Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΟΥΣΕ ΤΟΥΣ ΚΟΠΙΩΝΤΑΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΟΥΡΑΝΙΟ ΑΡΤΟ

Τον καιρό του Αγίου Σάββα, ασκούνταν στην Λαύρα του πολλοί και ενάρετοι μοναχοί, μεταξύ αυτών κι ένας ευγενής - άρχοντας, ο οποίος είχε γίνει δεκτός με χαρά από τον Άγιο. Καθότι δεν ήταν μαθημένος στον κόπο, δεν τον άφηνε να πηγαίνει μαζί με τους άλλους μοναχούς στις αγροτικές εργασίες, αλλά τον πρόσταξε να αγωνίζεται στο Μοναστήρι το κατά δύναμη, και να νηστεύει ώσπου να επιστρέψουν και οι άλλοι αδελφοί από τα διακονήματά τους και να τρώνε τότε όλοι μαζί.

Αυτός όμως, δεν τηρούσε τις εντολές του Αγίου, αλλά αντίθετα έτρωγε κρυφά στο κελί του τρόφιμα που του έφερναν συγγενείς του. Ο Άγιος αν και γνώριζε τη παρακοή του, προσεύχονταν στον Θεό να τον διορθώσει, διότι ήταν αρχάριος.

Την παραμονή της εορτής της Θεοτόκου το δεκαπενταύγουστο, ο Άγιος είπε στους μοναχούς να επιστρέψουν νωρίτερα από τα διακονήματά τους, προκειμένου να τελέσουν την Ακολουθία, στον δε αρχάριο να πάει στον ναό την ώρα του Εσπερινού και να τον ειδοποιήσει μόλις προσέλθουν όλοι οι αδελφοί.

Μόλις επέστρεψαν όλοι οι Πατέρες, ο αρχάριος είδε μια θαυμαστή οπτασία, ξύπνιος και όχι κοιμώμενος. Είδε μια ωραία γυναίκα που φωτοβολούσε περισσότερο από τον ήλιο, εν μέσω δύο αγγέλων, εκ των οποίων ο ένας κρατούσε ένα άγιο Ποτήριο γεμάτο ουράνιο Άρτο, και ο άλλος έναν λεπτό μανδύλι. Η ωραία γυναίκα ήταν η Παναγία, η οποία κρατούσε μια χρυσή λαβίδα, οι δε μοναχοί ένας - ένας με σειρά, σκουπίζονταν στο πρόσωπο με το μανδύλιο υπό το αγγέλου, προσκυνούσαν τη Θεοτόκο κοινωνούσαν από τη λαβίδα που κρατούσε ουράνιο Άρτο.

Βλέποντας αυτή την εξαίσια οπτασία ο αρχάριος θαύμασε και πλησίασε κι αυτός για να αξιωθεί της μεγάλης δωρεάς. Όμως, ούτε ο άγγελος σκούπισε το πρόσωπό του, ούτε η Παναγία τον κοινώνησε^. Αντίθετα του είπε : "Αυτή η βρώσις είναι το Σώμα του Υιού μου, και το λαμβάνουν όσοι νηστεύουν ως την ώρα αυτή, και καθαρίζονται, όμως εσύ δεν νήστεψες, πώς θα κοινωνήσεις από αυτόν τον Άρτο" ;  Ο αρχάριος τότε είπε : τουλάχιστον ας με σκουπίσει στο πρόσωπο ο άγγελος με το μανδύλι. Η δε Θεοτόκος του αποκρίθηκε : "Ας θέλεις να καθαρίζεσαι με αυτό, να κοπιάζεις και συ με τους άλλους, διότι αυτοί είναι ιδρωμένοι από τον κόπο, και γι΄ αυτό καθαρίζονται, εσένα ποιόν ιδρώτα να σου καθαρίσει ο άγγελος" ;

Τρομαγμένος ο αρχάριος έσπευσε στον Ηγούμενο και τον ρώτησε αν είδε την οπτασία. Ο δε άγιος του αποκρίθηκε ότι αυτό που είδε ήταν για να διορθωθεί.

Έκτοτε κι αυτός κοπίαζε περισσότερο, έτρωγε λιγότερο και έτσι με την υπακοή του αξιώθηκε της ουρανίου μακαριότητος.

ΠΗΓΗ : ΑΓΑΠΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ, 1851, σ. 307 κ.ε.