ ἔγινε ὁ Εὐαγγελισμός, Κυριακὴ ἀναστήθηκε ὁ Κύριός μας ἀλλὰ καὶ Κυριακὴ θὰ γίνει ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν δηλ. ἡ Δευτέρα Παρουσία.
Σκεφτῆτε ἀδελφοὶ νὰ ἔρθει ὁ Κύριος ἡμέρα Κυριακὴ καὶ ἐμεῖς νὰ δουλεύουμε, νὰ κοιμόμαστε ἢ νὰ ξενυχτᾶμε στὰ κέντρα, τί θὰ ποῦμε τότε; Θὰ πάθουμε ὅτι ἔπαθαν οἱ πέντε Παρθένες ποὺ ἔμειναν ἔξω ἀπὸ τὸν Νυμφῶνα, θὰ βρεθοῦμε ἔξω ἀπὸ τὸν Παράδεισο. Τόσο Φεβερὸ εἶναι νὰ ἀπουσιάζουμε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ἡμέρα Κυριακή.
Κυριακή πρωὶ  πῆγαν στὸν Τάφο τοῦ Χριστοῦ μας οἱ μυροφόρες γυναῖκες καὶ ἀξιώθηκαν νὰ δοῦνε τὸν Ἀναστάντα Σωτῆρα Χριστό.
Βλέπεται τί λέει ὁ ἄγγελος στὶς Μυροφόρες. Νὰ πᾶνε νὰ ποῦνε στοῦ Μαθητὲς ὅτι θὰ τοὺς συνατήσει στὴν Γαλιλαία ὅπως τοὺς εἶχε ὑποσχεθεῖ. Κυριακή τους ἐπισκέφτηκε κεκλησμένων τῶν Θυρῶν. Κυριακὴ κατῆλθε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα στοὺς Ἀποστόλους.
Ἔτσι Κυριακὴ ὁ Κύριός μας,  μᾶς περιμένει στὸν Ναό, γιὰ νὰ μᾶς συναντήσει κι ἐμεῖς δυστυχῶς χάνουμε τὴν συνάντηση αὐτή. Ποιὸς δὲν θὰ  ἤθελε νὰ προσκυνήσει τὸν Κύριο ὅπως οἱ μυροφόρες;  Κι ὅμως κάθε Κυριακὴ ὁ Κύριος μᾶς περιμένει.
Καὶ ἕνα κείμενο ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο, ἕνα κείμενο ποὺ γράφτηκε πρὶν 16 αἰῶνες ἀλλὰ νομίζει κάποιος ὅτι ὁ Ἄγος τὰ γράφει σήμερα, ἂν ἀλλάξει μόνο τὴ λέξη ἱππόδρομο καὶ βάλλει τὰ διάφορα γήπεδα θὰ καταλάβει.

Γιατί δὲν ἐκκλησιάζεσαι;

Πὰρ  ὅλα αὐτά, λίγοι εἶναι ἐκεῖνοι ποῦ ἔρχονται στὴν ἐκκλησία. Τί θλιβερό! Στοὺς χοροὺς καὶ στὶς διασκεδάσεις τρέχουμε πρόθυμα. Τὶς ἀνοησίες τῶν τραγουδιστῶν τὶς ἀκοῦμε μὲ εὐχαρίστηση. Τὶς αἰσχρολογίες τῶν ἠθοποιῶν τὶς ἀπολαμβάνουμε γιὰ ὧρες, δίχως νὰ βαριόμαστε. Καὶ μόνο ὅταν μιλάει ὁ Θεός, χασμουριόμαστε, ξυνόμαστε καὶ ζαλιζόμαστε. Μὰ καὶ στὰ ἱπποδρόμια, μολονότι δὲν ὑπάρχει στέγη γιὰ νὰ προστατεύει τοὺς θεατὲς ἀπὸ τὴ βροχή, τρέχουν οἱ περισσότεροι σὰν μανιακοί, ἀκόμα κι ὅταν βρέχει ραγδαία, ἀκόμα κι ὅταν ὁ ἄνεμος σηκώνει τὰ πάντα. Δὲν λογαριάζουν οὔτε τὴν κακοκαιρία οὔτε τὸ κρύο οὔτε τὴν ἀπόσταση. Τίποτα δὲν τοὺς κρατάει στὰ σπίτια τους. Ὅταν, ὅμως, πρόκειται νὰ πᾶνε στὴν ἐκκλησία, τότε καὶ τὸ ψιλόβροχο τοὺς γίνεται ἐμπόδιο. Κι ἂν τοὺς ρωτήσεις, ποιὸς εἶναι ὁ Ἀμῶς ἢ ὁ Ὀβδιού, πόσοι εἶναι οἱ προφῆτες ἢ οἱ ἀπόστολοι, δὲν μποροῦν ν  ἀνοίξουν τὸ στόμα τους. Γιὰ τ  ἄλογα, ὅμως, τοὺς τραγουδιστὲς καὶ τοὺς ἠθοποιοὺς μποροῦν νὰ σὲ πληροφορήσουν μὲ κάθε λεπτομέρεια. Εἶναι κατάσταση αὐτή;
Γιορτάζουμε μνῆμες ἁγίων, καὶ σχεδὸν κανένας δὲν παρουσιάζεται στὸ ναό. Φαίνεται πῶς ἡ ἀπόσταση παρασύρει τοὺς χριστιανοὺς στὴν ἀμέλεια· ἢ μᾶλλον ὄχι ἡ ἀπόσταση, ἀλλὰ ἡ ἀμέλεια μόνο τους ἐμποδίζει. Γιατί, ὅπως τίποτα δὲν μπορεῖ νὰ ἐμποδίσει αὐτὸν ποῦ ἔχει ἀγαθὴ προαίρεση καὶ ζῆλο νὰ κάνει κάτι, ἔτσι καὶ τὸν ἀμελῆ, τὸν ρᾴθυμο καὶ ἀναβλητικὸ ὅλα μποροῦν νὰ τὸν ἐμποδίσουν.
Οἱ μάρτυρες ἔχυσαν τὸ αἷμα τους γιὰ τὴν Ἀλήθεια, κι ἐσὺ λογαριάζεις μία τόσο μικρὴ ἀπόσταση; Ἐκεῖνοι θυσίασαν τὴ ζωή τους γιὰ τὸ Χριστό, κι ἐσὺ δὲν θέλεις οὔτε λίγο νὰ κοπιάσεις; Ὁ Κύριος πέθανε γιὰ χάρη σου, κι ἐσὺ Τὸν περιφρονεῖς; Γιορτάζουμε μνῆμες ἁγίων, κι ἐσὺ βαριέσαι νὰ ἔρθεις στὸ ναό, προτιμώντας νὰ κάθεσαι στὸ σπίτι σου; Καὶ ὅμως, πρέπει νὰ ἔρθεις, γιὰ νὰ δεῖς τὸ διάβολο νὰ νικιέται, τὸν ἅγιο νὰ νικάει, τὸ Θεὸ νὰ δοξάζεται καὶ τὴν Ἐκκλησία νὰ θριαμβεύει.

Προσοχ κα προσευχή

λλ κα διαγωγή μας, σο βρισκόμαστε μέσα στ ναό, ς εναι πρέπουσα, πως ρμόζει σ νθρωπο πο βρίσκεται μπροστ στ Θεό. Ν μν σχολούμαστε μ σκοπες συζητήσεις, μ ν στεκόμαστε μ φόβο κα τρόμο, μ προσοχ κα προθυμία, μ τ βλέμμα στραμμένο στ γ κα τν ψυχ ψωμένη στν ορανό.
Γιατ ρχονται πολλο στν κκλησία, παναλαμβάνουν μηχανικ ψαλμος κα εχές, κα φεύγουν, δίχως ν ξέρουν τί επαν. Τ χείλη κινονται, λλ τ᾿ ατι δν κονε. σ δν κος τν προσευχή σου, κα θέλεις ν σ εσακούσει Θεός; Γονάτισα, λες· λλ νος σου πετοσε μακριά. Τ σμα σου ταν μέσα στν κκλησία κα ψυχή σου ξω. Τ στόμα λεγε τν προσευχ κα νος μετροσε τόκους, συμβόλαια, συναλλαγές, χωράφια, κτήματα, συναναστροφς μ φίλους. Κι λα ατ συμβαίνουν, γιατ διάβολος εναι πονηρός· ξέρει πς τν ρα τς προσευχς κερδίζουμε πολλά, γι᾿ ατ τότε πιτίθεται μ μεγαλύτερη σφοδρότητα. λλες φορς εμαστε ξαπλωμένοι στ κρεβάτι, κα τίποτα δν σκεφτόμαστε· ρθαμε μως στν κκλησία ν προσευχηθομε, κα διάβολος μς βαλε να σωρ λογισμούς, στε καθόλου ν μν φεληθομε.
ν, λήθεια, Θεός σου ζητήσει λόγο γι τν διαφορία κα τν σέβεια πο δείχνεις στς λατρευτικς συνάξεις, τί θ κάνεις; Νά, τν ρα πο Ατς σο μιλάει, σύ, ντ ν προσεύχεσαι, χεις πιάσει κουβέντα μ τν διπλανό σου γι πράγματα νώφελα. Κα λα τ᾿ λλα μαρτήματά μας ν παραβλέψει Θεός, τοτο φτάνει γι ν στερηθομε τ σωτηρία. Μν τ θεωρες μικρ παράπτωμα. Γι ν καταλάβεις, τ βαρύτητά του, σκέψου τί γίνεται στν νάλογη περίπτωση τν νθρώπων. ς ποθέσουμε τι συζητς μ᾿ να πίσημο πρόσωπο μ᾿ ναν γκάρδιο φίλο σου. Κα ν κενος σο μιλάει, σ γυρίζεις διάφορα τ κεφάλι σου κα ρχίζεις ν κουβεντιάζεις μ κάποιον λλο. Δν θ προσβληθε συνομιλητής σου π᾿ ατ τν πρέπειά σου; Δν θ θυμώσει; Δν θ σο ζητήσει τ λόγο;
λίμονο! Βρίσκεσαι στ θεία Λειτουργία, κι ν τ βασιλικ τραπέζι εναι τοιμασμένο, ν μνς το Θεο θυσιάζεται γι χάρη σου, ν ερέας γωνίζεται γι τ σωτηρία σου, σ διαφορες. Τν ρα πο τ ξαπτέρυγα Σεραφεμ σκεπάζουν τ πρόσωπά τους π δέος κα λες ο οράνιες δυνάμεις μαζ μ τν ερέα παρακαλον τ Θε γι σένα, τ στιγμ πο κατεβαίνει π τν οραν φωτι το γίου Πνεύματος κα τ αμα το Χριστο χύνεται π τν χραντη πλευρά Του μέσα στ γιο Ποτήριο, τ στιγμ ατ συνείδησή σου, ραγε, δν σ λέγχει γι τν προσεξία σου; Σκέψου, νθρωπέ μου, μπροστ σ Ποιν στέκεσαι τν ρα τς φρικτς μυσταγωγίας κα μαζ μ ποιος – μ τ Χερουβείμ, μ τ Σεραφείμ, μ λες τς οράνιες δυνάμεις. ναλογίσου μαζ μ ποιος ψάλλεις κα προσεύχεσαι. Εναι ρκετ γι ν συνέλθεις, ταν θυμηθες τι, ν χεις λικ σμα, ξιώνεσαι ν μνες τν Κύριό της κτίσεως μαζ μ τος σώματους γγέλους.
Μ συμμετέχεις, λοιπόν, στν ερ κείνη μνδία μ διαφορία. Μν χεις στ νο σου βιοτικς σκέψεις. Διξε κάθε γήινο λογισμ κα νέβα νοερ στν ορανό, κοντ στ θρόνο το Θεο. Πέταξε κε μαζ μ τ Σεραφείμ, φτερούγισε μαζί τους, ψάλε τν τρισάγιο μνο στν Παναγία Τριάδα.

θεία Κοινωνία

Κα σν ρθει στιγμ τς θείας Κοινωνίας κα πρόκειται ν πλησιάσεις τν γία Τράπεζα, πίστευε κλόνητα πς κε εναι παρν Χριστός, Βασιλις τν λων. ταν δες τν ερέα ν σο προσφέρει τ σμα κα τ αμα το Κυρίου, μ νομίσεις τι ερέας τ κάνει ατό, λλ πίστευε τι τ χέρι πο πλώνεται εναι το Χριστο. Ατς πο λάμπρυνε μ τν παρουσία Το τν τράπεζα το Μυστικο Δείπνου, Ατς κα τώρα διακοσμε τν Τράπεζα τς θείας Λειτουργίας. Παραβρίσκεται πραγματικ κα ξετάζει το καθενς τν προαίρεση κα παρατηρε ποις πλησιάζει μ ελάβεια ταιριαστ στ γιο Μυστήριο, ποις μ πονηρ συνείδηση, μ σκέψεις βρωμερς κα κάθαρτες, μ πράξεις μολυσμένες. ναλογίσου, λοιπόν, κι σ ποι λάττωμά σου διόρθωσες, ποιν ρετ κατόρθωσες, ποιν μαρτία σβησες μ τν ξομολόγηση, σ τί γινες καλύτερος. ν συνείδησή σου σ πληροφορε τι φρόντισες ρκετ γι τν πούλωση τν ψυχικν σου τραυμάτων, ν κανες κάτι περισσότερο π τ νηστεία, κοινώνησε μ φόβο Θεο. λλις, μενε μακρι π τ χραντα Μυστήρια. Κα ταν καθαριστες π᾿ λες τς μαρτίες σου, τότε ν πλησιάσεις.
Ν προσέρχεστε, λοιπόν, στ θεία Κοινωνία μ φόβο κα τρόμο, μ συνείδηση καθαρή, μ νηστεία κα προσευχή. Χωρς ν θορυβετε, χωρς ν ποδοπαττε κα ν σπρώχνετε τος διπλανούς σας. Γιατί ατ ποτελε τ μεγαλύτερη τρέλα κα τ χειρότερη περιφρόνηση τν θείων Μυστηρίων.
Πές μου, νθρωπε, γιατ κάνεις θόρυβο; Γιατί βιάζεσαι; Σ πιέζει τάχα νάγκη ν κάνεις τς δουλειές σου; Κα σο περνάει ραγε, τν ρα πο πς ν κοινωνήσεις, σκέψη τι χεις δουλειές; χεις μήπως τν ασθηση τι εσαι πάνω στ γ; Νομίζεις τι βρίσκεσαι μαζ μ νθρώπους κα χι μ τος χορος τν γγέλων; Μ κάτι τέτοιο εναι δεγμα πέτρινης καρδις...

Κάθε πότε ν κοινωνομε;

πάρχει κι να λλο θέμα: Πολλο κοινωνον μία φορ τ χρόνο, λλοι δυ φορές, λλοι περισσότερες. Ποιος π᾿ ατος θ πιδοκιμάσουμε; σους μι φορά, σους πολλς σους λίγες φορς μεταλαβαίνουν; Οτε τος μία οτε τς πολλς οτε τος λίγες, μ κείνους πο πλησιάζουν στ γιο Ποτήριο μ καρδι γνή, μ βίο νεπίληπτο. Ατο ς κοινωνον πάντα. Ο λλοι, ο μετανόητοι μαρτωλοί, ς μένουν μακρι π τ χραντα Μυστήρια, γιατί λλις κρμα κα καταδίκη, τοιμάζουν γι τν αυτό τους. γιος πόστολος λέει: «ποιος τρώει τν ρτο κα πίνει τ ποτήριο το Κυρίου μ τρόπο νάξιο, γίνεται νοχος μαρτήματος πέναντι στ σμα κα στ αμα το Κυρίου, προκαλώντας τν καταδίκη του» (Α Κορ. 11:27, 29). Θ τιμωρηθε, δηλαδή, τόσο αστηρά, σο κα ο σταυρωτς το Χριστο, φο κι κενοι γιναν νοχοι μαρτήματος πέναντι στ σμα Του.
Πολλο π τος πιστος χουν φτάσει σ τέτοιο σημεο περιφρονήσεως τν γίων Μυστηρίων, στε, ν εναι γεμάτοι π μέτρητες κακίες κα δν διορθώνουν καθόλου τν αυτό τους, κοινωνον στς γιορτς προετοίμαστοι. Μ γνωρίζοντας τι προϋπόθεση τς θείας Κοινωνίας δν εναι γιορτή, λλά, καθς επαμε, καθαρ συνείδηση. Κα πως ατς πο δν ασθάνεται κανένα κακ στ συνείδησή του, πρέπει καθημεριν ν προσέρχεται στ θεία Κοινωνία, τσι κι ατς πο εναι φορτωμένος μαρτήματα κα δν μετανοε, πρέπει ν μν κοινωνε οτε στ γιορτή. Γι᾿ ατ κα πάλι σς παρακαλ λους ν μν πλησιάζετε στ θεα Μυστήρια τσι προετοίμαστοι κι πειδ τ παιτε γιορτή, λλά, ν κάποτε ποφασίσετε ν λάβετε μέρος στ θεία Λειτουργία κα ν κοινωνήσετε, ν καθαρίζετε καλ τν αυτό σας, π πολλς μέρες πρίν, μ τ μετάνοια, τν προσευχή, τν λεημοσύνη, τ φροντίδα γι τ πνευματικ πράγματα.

Παραμον ς τν πόλυση

ρθες, λοιπόν, στν κκλησία κα ξιώθηκες ν συναντήσεις τ Χριστό; Μ φύγεις, ν δν τελειώσει κολουθία. ν φύγεις πρν π τν πόλυση, εσαι νοχος σο κι νας δραπέτης. Πηγαίνεις στ θέατρο καί, ν δν τελειώσει παράσταση, δν φεύγεις. Μπαίνεις στν κκλησία, στν οκο το Κυρίου, κα γυρίζεις τν πλάτη στ χραντα Μυστήρια; Φοβήσου τουλάχιστον κενον πο επε: «ποιος καταφρονε τ Θεό, θ καταφρονηθε π᾿ Ατόν» (Πρβλ. Παροιμ. 13:13).
Τί κάνεις, νθρωπε; ν Χριστς εναι παρών, ο γγελοί Του παραστέκονται, ο δελφοί σου κοινωνον κόμα, σ τος γκαταλείπεις κα φεύγεις; Χριστός σου προσφέρει τν γία σάρκα Του, κι σ δν περιμένεις λίγο, γι ν Τν εχαριστήσεις στω μ τ λόγια; ταν παρακάθεσαι σ δεπνο, δν τολμς ν φύγεις, στω κι ν χεις χορτάσει, τ στιγμ πο ο φίλοι σου κάθονται κόμα στ τραπέζι. Κα τώρα πο τελονται τ φρικτ Μυστήρια το Χριστο, τ᾿ φήνεις λα στ μέση κα φεύγεις;
Θέλετε ν σς π τίνος τ ργο κάνουν σοι φεύγουν πρν τελειώσει θεία Λειτουργία κα δν συμμετέχουν τσι στς τελευταες εχαριστήριες εχές; σως εναι βαρ ατ πο πρόκειται ν π, μ πρέπει ν τ π. ταν ούδας πρε μέρος στν Μυστικ Δεπνο το Χριστο, ν λοι ταν καθισμένοι στ τραπέζι, ατς σηκώθηκε πρν π τος λλους κι φυγε. κενον, λοιπόν, τν ούδα μιμονται... ν δν φευγε τότε κενος, δν θ γινόταν προδότης, δν θ χανόταν. ν δν ξεχώριζε τν αυτό του π τ ποίμνιο, δν θ τν βρισκε μόνο του λύκος, γι ν τν φάει.

Μετ τν κκλησιασμ

μες ς ναχωρομε π τ θεία Λειτουργία σν λιοντάρια πο βγάζουν φωτιά, χοντας γίνει φοβερο κόμα κα στ διάβολο. Γιατ τ γιο αμα το Κυρίου πο κοινωνομε, ποτίζει τν ψυχή μας κα τς δίνει μεγάλη δύναμη. ταν τ μεταλαβαίνουμε ξια, διώχνει τος δαίμονες μακρι κα φέρνει κοντά μας τος γγέλους κα τν Κύριο τν γγέλων. Ατ τ αμα εναι σωτηρία τν ψυχν μας, μ᾿ ατ λούζεται ψυχή, μ᾿ ατ στολίζεται. Ατ τ αμα κάνει τ νο μας λαμπρότερο π τ φωτιά, ατ κάνει τν ψυχή μας λαμπρότερη π τ χρυσάφι.
Προσελκύστε, λοιπόν, τος δελφούς μας στν κκλησία, προτρέψτε τος πλανημένους, συμβουλέψτε τους χι μόνο μ λόγια, λλ κα μ ργα. Κι ν κόμα τίποτα δν πες, λλ βγες π τν ερ σύναξη, δείχνοντας στος πόντες – κα μ τν μφάνιση κα μ τ βλέμμα κα μ τ φων κα μ τ βάδισμα κα μ᾿ λη σου τ σεμνότητα – τί κέρδος πο ποκόμισες π τ ναό, ατ εναι ρκετ γι παραίνεση κα συμβουλή. Γιατ τσι πρέπει ν βγαίνουμε π τ ναό, σν π τ ερ δυτα, σν ν κατεβαίνουμε π τος διους τος ορανούς. Δίδαξε σους δν κκλησιάζονται τι ψαλες μαζ μ τ Σεραφείμ, τι νήκεις στν οράνια πολιτεία, τι συναντήθηκες μ τ Χριστ κα μίλησες μαζί Του. ν τσι ζομε τ θεία Λειτουργία, δν θ χρειαστε ν πομε τίποτα στος πόντες. λλ βλέποντας κενοι τ δική μας φέλεια, θ νιώσουν τ δική τους ζημι κα θ τρέξουν γρήγορα στν κκλησία, γι ν᾿ πολαύσουν τ δια γαθά, μ τ χάρη κα φιλανθρωπία το Κυρίου μας ησο Χριστο, στν ποο, μαζ μ τν Πατέρα κα τ γιο Πνεμα, αώνια νήκει δόξα.

Ὁ ἐκκλησιασμός τῶν παιδιῶν

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος προτείνει νά συμβουλεύουμε διακριτικότατα τά παιδιά, χωρίς νά τά πιέζουμε ἤ νά τά μαλλώνουμε γιά τέτοια πνευματικά θέματα καί δή γιά τήν κορυφή ὅλων τῶν προσευχῶν, ὅλων τῶν γνώσεων καί ὅλων τῶν εὐλογιῶν πού εἶναι ἡ θεία Λειτουργία.
Συνεχίζων ὁ ἱερός Πατήρ λέγει, ἄν δέν σέ ἀκοῦνε, ἐπανάλαβε σέ καλύτερη, σέ καταλληλότερη ὥρα τήν προτροπή γιά τή θεία Λειτουργία. Καί ἄν δέν σέ ξανακούσουν, ὑπάρχει καί ἄλλος τρόπος.  Προσευχήσου θερμά καί τήν ὥρα τῶν συμβουλῶν σου θά δώσει ὁ Κύριος δάκρυα, πού θά μαλακώσουν τήν ἀντίσταση, τήν ἀντιλογία ἤ τή νεανική θρασύτητα.  Πρόσεξε λέγει, τί ἔκανε ὁ θεῖος Παῦλος μιλώντας στούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου: «…τριετίαν νύκτα καί ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετά δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον…» (Πράξ. κ΄ 31) «... ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστός ἐν ὑμῖν...» (Γαλ. δ΄ 19).

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος Λόγος Θ’. Περὶ τοῦ μὴ καταφρονεῖν τῆς τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίας καὶ τῶν ἁγίων μυστηρίων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου