Ἅγιου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου - Γιὰ τὴν ὁμαδικὴ προσευχὴ ὑπὲρ ὑγείας τοῦ ἀοιδίμου μητροπολίτου Φλωρίνης

- Ἄγ. Π.- Ὃ Γέροντας πάει καλά, ἔ;

- Καλὰ πάει. Μία χαρά. Εἶπαν καὶ οἱ γιατροί, ὅπως εἴπατε καὶ ἐσεῖς, «Θαῦμα μέγα». Πάει πιὸ καλὰ ἀπ' ὅ,τι περιμένανε.

Ἄγ. Π.- Ναί. Ἢ Χάρη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι θαῦμα, γιατί εἶναι ἡ ἡλικία καὶ ἔχει κι ἄλλες ἀνωμαλίες. Ὅποτε, θαῦμα μέγα! Νὰ δοξάσουμε τὸν Κύριο!

Ἔγω πάρα πολὺ κατανύχθηκα τὴν ἡμέρα ἐκείνη ποὺ εἶδα τὸν κόσμο ποὺ κλαίγανε. Χιλιάδες ψυχὲς νὰ προσεύχονται ὅλες μαζί. Μία δύναμις. Μέσα σ' αὐτὴ τὴ δύναμη αἰσθάνθηκα πῶς μπῆκα κι ἐγώ. Καὶ μπῆκα ὄντως. Κατανύχθηκε ἡ καρδιά μου καὶ εἶπα, Θεὲ Παντοκράτορ καὶ Κύριέ του ἐλέους, βοήθησον τὸν πιστόν σου δοῦλον». Κλαίγανε. Ὅλος ὁ κόσμος. Πῶς μποροῦσα κι ἐγὼ νὰ μὴν κλάψω; Σὲ μιὰ στιγμή, φοβήθηκα καὶ εἶπα, πῶ πῶ..., θὰ πάθω κακό. Φοβήθηκα τὴν καρδιά μου, ποὺ συγκινήθηκε πολὺ βλέποντας αὐτὰ ὅλα. Νοερὰ ἔκανα μία στροφή, συγκρατήθηκα καὶ δὲν ἄφησα τὸν ἑαυτό μου. Ἔκανα προσευχὴ μὲ ἄλλη συγκράτηση. Προσευχόμουνα καὶ ἐγώ, ἀλλὰ μὲ ἄλλο τρόπο. Ἄπεφυγα αὐτὸ ποὺ πῆγε νὰ μὲ συγκλονίσει καὶ νὰ μὲ βλάψει. Αὐτὸ δὲν μπορῶ νὰ τὸ ἐξηγήσω. Ἂν τὸ ἄκουγε ὁ Γέροντας, θὰ μοῦ ἔλεγε: «αὐτὸ ἔγινε ἔτσι καὶ ἔτσι...». Ἔχει μόρφωση ποὺ ξέρει καὶ τὰ λεπτολογεῖ. Ἐγὼ τὸ καταλαβαίνω, ἀλλὰ δὲν μπορῶ νὰ τὸ περιγράψω.

Ἔγω ὁ ταπεινός σας λέγω ὅτι μπροστὰ στὴν Παναγία ἔκλαιγα. Εἶδα αὐτὸ τὸ πρᾶγμα. Τί ἔκστατικο. Πῶ, πῶ... Μία δύναμις συμπυκνωμένη. Δὲν ξέρω πῶς νὰ τὸ πῶ. Δύναμις. Δὲν μπορῶ νὰ τὴν πῶ οὔτε ἀτομική. Κάτι ἀνώτερο. Κάτι μεγάλο. Ἄρχισα νὰ συγκινοῦμαι καὶ νὰ κλαίω καὶ εἶπα μήπως πάθω τίποτα, στὴν καρδιά μου. Ἔτσι τὸ μυαλό μου συλλογίστηκε, ἀλλὰ ἐγὼ ἄφησα τὸν ἑαυτό μου νὰ βλέπω τὰ κλάματα ὅλων των πνευματικῶν παιδιῶν τοῦ Γέροντα. Ὅλοι προσηύχοντο. Ψυχές, χιλιάδες ψυχές. Κόσμος... Μὲ συγκίνησε βαθύτατα, τόσο ποὺ φοβήθηκα νὰ μὴν σπάσει ἡ καρδιά μου, Καὶ εἶπα νὰ βγάλω τὴν σκέψη μου καὶ τὸν ἑαυτό μου ἀπὸ αὐτό το ... πῶς νὰ τὸ ποῦμε...; κύκλωμα.

Ναί, ἀλλὰ μετὰ λέω: ὄχι, ὄχι! Δὲν θὰ πάθω κακό. Αὐτὸ εἶναι θεϊκό.

Καὶ συνέχισα νὰ προσεύχομαι μὲ ἐκεῖνον ἀκριβῶς τὸν τρόπο ποὺ κάναμε. Μὲ τὰ σταυρουδάκια. Τὸ ἔχετε δεῖ; Τὸ μάθαμε στὸν Ἅγιο Ἀντώνη. Ε; Τὸ θυμᾶστε;

Σ1- Ναί, Γέροντα.

Ἄγ. Π.- Σαράντα ὀκτὼ σταυροὺς τὸ λεπτό. Ἔτσι, μπροστὰ στὴν Παναγίτσα καὶ τὸν Χριστό. Ὅλα μέσα. Μὲ τοὺς γιατρούς, τὶς ἀδελφές, μὲ τὴν Χάρη τοῦ Κυρίου μᾶς ὅμως. Τὰ παρακολούθησα ὅλα καὶ μὲ μεγάλη συγκίνηση, ἀλλὰ ἔβλεπα καὶ ἔξω τὸν κόσμο ποὺ εἶχαν δοθεῖ καὶ εἶχαν ἀναλυθεῖ στὴν προσευχὴ γιὰ τὸν Γέροντα. Εἶχαν ἀναλυθεῖ σᾶς λέω. Γιατί, μὴν κοιτάζεις... Ἐσεῖς μπορεῖ νὰ μὴν προσευχηθήκατε ἔτσι δυνατά. Ὑπῆρχαν ὅμως μέσα στὸ πλῆθος -καὶ τὶς χιλιάδες ποὺ ἔβλεπα ἐγὼ- ψυχές, ποὺ εἶχαν συνεπάρει καὶ τὶς ἄλλες μαζί. Εἶχε γίνει μία προσευχή, μία δύναμις ὅλων. Ὅλων ἢ προσευχὴ εἶχε γίνει μία δύναμις. Καὶ οἱ μεγάλοι προσηύχοντο καὶ οἱ μικροὶ μπαίνανε μὲς στοὺς μεγάλους. Μία δύναμις! Πολὺ συγκινητικό, σᾶς λέω. Πάρα πολύ. Δὲν μπορῶ ἐγὼ νὰ τὸ ἐξηγήσω.

Σ1- Καὶ τὸ 64, Γέροντα, ἔλεγαν «πᾶρε τὸ παιδί μου, Κύριε, ἀλλὰ ἄφησε τὸν πατέρα Αὔγουστινο στὴν Ἐκκλησία σου. Πάρε ἐμένα, ἄφησε αὐτόν». Σὲ τί βαθμὸ εἴχανε φτάσει, Γέροντα, καὶ ἐδῶ καὶ στὸ ἐξωτερικό, ἄνθρωποι χριστιανοί.

Σ2 - Ἐγὼ θὰ ἤθελα νὰ σταματήσω σ' αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Γέροντας. Τὸ κύκλωμα.

Ἄγ. Π.- Πῶς τὸ εἶπα ἔτσι ἐγώ; Φοβᾶμαι, γιατί λένε ὅτι «ἅ, στὸ κύκλωμα εἶναι κι αὐτός». Δηλαδὴ γιὰ κακὸ τὴ λένε αὐτὴ τὴ λέξη.

Σ1- Ναί, ἀλλὰ εἶναι καὶ γιὰ καλό το κύκλωμα. Μοῦ θυμίζει τὴν εὐχὴ ἐκείνη ποὺ λέμε «τὰ ἄνω τους κάτω συνεορτάζει καὶ τὰ κάτω τοῖς ἄνω συνομιλεῖ».

ΠΗΓΗ : Ἅγιου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Θὰ σᾶς πῶ..., Ἠχογραφημένες διηγήσεις τοῦ ἁγίου γιὰ τὴν ζωή του, Γ' ΕΚΔΟΣΗ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ, ΜΗΛΕΣΙ 2012.