ΑΓΙΟΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑΣ

 

Στα χρόνια της δυναστείας των Ισαύρων, ξέσπασε μια φοβερή αίρεση που ταρακούνησε την Αυτοκρατορία της Ρωμανίας για περισσότερο από εκατό χρόνια. Ο Λέων ο Γ΄ ο Ίσαυρος και οι συνεχιστές του, με διατάγματα - ως μη όφειλαν - απαίτησαν την κάθοδο των άγιων και ιερών εικόνων από τις Εκκλησίες και τα Μοναστήρια.

Η τότε βλάσφημη και ανίερη επέμβαση της Πολιτείας στα εσωτερικά της Εκκλησίας, η οποία διατάραξε την αρχή της συναλληλίας μεταξύ των δύο θεσμών, επέφερε τεράστια αναστάτωση στην Αυτοκρατορία.

Ο ορθόδοξος λαός διχάστηκε, κυνηγήθηκαν οι υπερασπιστές των αγίων εικόνων, τρομοκρατήθηκαν, δάρθηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν................. Πυρπολήθηκαν ιερές εικόνες, Μοναστήρια, Ναοί κλπ.

Τον αγώνα της αντίστασης έναντι της απαράδεκτης επέμβασης του Καίσαρα στα της Εκκλησίας, σήκωσαν στους ώμους τους ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης και ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός με το έργο των "Περί των Αγίων Εικόνων". Αυτοί είναι οι περισσότεροι γνωστοί.

Όμως τεράστιο αγώνα έδωσαν και άλλοι Επίσκοποι ορθοτομούντες την αλήθεια, και διακηρύσσοντες την ορθόδοξη πίστη έναντι της αυθαιρεσίας του Καίσαρα. Αξίζει λοιπόν να γνωρίσουμε ορισμένους από αυτούς.

Ο άγιος Πατριάρχης Γερμανός Κπόλεως, με την έναρξη του διωγμού, παρότι προσπάθησε να εξηγήσει στον δυσσεβή Αυτοκράτορα Λέοντα Γ΄ το μεγάλο λάθος που έπραξε με νουθεσίες και χωρία από την Αγία Γραφή, είδε τα συγγράμματά του να παραδίδονται στην πυρά μαζί με τις εικόνες. Ανδρείως τότε, κατέθεσε το Ωμοφόριό του στην Αγία Τράπεζα και ησύχασε στην πατρική του οικία έως την κοίμησή του.

Ο άγιος Θεοφύλακτος, επίσκοπος Νικομηδείας^. Αυτός, στη δεύτερη φάση της εικονομαχίας, συρθείς μαζί με τους εκλεκτούς αρχιερείς : Συνάδων Μιχαήλ, Αμορίου Ευδόξιο, Θεσσαλονίκης Ιωσήφ, Σάρδεων Ευθύμιο, Κυζίκου Αιμιλιανό, ενώπιον του δυσσεβούς Λέοντα του Αρμένιου (813 μ.Χ.), την ώρα που οι λοιποί αρχιερείς σιωπούσαν (παρότι είχαν πρωτύτερα προσπαθήσει να τον πείσουν για τις λανθασμένες απόψεις του), με παρρησία Θεού και χωρίς φόβο απευθυνόμενος στον Λέοντα του είπε τα εξής : "Ηξεύρω ότι καταφρονείς την μακροθυμίαν και υπομονήν του Θεού, γίνωσκε όμως ότι θα έλθει εις σε αιφνιδίως μέγας όλεθρος και αφανισμός, και καταστροφή παρομοία με τον ανεμοστρόβιλον, ώστε να μην μπορείς να βρεις κάποιον να σε γλυτώσει από τον κίνδυνον". Τα λόγια του είχαν ως αποτέλεσμα την εξορία του (όπως και των λοιπών επισκόπων) στο παραθαλάσσιο φρούριο του Στρόβηλου όπου και εξεμέτρησε το ζην. Η προφητεία του όμως έγινε πραγματικότητα αφού λίγο μετά δολοφονήθηκε τη νύχτα των Χριστουγέννων.

Ο Όσιος πατήρ ημών Θεοφάνης, στους χρόνους του ασεβέστατου εικονομάχου Αυτοκράτορα Λέοντα του Αρμένιου, προστάχθηκε να τον επισκεφθεί για να του ευχηθεί νίκες στον πόλεμο εναντίον των βουλγάρων. Ο Όσιος, αν και σωματικά ασθενής, κλινήρης (δεν μπορούσε να κινηθεί), πήγε στην Βασιλεύουσα χωρίς να τον συναντήσει. Ο Λέοντας του έταξε ότι αν τον επισκεφθεί, θα του δώσει αρκετά χρήματα για το μοναστήρι του, ενώ σε αντίθετη περίπτωση θα τον κρεμάσει. Ο Άγιος του απάντησε με σθένος ότι δεν επιθυμεί θησαυρούς αλλά την κρεμάλα για την αγάπη του Χριστού. Τότε, ο Λέων, ζήτησε από τον Πατριάρχη που ήταν μέσα στη πλάνη να του αλλάξει γνώμη. Τον έφεραν λοιπόν στη Μονή Σεργίου και Βάκχου και εκεί ο Όσιος κατατρόπωσε τις αιρετικές εικονομαχικές απόψεις του Πατριάρχη. Ο δε ψευδοπατριάρχης είπε στον Βασιλέα : "Ευκολότερο Βασιλέα, είναι να απαλύνει κανείς το σίδερο, παρά να αλλάξει γνώμη σε αυτόν τον άνδρα". Ο Λέων ελπίζοντας να μεταπείσει τον Άγιο, τον κλείνει για δύο χρόνια σε μια σκοτεινή φυλακή. Απ΄ εκεί, εξορίζεται στην Σαμοθράκη, όπου τερματίζει την ομολογιακή του δράση, αφού 23 ημέρες μετά την άφιξή του παραδίδει το πνεύμα του στον Πανάγιο Τριαδικό Θεό.

Ο Όσιος Εύσχημος Λαμψάκου, αφού πρώτα είχε εξευτελίσει τους ιερείς των εικονομάχων αιρετικών, και είχε πραγματοποιήσει μεγάλα και παράδοξα σημεία όπως η Ανάσταση ενός νεκρού βρέφους δια της προσευχής, αλλά και η υπακοή που του έδειχναν τα άγρια θηρία, εξορίστηκε και κλείστηκε στη φυλακή από τους εικονομάχους. Εκεί, κατάφερε να πείσει τους φύλακές του να προσκυνούν τις άγιες εικόνες.

Ξεχωριστή θέση στη χορεία των Ομολογητών αγίων επισκόπων της Εικονομαχίας έχει ο Συνάδων Μιχαήλ, ο οποίος μπροστά στον αυτοκράτορα Λέοντα τον Αρμένιο, χωρίς φόβο, αλλά αντρίκια με στεντόρεια φωνή ομολόγησε τα εξής : "Την άχραντον εικόνα ευσεβώς σέβομαι και προσκυνώ του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, και της θείας αυτού Μητρός, το δε δόγμα σου και τον ορισμόν πτύω και ως ουδέν λογίζομαι". Γεμάτος θυμό και μίσος ο Λέοντας τον εξόρισε. Διωκόμενος από τόπο σε τόπο, και αφού υπέμεινε καρτερικά κακουχίες και θλίψεις, παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.

Μαρτυρικό και Ομολογιακό βίο είχε και ο Άγιος Κωνσταντινουπόλεως Νικηφόρος, στους δυσχείμερους χρόνους του Κωνσταντίνου του Κοπρώνυμου. Αρχικά δάρθηκε ανηλεώς, μαστιγώθηκε και εγκλείστηκε εξόριστος στο φρούριο Μύλασσα. Μη υποκείψας στα αιρετικά κελεύσματα, εξορίστηκε στη Νίκαια, όπου μετά από νέες μακροχρόνιες κακοπάθειες εκεί παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.

Ο άγιος Σάρδεων Ευθύμιος, διακριθείς στην 7η Οικουμενική Σύνοδο, ερωτηθείς υπό του Αυτοκράτορα Λέοντα Αρμένιο εάν προσκυνά τις εικόνες, τον αναθεμάτισε κατά πρόσωπο. Εξορίστηκε στην Άσσο και όταν τον επανέφερε ο νέος βασιλεύς Μιχαήλ ο Τραυλός, του λέγει : "Ει τις ου προσκυνεί τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν εν εικόνι περιγραπτόν, ήτω αυτώ ανάθεμα". Εξορίζεται και πάλι σε μια σκοτεινή φυλακή στο ακρωτήριο του Ακρίτα στον Εύξεινο Πόντο. Εκεί τον τέντωσαν από τα τέσσερα μέρη του σώματός του και τον ξέσκισαν με το μαστίγιο. Οκτώ ημέρες αργότερα, παρέδωσε την ψυχήν του στον Πανάγιο Τριαδικό μας Θεό.

Εξορίες, διωγμούς, τιμωρίες και κακοπάθειες διαφόρων ειδών για την Ομολογητική τους πολιτεία και τον έλεγχο των αιρετικών εικονομάχων υπέστησαν και ο Άγιος Απολλωνιάδος Νικήτας, ο Άγιος επίσκοπος Ιάκωβος, ο Άγιος Κίου Ευστάθιος, ο Άγιος Παρίου Βασίλειος, ο Άγιος Πισιδίας Γεώργιος, ο Άγιος επίσκοπος Υπάτιος ο οποίος μαρτύρησε φρικωδέστατα (επάνω στη γδαρμένη αγία κάρα του ο δαίμονας Αυτοκράτωρ έκαψε πολλές εικόνες, ενώ κατόπιν πήρε το δέρμα και αφού έχρισε τα γένια του με πίσσα, το έσυρε μέσα στην πόλη. Το σκήνωμα του Αγίου το τεμάχισε και το πέταξε να το φάνε τα σκυλιά. Τόσο αβυσσαλέο μένος εναντίον των Ομολογητών της Ορθοδοξίας και των ιερών εικόνων είχαν οι εικονομάχοι)^. ο άγιος Θεσσαλονίκης Ιωσήφ, ο Κωνσταντινουπόλεως Μεθόδιος κοκ. Την ευχή τους να έχουμε.

Αυτά τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου, τίμιοι Αρχιερείς του Παναγίου Τριαδικού Θεού, με την Ομολογία Πίστεως και την κακοπάθειά τους, κόσμησαν τον αμάραντο κήπο της Αγίας μας Εκκλησίας και κατέστησαν παράδειγμα Ορθοδοξίας και Ορθοπραξίας. Τα ονόματα τους εγράφησαν με ανεξίτηλα γράμματα στο ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ και μνημονεύονται υπό πάντων των Ορθοδόξων. Όσοι συμβιβάστηκαν, απώλεσαν την ουράνια μακαριότητα και έμειναν λησμονημένοι υπό πάντων ως σαν να μην υπήρξαν ποτέ.

ΠΗΓΗ : ΔΟΥΚΑΚΗ ΧΡ. Κ., ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ, ΜΑΡΤΙΟΣ, ΑΠΡΙΛΙΟΣ, ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ, ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ, ΕΚΔ. ΠΡΩΤΗ, ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ 1896, ΜΑΥΡΙΚΙΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥ - ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ ΜΗΝΩΝ ΤΟΥ ΕΝΙΑΥΤΟΥ, ΤΟΜ. 2, ΑΘΗΝΗΣΙ 1868.