Πρόβα Ἀντιχρίστου

 

«Ταῦτά πάντα σοι δώσω, ἐὰν πεσὼν προσκυνήσῃς μοι.»  Ματθ. 4, 9

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν, ἀφουγκραζόμενη τήν ἀγωνία τῶν ἀνθρώπων γιά τόν σταδιακό καί διαρκῶς αὐξανόμενο περιορισμό τῶν δικαιωμάτων τῶν πολιτῶν πού ἐπέλεξαν νά μήν ἐμβολιασθοῦν μέ κάποιο ἀπό τά ἐσπευσμένως κυκλοφορηθέντα ἐμβόλια κατά τοῦ κορωνοϊοῦ, αἰσθάνεται τήν ἀνάγκη νά ἀρθρώσει λόγο διαμαρτυρίας πρός τούς ἰθύνοντες νόες αὐτῆς τῆς συνταγματικῆς ἐκτροπῆς, ἀλλά καί λόγο ἐνθαρρυντικό πρός τούς ἀγωνιζομένους χριστιανούς καί κάθε σκεπτόμενο ἐλεύθερο ἄνθρωπο.

Στό παρόν κείμενο, δέν θά θίξουμε τό ἐμβόλιο καθ’ ἑαυτό, γιά τό ὁποῖο ἐξακολουθοῦμε νά διατηροῦμε ἐπιφυλάξεις ὅπως λεπτομερῶς διατυπώσαμε σέ προηγούμενο κείμενό μας.

Αὐτό τό ὁποῖο στήν παροῦσα φάση προβληματίζει περισσότερο, εἶναι ὁ κρατικός διαχωρισμός τῶν πολιτῶν σέ πρώτης καί δεύτερης κατηγορίας, ἀνάλογα μέ τό ἄν ἔχουν ἐμβολιαστεῖ ἤ ὄχι.

Κάτι τέτοιο ἀπό ἄποψη χριστιανική, ἠθική, κοινωνική, συνταγματική, εἶναι ἀποδοκιμαστέο καί κυριολεκτικά τρομακτικό.

Οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι πού νυχθημερόν ἐργάζονται γιά τά δικαιώματα τῶν ΛΟΑΤΚΙ, τῶν μεταναστῶν, τῶν καταδίκων, τό δικαίωμα στήν ἄμβλωση κοκ, ἀφαιροῦν δικαιώματα ἀπό τούς πολίτες πού δέν ἐπιθυμοῦν ἤ δέν ἐνδείκνυται γιά λόγους ὑγείας νά προβοῦν σέ μία ἰατρική πράξη, διασπείροντας τή διχόνοια καί καλώντας τούς ἐπαγγελματίες τῆς ἑστίασης (σέ πρώτη φάση) νά μετατρέψουν τά μαγαζιά τους σέ χώρους μόνο γιά «ὑπάκουους» πολίτες.

 Μᾶς προκαλεῖ δέ μεγάλη ἐντύπωση πώς ὅσοι ὑποστηρίζουν τόν ἐμβολιασμό ἰδίως ἀπό τόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, δέν βρῆκαν νά ἀρθρώσουν δυό λέξεις ἐνάντια σέ αὐτή τή βάναυση καταπάτηση τῶν ἀνθρωπίνων ἐλευθεριῶν ἀπό τήν κυβέρνηση, τό διαχωρισμό τῆς κοινωνίας, τή δημιουργία ἐμφυλιοπολεμικοῦ κλίματος, τόν χλευασμό καί τίς ἀπειλές ἀπό τόν πρωθυπουργό καί σύσσωμο τόν κόσμο τῶν ΜΜΕ. Ἀφοῦ ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ ἐμβολιασμός εἶναι ἀγαθή πράξη, εἶναι δυνατόν ἀπό χριστιανικῆς ἄποψης νά ἐξαναγκάζεται κάποιος νά προβεῖ σέ μία «καλή πράξη»; Μήπως ὁ ἐμβολιασμός ἔπαψε νά «ἀποτελεῖ ἐλεύθερη προσωπική ἐπιλογή τοῦ κάθε ἀνθρώπου σέ ἐπικοινωνία μέ τόν ἰατρό του^[1] »;

Ὅλη αὐτή ἡ κατάσταση πού ἔχει δημιουργηθεῖ ὁμοιάζει μέ τόν κοινωνικό ἀποκλεισμό πού προφητεύει ἡ Ἱερά Ἀποκάλυψη σέ ὅσους δέν προσκυνήσουν τό θηρίο καί δέν ἔχουν λάβει τό χάραγμα, κάτι πού ἐντείνει τήν ἀνησυχία κάθε προσεκτικοῦ μελετητῆ τῆς Γραφῆς, ὅτι αὐτό πού ζοῦμε εἶναι μία πρόβα γιά αὐτόν τό κοινωνικό ἀποκλεισμό τῶν ἐσχάτων. Οἱ ὑποδομές εἶναι ἕτοιμες καί βασίζονται στήν περιβόητη ἠλεκτρονική διακυβέρνηση, τά ψηφιακά πιστοποιητικά - χειροπέδες καί τίς βάσεις δεδομένων πού μποροῦν νά διαχωρίσουν τούς «καλούς» καί τούς «κακούς».

Τή στιγμή αὐτή κατανοοῦμε ἀπόλυτα πόσο δικαιολογημένη ἦταν ἡ ἀγωνία καί οἱ ἀγῶνες τοῦ μακαριστοῦ ἰδρυτοῦ τῆς Ἑστίας καί πνευματικοῦ μας πατρός Σαράντη Σαράντου ἐνάντια στήν ἠλεκτρονική διακυβέρνηση, τήν κάρτα τοῦ πολίτη, τόν ΑΜΚΑ, τίς ἠλεκτρονικές συναλλαγές. Σήμερα βλέπουμε ὅλα αὐτά νά εἶναι ἕνα ὑπερόπλο στά χέρια τοῦ κράτους ἀπέναντι στόν ἀνίσχυρο πολίτη πού δέν δικαιοῦται νά διαφωνεῖ μέ τήν κρατική ἄποψη, διότι ὅλη του ἡ ζωή περνάει μέσα ἀπό τήν ψηφιακή πραγματικότητα, τῆς ὁποίας τά «κλειδιά» ἔχει ἡ ἑκάστοτε ἐξουσία. Βλέπουμε πώς ἕνας «χρηστικός ἀριθμός»^[2]  γιά τόν πολίτη μπορεῖ νά καταστεῖ «χρηστικότατος» γιά τό κράτος στό διαχωρισμό τῶν πολιτῶν σέ «ἡμέτερους» καί «ἀκάθαρτους» καί στήν ἐπιβολή ἀποκλεισμοῦ τῶν ἀντιφρονούντων

Εἶναι ἡ ὥρα πού οἱ χριστιανοί ὀφείλουμε νά προβληματιστοῦμε, ἀντιμετωπίζοντας τήν κατάσταση πνευματικά, χωρίς φόβο, χωρίς ἀγάπη γιά τά πράγματα τοῦ κόσμου τούτου, μέ εὐχαριστία στό Θεό πού ὅλα τά ἐπιτρέπει γιά τή δική μας σωτηρία. Ἀναλογιζόμενοι τή δική μας πνευματική εὐθύνη γιά ὅσα συμβαίνουν, ὀφείλουμε μέ εἰλικρινῆ μετάνοια νά παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά μᾶς στείλει τό ἄπειρο ἔλεός Του, ὅπως μέ ἐν Χριστῷ ἀπάθειά μᾶς ἔλεγε πάντα στίς δύσκολες στιγμές ὁ Γέροντας Σαράντης. Ἐμπνεόμενοι ἀπό τή δική του πατερική στάση, δέν μποροῦμε νά μισήσουμε κανέναν, οὔτε νά διχάσουμε, ἀλλά μόνο νά πιαστοῦμε ἀπό τόν Χριστό καί νά προσευχηθοῦμε μέ πόνο γιά αὐτούς πού ἐπιβουλεύονται τήν ἐλευθερία μας.

  Ἔχοντας τήν ἐλπίδα μας στό Θεό, καμμία ἀπειλή, κανένας ὀνειδισμός, κανένας ἀποκλεισμός δέν θά μπορέσει νά μᾶς ἀγγίξει οὐσιαστικά. Γνωρίζουμε ὅτι ὁ τελικός Νικητής τῆς ἱστορίας θά εἶναι ὁ Χριστός, ἀλλά καί ὅτι ἡ δική μας στάση σέ κάθε δοκιμασία, θά καθορίσει τή θέση μας στήν αἰωνιότητα.

---

^[1] http://www.ecclesia.gr/epikairotita/main_epikairotita_next.asp?id=3104

^[2] http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/holysynod.asp?id=1127&what_sub=d_typou

ΠΗΓΗ : https://www.orthros.eu/%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%87%CF%8C%CE%BB%CE%B9%CE%B1/%CE%B5%E1%BC%B0%CE%B4%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/1426-%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B2%CE%B1-%E1%BC%80%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%87%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85.html