ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ

Η Εκκλησία καθημερινά ψάλλει : "Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου".

 

Ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου είναι ο Λυτρωτής Χριστός. Είναι αυτός διά του οποίου ο Θεός "ἐποίησε λύτρωσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ" (Λουκ. 1,68). Είναι αυτός που προσκυνούμε στην Βηθλεέμ ως Θείον Βρέφος. Αυτό όμως το αδύνατο βρέφος δεν είναι μόνο ο ερχόμενος, αλλά και ο " ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ὁ παντοκράτωρ" (Αποκ. 1,8).

 

Μέσα στην φαινομενική αδυναμία του κρύβει τον πλούτο της Θεότητός Του. Μέγα είναι το μυστήριον της ευσεβείας κατά τον Απόστολον Παύλον : " Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ" (Α' Τιμόθ. 3,16).

 

Όσοι προσπάθησαν να φορέσουν στην λογική τους το μυστήριον αυτό, απέτυχαν. Έφτιαξαν έναν διαστρεβλωμένο Χριστό, ένα είδωλο της περιορισμένης και κτιστής ανθρώπινης λογικής, που δεν είναι ο επιφανής Θεός, ο Άκτιστος Λόγος του Θεού.

 

Οι σοφοί όμως και ταπεινοί Άγιοι Πατέρες μας παρέδωσαν τον Αληθινό Χριστό του Ευαγγελίου. Ως τέλειον Θεόν και τέλειον άνθρωπον. Ως τον Λόγον του Θεού, το δεύτερον Πρόσωπον της Παναγίας Τριάδος, που προσέλαβε την ανθρώπινη φύση και την ένωσε με την θεότητά Του "ασυγχύτως, αδιαιρέτως, ατρέπτως και αχωρίστως" (Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος). Ως έχοντα όχι μόνο δύο τέλειες φύσεις, αλλά και δύο θελήσεις και δύο ενέργειες, θεία και ανθρώπινη.

 

Αν ήταν μόνον Θεός ή μόνον άνθρωπος, δεν θα μας έσωζε. Μας σώζει, επειδή είναι θεάνθρωπος και επειδή και οι δύο φύσεις Του είναι πλήρεις και τέλειες. Και ακόμη, επειδή είναι δύο φύσεις χωρίς να είναι δύο Χριστοί. Έτσι ο Θεός σώζει, ο άνθρωπος σώζεται. Από άπειρο αγάπη προσλαμβάνει και περιβάλλεται την άρρωστη και θνητή ανθρώπινη φύση για να την θεραπεύσει, να την θεώσει και να την αθανατήσει. Αυτός είναι ο αληθινός Χριστός, τον οποίον ορθοδόξως πιστεύουμε.

 

"Οὐ φέρει τὸ μυστήριον ἔρευναν· πίστει μόνῃ τοῦτο πάντες δοξάζομεν" (3ο τροπάριο των αίνων των Χριστουγέννων).

 

Γι΄ αυτό το Μυστήριο εθεολόγησαν οι Άγιοι Πατέρες μας και γι΄ αυτό εδογμάτισαν αλάθητα οι Οικουμενικές Σύνοδοι.

 

Καυχώμεθα εν Κυρίω ότι μόνον η Αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία πιστεύει ορθώς στον Χριστό, που είναι η Κεφαλή της και ο Αιώνιος Αρχηγός Της. Δεν τον παραμερίζει ούτε τον υποκαθιστά με κάποιον αλάθητο Πάπα.

 

Δεν υπερτονίζει την ανθρώπινη φύση του παραμερίζοντας την θεότητά Του, για να τον προβάλει εν συνεχεία ως ηθικό μόνο πρότυπο. Δεν συγχέει τις δύο φύσεις Του, όπως κάνουν οι Μονοφυσίτες.

 

Βέβαια τον θησαυρό αυτό της Ορθοδόξου πίστεως έχουμε "ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν" (Β΄ Κορινθ. 4,7), δηλαδή στις αδύνατες, εύθραυστες και αμαρτωλές μας υπάρξεις. Όμως με την Χάρι του Θεού έχουμε τον θησαυρό. Αυτό τον θησαυρό δεν μπορούμε να τον διαπραγματευθούμε με κανένα διάλογο και καμία συμφωνία.

 

Ο μακαριστός π. Παίσιος* μου έγραψε κάποτε : "Τα δόγματα δεν μπαίνουν στην Ε.Ο.Κ.". Θα προσθέσω όμως ότι η υπερήφανη Ευρώπη και σύμπας κόσμος έχουν ανάγκη από αυτά τα δόγματα. Γιατί μόνον αυτά μπορούν να τον φέρουν σε τον συνάντηση με τον Αληθινό Χριστό, τον εκ Παρθένου σαρκωθέντα, τον Σταυρωθέντα και Αναστάντα.

 

Ο Ιησούς Χριστός δεν κρίνει κανένα, όπως ο ίδιος είπε (Ιωαν΄ 12,47). Ο κόσμος όμως κρίνεται από την στάση που θα τηρήσει απέναντί Του. Και εμείς οι Ορθόδοξοι κρινόμεθα, όταν δεν αξιοποιούμε τον ατίμητο θησαυρό της Ορθοδοξίας που μας παρεδόθη. Κλήρος και λαός κρινόμεθα, εάν και κατά πόσον πιστεύουμε και ζούμε ορθόδοξα τον Χριστό. Άλλως η πίστις και η Βασιλεία θα αρθεί αφ΄ ημών και θα δοθεί " ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς" (Ματθ. 21,43).

 

Δεν εορτάζουμε αληθινά Χριστούγεννα, εάν τα εορτάζουμε με αυτάρκεια, αυταρέσκεια και φιλαυτία. Ο ταπεινός Ιησούς περιμένει τα δώρα μας. Την μετάνοιά μας, την ταπείνωσή μας, την συντετριμμένη καρδιά μας, τον πόθο και τον αγώνα μας να καθαρισθούμε από τα πάθη μας, να του ομοιάσουμε κατά πάντα και να ενωθούμε μαζί Του. Και όποιος ενωθεί μαζί Του σ΄ αυτή την ζωή, ας χαίρεται, γιατί θα είναι αιώνια ενωμένος μαζί Του. Έτσι θα συμμετάσχωμε στην χαρά της Παναγίας, των Αγγέλων, των Ποιμένων, των Μάγων.

 

Κύριε Ιησού Χριστέ, Λόγε του Θεού και Θεέ, συμμετρίασε για μια ακόμη φορά στην ταπείνωσή μας και δέξου να ανακληθείς και αναπαυθείς στην φάτνη της αλόγου ψυχής μας, αφού πρώτα την καθαρίσεις από την αλογία των παθών. Χωρίς εσένα η ζωή μας δεν έχει νόημα. Συ είσαι το Φως, η Αλήθεια, η Οδός, η Ειρήνη, η Ζωή, η Ανάστασίς μας.

 

Κύριε Ιησού Χριστέ, ο εν σπηλαίω γεννηθείς και εν φάτνη ανακλιθείς, ελέησε τον κόσμο σου. Ελέησέ μας. Αμήν.

Άγιον Όρος, Χριστούγεννα 1995

Εόρτιος χαιρετισμός του μακαριστού π. Γεώργιου Καψάνη επί τη εορτή των Χριστουγέννων του 1995.

 

*Πρόκειται για τον Άγιο Παίσιο.

 

ΠΗΓΗ : "Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ", ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΒΙΑΚΗΣ ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, ΕΤΟΣ 1996, ΑΡΙΘΜ. 21, σσ. 39-42.