Κάποιος από τους
Πατέρες είπε ότι οι μοναχοί τρία πράγματα τιμούν ιδιαίτερα, πού κι εμείς πρέπει
να τα πλησιάζουμε με φόβο και τρόμο και χαρά πνευματική. Αυτά είναι η κοινωνία των
αγίων μυστηρίων, η τράπεζα των αδελφών και ο νιπτήρας τους.
Έφερε και ανάλογο
παράδειγμα:
Ένας Γέροντας, μεγάλος
διορατικός, μια μέρα ήταν μαζί με πολλούς αδελφούς. Την ώρα που αυτοί έτρωγαν, ο
Γέροντας καθισμένος στο τραπέζι πρόσεχε με το πνεύμα του, κι έβλεπε άλλους να τρώνε
μέλι, άλλους ψωμί, άλλους κόπρο. Απορούσε μέσα του, και παρακαλούσε τον Θεό:
«Κύριε, φανέρωσέ
μου αυτό το μυστηριώδες πράγμα, ότι οι ίδιες τροφές είναι μπροστά σε όλους πάνω
στο τραπέζι, όμως την ώρα που τρώνε φαίνονται τόσο αλλαγμένες, ώστε άλλοι τρώνε
μέλι, άλλοι ψωμί και άλλοι κόπρο».
Ήρθε φωνή από ψηλά
που έλεγε:
«Αυτοί που τρώνε
το μέλι είναι όσοι με φόβο και τρόμο και πνευματική χαρά κάθονται στο τραπέζι, και
η προσευχή τους είναι ακατάπαυστη, έτσι η ευχή τους σαν θυμίαμα ανεβαίνει στον Θεό,
γι αυτό και τρώνε μέλι. Αυτοί που τρώνε το ψωμί είναι εκείνοι που ευχαριστούν για
το ότι τρώνε αυτά που δωρίζει ο Θεός. Αυτοί που τρώνε την κόπρο είναι όσοι γογγύζουν
και λένε: Αυτό είναι καλό και κείνο σάπιο.
Δεν πρέπει έτσι να
σκέφτεται κανείς, αλλά μάλλον να δοξολογεί τον Θεό και να τον υμνολογεί, για να
εκπληρωθεί το ρητό: «Είτε τρώτε είτε πίνετε
είτε κάτι άλλο κάνετε, όλα να τα κάνετε για τη δόξα του Θεού».
ΠΗΓΗ : ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου