«Γέροντός τινος υποτακτικός
μεταφέρων εκ της θαλάσσης φορτίον επί των ώμων και ανερχόμενος μετά πολλού
κόπου, αλλά και υπό αδημονίας καταληφθείς ως ματαίως δήθεν κοπιάζων, εκάθησεν
ενταύθα μετά μετά του φορτίου προς ολίγην ανάπαυσιν τυραννούμενος υπό των
ανωτέρω λογισμών, όπου παραδόξως ακούει άνωθεν την κατ΄ εξαίρετον τρόπον έφορον
και αρωγόν ημών Υπεραγίαν Θεοτόκον λέγουσαν αυτώ : “Τι αδημονείς και θλίβεσαι ; Γίνωσκε ότι οι κόποι αυτοί, τους οποίους ο
αδελφοί υπομένουσιν αχθοφορούντες, ως θυσία ευάρεστως εις τον Θεόν προσφέρονται
και οι ιδρώτες ους χύνουσιν ανερχόμενοι, ως αίμα μαρτυρικόν παρά τω Χριστώ
λογισθήσονται και μέγαν μισθόν λήψονται εν τη ημέρα της κρίσεως οι αγογγύστως
υπομένοντες τους σκληρούς κόπους της ενταύθα ασκήσεως και υπακοής”. Ταύτα
ακούσας ο αδελφός και πληροφορηθείς την καρδίαν διηγήσατο τοις αδελφοίς και πατράσι. διανύσας δε εν
πνευματική χαρά και οσιότητι το υπόλοιπον της εν ασκήσει και υπακοή ζωής αυτού,
απήλθε προς αιωνίους μονάς, ίνα λάβη τον μισθόν των κόπων αυτού κατά τημ θείαν
υπόσχεσιν».
ΠΗΓΗ : +ΑΡΧΙΜ. ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ, ΑΠΟ ΤΟ
ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, Ι΄ ΕΚΔ. Ι.ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ 2008, σ. 165.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου