Η ΟΣΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΜΗΛΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

Ο Αγ. Ιωάννης ο Θεολόγος δίδει τα μήλα του Παραδείσου στον ναύτη (1956).

Κάποια πρωτοχρονιά, τη νύκτα κατά τη διάρκεια της προσευχής, η Οσία Ειρήνη άκουσε μια αόρατη φωνή να της λέγει : «υποδέξου το ναύκληρο που σου φέρνει οπωρικά σήμερα, να τα φας με χαρά, και η ψυχή σου θα αγαλλιάσει».

Κατά τη διάρκεια του όρθρου, απέστειλε δύο καλόγριες με την εντολή να πάνε στην είσοδο της Μονής και να φέρουν μέσα το ναύκληρο που βρίσκονταν εκεί. Πράγματι, ο ναύκληρος προσκύνησε την Οσία και αφού κάθισαν της μετέφερε τα ακόλουθα : «Είμαι ναύτης κυρία μου από τη νήσο της Πάτμου. Ερχόμασταν με το καράβι εδώ στη Κωνσταντινούπολη για κάποια υπηρεσία. Εκεί που αρμενίζαμε στην άκρη του νησιού (της Πάτμου), μας φώναξε ένας ωραίος και θεοειδής Γέροντας να τον περιμένουμε. Εμείς δεν μπορούσαμε να το πράξουμε γιατί ήμασταν δίπλα στα βράχια. Τότε εκείνος φώναξε πιο δυνατά και πρόσταξε το καράβι να σταματήσει. Και αμέσως – ω του θαύματος – σταμάτησε, ώσπου να φθάσει εκείνος ο Γέροντας, περπατώντας πάνω στα κύματα. Μόλις έφθασε, έβγαλε τρία μήλα από το στήθος του και μου τα έδωσε με τη παραγγελία να τα παραδώσω στον Πατριάρχη λέγοντάς του ότι «τα έστειλε ο Πανάγαθος Θεός και ο δούλος του Ιωάννης από το Παράδεισο». Έπειτα, έβγαλε άλλα τρία όμοια και μου λέγει : «Αυτά χάρισε τα, στην Ηγουμένη της Χρυσοβαλάντου, Ειρήνη^. Και πες της^. φάε από αυτά που η καλή σου ψυχή επεθύμησε^. τώρα ήρθα από το Παράδεισο και τα έφερα». Λέγοντας αυτά ο Γέρων, ευλόγησε το Θεό, ευχήθηκε και έγινε άφαντος. Έδωσα λοιπόν τα τρία μήλα στο Πατριάρχη και στην αγιωσύνη σου τα υπόλοιπα.

Με δάκρυα στα μάτια η Οσία απηύθυνε θερμές ευχαριστίες στον αγαπημένο μαθητή του Κυρίου, απόστολο Ιωάννη. Κατόπιν, νήστευσε μια εβδομάδα ευχαριστώντας τον Χριστό για το μεγάλο δώρο που τις έστειλε. Άρχισε να τρώει από το πρώτο μήλο, για σαράντα ημέρες κάθε ημέρα από λίγο, χωρίς να γευθεί άλλη τροφή, ούτε και νερό. Τη στιγμή που το έτρωγε, ευωδία πλημμύριζε το χώρο και όλο το Μοναστήρι. Μόλις έφτασε η αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, αφού κοινώνησαν όλες οι αδελφές της Μονής, έκοψε το δεύτερο μήλο και έδωσε ένα κομμάτι σε κάθε μια για να φάει. Το τρίτο μήλο το κράτησε ως πολύτιμο φυλακτό και κάθε ημέρα το οσφραίνονταν προς απόλαυση της ψυχής της και αγαλλίαση.

ΠΗΓΗ : ΑΓΑΠΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ, ΕΝ ΒΕΝΕΤΙΑ 1865, σ. 180 κ.ε.