ΚΟΛΥΜΒΙ ΣΤΟΝ ΑΘΩΝΑ – Ο «ΘΕΛΗΜΑΤΑΡΗΣ» ΙΕΡΟΔΙΑΚΟΝΟΣ

…«ενεθημήθην αυτό το οποίον συνέβη εις ένα ανυπότακτον ιεροδιάκονον, τον οποίον η φιλαυτία τον είχεν καταβάλει και άμα ετελείωνε η Λειτουργία της ιεράς Μονής Διονυσίου εις την οποίαν ανήκε, έφευγε και επήγαινε εις την θάλασσαν και έκαμνε λουτρά.

Ο τότε Ηγούμενος ήτο άγιος και του έφερε μαρτυρίας από τα Πατερικά, ότι δεν επιτρέπεται εις Μοναχόν, και μάλιστα εις ιεροδιάκονον, να πηγαίνη εις την θάλασσαν και να κολυμβά. Αυτός όμως τας συμμβουλάς του Γέροντός του τας έρριπτεν εις τον κάλαθον των αχρήστων, και επήγαινε κατά την συνήθειάν του εις την θάλασσαν και έκαμνε λουτρά.

Μίαν Κυριακήν ετελείωσεν η Λειτουργία και κατέβηκε εις την θάλασσαν δια κολύμβι. Μόλις εμβήκε μέσα εις την θάλασσαν, η παρακοή του δια να διορθώση εμένα τον ανυπότακτον, έφερε ένα μεγάλο σκυλόψαρο και τον καταβρόχθισε. Δεν ημπορούσε όμως να τον χωνέψη, διότι είχε τα χέρια του ανοικτά έξω. Ο Τίμιος Πρόδρομος, δια να μη κολασθή, τον εφώτισε και έλεγε : «-Γέροντα, συγχώρα με». Και ο Ηγούμενος του είπε : «-Συγχωρεμένος νάσαι. Κλείσε τα χέρια σου». Μόλις έκλεισε τα χέρια του τον κατεβρόχθισε το σκυλόψαρο, και τόσον εγλυκάθηκε από το ανθρώπινον κρέας όπου περιεφέρετο μεταξύ της Σκήτης της Αγίας Άννης και της ιεράς Μονής Διονυσίου.

Όλοι οι πατέρες εφοβούντο να ταξιδεύσουν. Κατόπιν εσκέφθησαν ο Ηγούμενος με την Γεροντίαν της Μονής, και απεφάσισαν να φέρουν ένα πρόβατον από το Μετόχι, να περάσουν μίαν άγκυρα από την κεφαλήν έως τα πόδια, να το ρίψουν στην θάλασσαν και να το δέσουν με χονδρό σχοινί καραβιού^. και την άλλην άκρη να δέσουν σε ένα πλατάνι γερό, ώστε να πιάσουν το σκυλόψαρο. Αυτό και έγινε.

Αφού δε το έβγαλαν εκεί στον πλάτανο, όπου είναι εις το βουνό που ανεβαίνει εις την Μονήν Γρηγορίου, άφησαν τα κόκαλά του εκεί, και όσοι επρόκειτο να γίνουν καλόγεροι τους επήγαιναν εκεί και τους εδίδασκαν τι είναι ανυποταξία και ανυπακοή. Αυτοί βλέποντες τα κόκαλα του σκυλόψαρου, έβαζαν μέσα εις την διάνοιάν των και έλεγαν αναμεταξύ των, το σκυλόψαρο θα μας φάη. Και διόρθωναν τους εαυτούς των, και έφθασαν εις μέτρα αρετής και αγιότητος. Αυτά τα οστά του σκυλόψαρου εσώζοντο μέχρι των ημερών μας, αλλά κατόπιν, ……… αι αμαρτίαι μου ………., δεν ξεύρω πώς, εχάθησαν από τον τόπον αυτόν».

ΠΗΓΗ : +ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ ΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΟΥ, ΓΕΡΟΝΤΙΚΑΙ ΕΝΘΥΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ, ΤΟΜ. Α΄, Β΄ ΕΚΔ., ΙΕΡΑ ΚΟΙΝΟΒΙΑΚΗ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ, ΜΩΛΟΣ ΛΟΚΡΙΔΟΣ, 2011, σσ. 287 κ.ε.