Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΗΜΕΡΑ - ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΡΕΝΤΑΚΗ

Τὴν ἐνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός τὴν ζήτησε ἀπὸ τὸν Πατέρα Του. « Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου οὓς δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς. ὅτε ἤμην μετ' αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου οὓς δέδωκάς μοι ἐφύλαξα, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰ μὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ».

ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἑρμηνεύοντας τὸ χωρίο τοῦτο παρατηρεῖ : «Ἵνα ὦσιν ἕν, καθὼς σύ, Πάτερ, ἐν ἐμοί, καὶ ἐγὼ ἐν σοί» «Τί δέ ἐστιν, Ἐν ἡμῖν; Ἐν τῇ πίστει τῇ εἰς ἡμᾶς. Ἐπειδὴ γὰρ οὐδὲν οὕτως σκανδαλίζει ἅπαντας, ὡς τὸ διεσπάσθαι, τοῦτο κατασκευάζει ὥστε γενέσθαι ἕν. Τί οὖν; ἤνυσεν αὐτό, φησί; Καὶ σφόδρα ἤνυσεν. Ἅπαντες γὰρ οἱ διὰ τῶν ἀποστόλων πιστεύσαντες ἕν εἰσιν, εἰ καί τινες ἐξ αὐτῶν διεσπάσθησαν. Οὐδὲ γὰρ τοῦτο αὐτὸν παρέλαθεν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ προεῖπε, καὶ ἔδειξε τῆς τῶν ἀνθρώπων ῥαθυμίας ὄν [...] Εἴτε γὰρ περὶ σημείων, εἴτε περὶ ὁμονοίας, εἴτε περὶ εἰρήνης ὁ λόγος αὐτῷ, φαίνεται αὐτὸς αὐτοῖς ταῦτα παρεσχηκώς. Ὅθεν δῆλον ἦν, ὅτι παραμυθίας ἕνεκεν τῆς αὐτῶν ἡ αἴτησις γίνεται».

Στὴν συνέχεια οἱ Ἀπόστολοι κράτησαν αὐτὴν τὴν ἑνότητα κι ὅταν προέκυψε ζήτημα μεταξὺ τῶν Ἰουδαίων χριστιανῶν καὶ τῶν Ἐθνικῶν χριστιανῶν, μὲ Σύνοδο ποὺ ἔγινε στα Ἱεροσόλυμα τακτοποιήθηκε.

Ὅσο ὑπῆρχαν οἱ διωγμοὶ ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας ἦταν τόσο θαυμαστή! Μόλις ὅμως σταμάτησαν οἱ διωγμοὶ ἐμφανίστηκαν οἱ μεγάλες αἱρέσεις ποὺ διέσπασαν πολλὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας.

Ἃς ἀφήσουμε τὰ μεγάλα σχίσμτα τῆς ἀρχαίας  Ἐκκλησίας κι ἂς ἔρθουμε στὰ σχίσματα τοῦ νεότερου Ἑλληνικοῦ κράτους.

Ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι οἱ Ἐπίσκοποι.

Παρ’ ὅλο τὸν σεβασμὸ τοῦ λαοῦ πρὸς τοὺς ἐπισκόπους πολλὲς φορὲς ἡ Ἰερὰ Σύνοδος δίχασε αὐτὸ τὸ τίμιο σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

1.     Ὁ πρῶτος διχασμὸς τοῦ ποιμνίου ποὺ ταλαιπωρεῖ μέχρι σήμερα τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας προέκυψε ἀπὸ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ ἡμερολογίου.

2.     Τὸ δεύτερο χτύπημα ἐναντίον τοῦ ποιμνίου ἦρθε ἀπὸ τὴν Σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου.

3.     Καὶ σήμερα ἔφερε τὴν ἀπόγνωση στὸ ποίμνιο ἡ ἀπόφαση τῶν κλειστῶν Ναῶν. Σχεδὸν ὁλόκληρη τὴν Μ. Τεσσερακοστῆ οἱ χριστιανοὶ ἔμειναν χωρὶς τέλεση Θείας Λειτουργίας. Καὶ τὸ χειρότερο ἄφησαν τὰ μέλη ποὺ ἤθελαν νὰ ἀγωνιστοῦν χωρὶς τὰ ἐφόδια ποὺ χρειάζεται νὰ ἔχει ἕνας ἀγωνιστής. Σκεφτῆτε ἕναν στρατιώτη νὰ πηγαίνει σὲ πόλεμο χωρὶς κράνος, χωρὶς ὅπλο, χωρὶς χειροβομβίδες. Καὶ ὁ χριστιανός μαχητὴς χωρὶς ἀκολουθίες, χωρὶς Λειτουργίες, χωρὶς χαιρετισμούς, χωρὶς προηγιασμένες θ. Λειτουργίες, χωρὶς τὸ ἰσχυρότερο ὅπλο τὸ σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ. Ἔμειναν δηλαδὴ,  ἄφησε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἐκτεθειμένους στὸν ἀντίπαλο, ποὺ μᾶς τὸν περιγράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. «Οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρός αἷμα καί σάρκα, ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφεσ. 6, 12).

«...Ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος», γράφει, «ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ» (Α΄ Πέτρ. ε΄ 8)· σὰν λιοντάρι πεινασμένο ποὺ μὲ τὴν τρομακτική του φωνὴ φοβερίζει τὸ θήραμά του κινεῖται ὁ διάβολος, προκειμένου νὰ καταστρέψει κάποιον πιστὸ χριστιανό».

Οἱ σύνοδοι γίνονται γιὰ νὰ ἑνώσουν καὶ νὰ στηρίξουν τὰ μέλη τῆς  Ἐκκλησίας κι ὄχι νὰ τὰ διχάσουν.

Οἱ Ποιμένες προστατεύουν τό ποίμνιο μέσα στήν στάνη καί τρέχουν ἔξω νά κυνηγήσουν τούς λύκους.

Ἐνῷ οἱ ψευτοποιμένες  τί κάνουν σήμερα; Στρογγυλοκάθονται οἱ ἴδιοι μέσα στὴν ἀσφάλεια τῆς στάνης, καὶ τὰ προβατάκια τὰ παρατᾶνε ἔξω νὰ τὰ κατασπαράξουν οἱ λύκοι...!!!

Ὁ ἅγιος Ἱωάννης Χρυσόστομος τονίζει καὶ πάλι: «Καὶ ἦν τοῦτο οὐ μικρὸν ἀλλὰ πάντων ὀλεθριώτερον, τὸ διασπάσθαι τὴν Ἐκκλησίαν».

Ἡ μόνη παρηγοριά ποὺ ἀπόμεινε εἶναι ὁ λόγος τοῦ Κυρίου μας «οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς· ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς. ναὶ ἔρχομαι ταχύ. ἀμήν, ναὶ ἔρχου, Κύριε ᾿Ιησοῦ». Ἡ μόνη προσευχὴ τῶν πιστῶν σήμερα ποὺ βγαίνει ἀπ’ τὴν καρδιά τους εἶναι: «ἔρχου Κύριε, ἔρχου ταχύ».

Ἕνα ἐλάχιστο μέλος τῆς Ἐκκλησίας Νικόλαος Ρεντάκης.