Ο Αββάς Σεραπίωνας
κάποτε στην Αλεξάνδρεια συνάντησε έναν φτωχό, ο οποίος έτρεμε από το κρύο.
Στάθηκε εκείνη την ώρα και συλλογίσθηκε: πώς εγώ που είμαι ασκητής φορώ χιτώνα
κι αυτός ο φτωχός, - καλύτερα ο Χριστός- πεθαίνει από το κρύο; Σίγουρα αν τον
αφήσω να πεθάνει θα κριθώ την ημέρα της κρίσεως ως φονιάς. Και ξεντύθηκε το
ρούχο που φορούσε και το έδωσε στο φτωχό που κρύωνε. Καθώς προχωρούσε, συναντά
έναν μοναχό που τον ρωτά: Ποιος σε ξέντυσε Αββά; Βγάζει τότε ο Αββάς Σεραπίων
ένα μικρό ευαγγέλιο από την τσέπη του και του λέει: Αυτός με ξέντυσε ,
δείχνοντας τον Κύριο πάνω στο Ευαγγέλιο. Καθώς προχωρούσε, βλέπει έναν ο οποίος
θα γινόταν δούλος επειδή δεν είχε χρήματα να ξοφλήσει ένα χρέος. Τότε πουλά ο
αββάς το μικρό Ευαγγέλιο και του δίνει τα χρήματα. Και επιστρέφει στο κελί του
κρυωμένος. Τον βλέπει ο μαθητής του ξέντυτο και τον ρωτά: «Πού είναι, αββά, το
κολόβιό σου;» Και απαντά ο γέροντας: «Το ‘στειλα εκεί όπου θα το χρειασθούνε».
«Και το μικρό ευαγγέλιο;» «Ακολούθησα τα λόγια Αυτού που έλεγε «πούλησε ό, τι
έχεις και μοίρασε τα χρήματα στους φτωχούς, και ακολούθησέ με». Πούλησα το
Χριστό (το Ευαγγέλιο) και έδωσα τα χρήματα στους φτωχούς, ώστε την ημέρα της
Κρίσεως να βρω μεγαλύτερη παρρησία ενώπιόν του».
ΠΗΓΗ : Γεροντικόν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου